Φοιτητής Ιατρικής και τέχνη.. Ένα πάρτι στο δρόμο των ονείρων..

Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στους φοιτητές ιατρικής, και όλους τους μελλοντικούς επιστήμονες, τα ανήσυχα εκείνα πνεύματα που ακόμη και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, της κρίσης, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας συνεχίζουν, να μοχθούν καθημερινά για την σωματική και ψυχική υγεία των ασθενών τους. Στα παιδιά εκείνα που όντας βυθισμένα μέσα στις χιλιάδες σελίδες των ιατρικών τους βιβλίων, τολμούν να ξεκλέψουν λίγο από τον προσωπικό τους χρόνο παράγοντας πολιτισμό, ακολουθώντας το παράδειγμα των παλαιοτέρων, όπως ο Μπέρτολντ Μπρεχτ, ο Γιάλομ Ίρβιν, ο Άραγκον Λούι, αλλά και των δικών μας, Ανδρέα Καρκαβίτσα, Μανόλη Αναγνωστάκη και πολλών ακόμη σπουδαίων γιατρών-καλλιτεχνών..

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

 Θα ήθελα να σας πω δυο λόγια για την δική μου εμπειρία.. Να σας ταξιδέψω λίγους μήνες πριν.. Τότε που το ημερολόγιο έδειχνε Τετάρτη 23 Μαΐου 2012 και το ρολόι μόλις περασμένες 21:00. Τότε που όλα ήταν έτοιμα και απέμεναν μόνον οι τελευταίες λεπτομέρειες που θα έδιναν το «πράσινο φώς» για να βγούμε στην σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Αλεξανδρούπολης..

 Με το χειροκρότημα του ανυπόμονου κοινού, που είχε φροντίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του γεμίζοντας ασφυκτικά το θέατρο, να φτάνει απίστευτα ζεστό και δυνατό στα αυτιά μας και τον ενθουσιασμό που αυτό μας προκαλούσε, να φαντάζει ως ένας αντάξιος ανταγωνιστής του άγχους μας, πίσω, κάπου εκεί στα σκονισμένα καμαρίνια..

 Η μεγάλη στιγμή έφτανε και κανείς μας δεν ήθελε να φανταστεί πως κάτι δεν θα πήγαινε σύμφωνα με το πρόγραμμα. Τα λεπτά κυλούσαν τόσο γρήγορα και ταυτόχρονα τόσο αργά στο μυαλό μου, όπως είχαν περάσει άλλωστε και οι δεκάδες ημέρες, οι ημέρες που είχαμε κοπιάσει όλοι μαζί προβάροντας τους ρόλους μας ξανά και ξανά, άλλοτε στο αμφιθέατρο της Ιατρικής σχολής και άλλοτε στο Πνευματικό Κέντρο της Μητρόπολης  Αλεξ/πολης που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας παραχωρήσει το χώρο, αλλά αρκετές ακόμη διευκολύνσεις για να ανέβει η παράσταση μας όσο το δυνατόν πιο καλοδουλεμένη και πιο άρτια. Ήταν οι μέρες εκείνες που μας έφεραν κοντά, που μας έκαναν μία πραγματική ομάδα, μία πραγματική παρέα, με τις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές μας, τα γέλια μας, τους τσακωμούς μας, ως και τα νευρικά ξεσπάσματα λόγω άγχους κατά τις τελευταίες ώρες πριν από την παράσταση..

 Εκείνες οι στιγμές ήταν άλλωστε για όλους εμάς ένα αυστηρό όπως και πολύτιμο σχολείο. Δεν υπάρχει βλέπετε μεγαλύτερη ευτυχία από το να έχεις δίπλα σου άτομα που ενδιαφέρονται για εσένα, άτομα που θέλουν να σε βλέπουν συνεχώς να βελτιώνεσαι αλλά και που την ίδια ώρα, περιμένουν από εσένα να μοιραστείς μαζί τους αυτό το τόσο ανεκτίμητης αξίας μάθημα και δώρο. Γιατί όπως είχε πει και ο μεγάλος δημιουργός τέχνης και παιδαγωγός του θεάτρου Κάρολος Κουν «…Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στο χώρο μας. Μόνος του ο καθένας είναι ανήμπορος. Μόνος του ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο, ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί την αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου…». Έτσι και στη δική μας παρέα, εκφράσεις όπως: «Μην γυρνάς την πλάτη σου στο κοινό..», «Θα πρέπει να μάθεις καλύτερα τα λόγια σου!», «Πρόσεχε λίγο την άρθρωση σου!», «Πάλι μου έφαγες ατάκα!», «Μη αργήσετε ξανά στις πρόβες..» μας έφεραν αρκετές φορές αντιμέτωπους, αλλά και συνάμα μας ένωσαν για τον ένα και μοναδικό σκοπό, την επιτυχία του θιάσου, για το κοινό συμφέρον..

 Το κοινό συμφέρον αυτό που τόσο πολύ θα πρέπει να μάθουμε να υπερασπιζόμαστε στην καριέρα μας ως μελλοντικοί γιατροί και επιστήμονες αλλά πάνω απ’ όλα στην καθημερινότητα μας ως άνθρωποι, αν θέλουμε να δούμε την μικρή μας κοινωνία και την χώρα μας να ορθοποδούν ξανά.. Σσσσσσς όμως γιατί έφτασε η ώρα να αρχίσει το πάρτι..

Special thanks στους: 

Αναγνώστου Φωτεινή: ΚΛΑΙΡΗ
Ανανιάδου Δήμητρα: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ
Δεμέναγα Κική: ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ
Καμηλάρη Θεσσαλία: ΛΙΖΕΤΑ
Καραμπιτσάκος Θοδωρής: ΓΙΩΡΓΟΣ
Κουρτίδου Σταυρούλα: ΑΦΗΓΗΤΗΣ (ΠΙ-ΠΙ)
Κουφόπουλος Γιώργος: ΚΩΣΤΗΣ
Λαυρεντάκη Μαριέττα: ΜΑΡΙΑ
Μαλισιόβας Δημήτρης: ΑΓΗΣ
Μαυρομουστάκου Κυριακή: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ
Νίκας Άγγελος: ΑΛΕΞΗΣ
Πεϊχαμπέρης Δημήτρης: ΠΑΝΟΣ
Πηλίτση Έλενα: ΚΑΤΙΑ
Πιτροπάκη Δήμητρα: ΤΑΡΑ
Τσακιρμπαλόγλου Ελένη: ΚΑΤΙΑΝΑ
Φωτισμός: Καβανόζης Θανάσης
Ήχος: Μαμούκαρης Θεόφιλος
Μακιγιάζ: Ιωαννίδου Μαριάννα
Εμψύχωση: Καλούτσα Χαρά

2011 in review

The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2011 annual report for this blog.

Here’s an excerpt:

A San Francisco cable car holds 60 people. This blog was viewed about 2,200 times in 2011. If it were a cable car, it would take about 37 trips to carry that many people.

Click here to see the complete report.

7th Annual International Leadership Training Programme: A Global Intergenerational Forum..

Μεταξύ 5^ης και 14^ης Αυγούστου 2011 έλαβε χώρα, στο πανεπιστήμιο του Connecticut των Ηνωμένων Πολιτειών, η έβδομη ετήσια συγκέντρωση νεολαίας της UNESCO. Ογδόντα νέοι και νέες από διάφορες χώρες του πλανήτη είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν ιδέες και απόψεις πάνω σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειρήνης..

Και βέβαια αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερός για την ευκαιρία που μου δόθηκε να συμμετάσχω κι εγώ στη συγκεκριμένη εκδήλωση. Ιδιαίτερα ξέροντας πως για μια θέση στο πρόγραμμα είχαν αιτηθεί περισσότερα από 800 άτομα.

Οι στιγμές μοναδικές αν αναλογιστεί κανείς και το γεγονός ότι βρισκόμασταν μόλις δύο ώρες από την πόλη της Νέας Υόρκης, την οποία και επισκεφτήκαμε θαυμάζοντας από κοντά τα κεντρικά γραφεία του ΟΗΕ αλλά και έχοντας την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τη ζωή αυτής της σύγχρονης μεγαλούπολης που όπως λένε οι Αμερικανοί «δεν κοιμάται ποτέ».

Πάνω από όλα όμως μας δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσουμε διάφορες σημαντικές προσωπικότητες των Ηνωμένων Εθνών όπως ο Dr. Charles Prewitt, η Dr. Shyamala Raman, o Dr. Amii Omara-Otunnu, η Dr. Sihaka Sihaka, ο Dr. Reginald Noble και πολλοί άλλοι.

 

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που θεώρησα πως όφειλα να κάνω, ήταν το να συζητήσω με τις μεγάλες αυτές προσωπικότητες των Ηνωμένων Εθνών για τα προβλήματα που μαστίζουν την χώρα μας τα τελευταία χρόνια και συγκεκριμένα για την οικονομική κρίση. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήτανε η απάντηση του Dr. David Adams ενός συνταξιούχου αμερικανού καθηγητή ψυχολογίας, ο οποίος είχε κατά το παρελθόν εργαστεί σε πολλές έρευνες και ειρηνευτικά projects για λογαριασμό της UNESCO με αποκορύφωμα την δημιουργία του Declaration and Programme of Action on a Culture of Peace το 1999. «Τα πράγματα είναι δύσκολα για την Ελλάδα νεαρέ μου. Δυστυχώς η οικονομική κρίση, τα προβλήματα ανεργίας και τα γενικότερα προβλήματα θα οδηγήσουν πιθανώς τη χώρα σας σε ακραία φαινόμενα. Φαινόμενα όπως ο εθνικισμός, ο φασισμός και η ξενοφοβία είναι σχεδόν βέβαιο πως θα βρουν έφορο έδαφος και θα λαμβάνουν μεγάλες διαστάσεις όσο η κρίση θα χειροτερεύει. Όλα αυτά θα οδηγήσουν την χώρα σε ένα τέλμα και σε πιθανές συγκρούσεις εντός ή και εκτός της χώρας κάποια στιγμή.. Αυτά μας έχει διδάξει άλλωστε τόσες φορές η ιστορία» ήταν μερικά από τα λεγόμενα του.

Αίσθηση πάντως έκανε η όλη εκδήλωση σε διάφορες γωνιές του πλανήτη όπως για παράδειγμα στα νησιά Fiji, όπου η εφημερίδα The Fiji Times αφιέρωσε ειδικό άρθρο στην συμμετέχουσα της χώρας και φίλη μου Maryann..  http://www.fijitimes.com/story.aspx?id=179208

 

 

August Meeting 2011 Denmark.. Η μοναδική εμπειρία μίας GA..

Πριν λίγες μόλις ημέρες και πιο συγκεκριμένα κατά το διάστημα μεταξύ 1-7 Αυγούστου έλαβε χώρα στη Δανία η 60^η Γενική Συνέλευση της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Συλλόγων Φοιτητών Ιατρικής (IFMSA). Περισσότεροι από 1000 φοιτητές ιατρικής από 100 και πλέον χώρες ολόκληρης της υφηλίου είχαν την ευκαιρία να παρευρεθούν και να ζήσουν αυτή την τόσο ξεχωριστή εμπειρία στην πανέμορφη πόλη της Κοπεγχάγης. Στην πόλη της Κοπεγχαγη η οποία μάλιστα ήταν εκείνη που είχε φιλοξενήσει και την 1^η Γενική Συνέλευση που διοργανώθηκε ποτέ μετά και από την ίδρυση της IFMSA τον Μάιο του 1951..

Πολλαπλά βεβαίως είναι και τα οφέλη για έναν φοιτητή της ιατρικής από μία τέτοιου είδους εκδήλωση, τα οποία κατά τη προσωπική μου άποψη δεν περιορίζονται αποκλειστικά και μόνον στο εκπαιδευτικό κομμάτι, αλλά συμπεριλαμβάνουν και μια πλειάδα άλλων σημαντικών γνώσεων και ευκαιριών. Οφέλη που έχουν να κάνουν με τη συνειδητοποίηση από πλευράς του φοιτητή ιατρικής του γεγονότος ότι αποτελεί κι ο ίδιος κομμάτι ενός ευρύτερου συνόλου ή μίας τεράστιας παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας. Οφέλη που ενδυναμώνουν αλλά και προάγουν την αρμονική λειτουργία και συνεργασία αυτού μέσα σε μια τόσο πολυπολιτισμική και πιθανότατα με διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις ομάδα φοιτητών ιατρικής από κάθε γωνιά του πλανήτη. Και αυτά είναι μόνον μερικά παραδείγματα..

SCORP sessions

Βεβαίως ως αξιότιμες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και οι προσπάθειες που καταβάλλονται από τους φοιτητές ιατρικής οι οποίοι και αναλαμβάνουν εθελοντικά το ρόλο του εκπαιδευτή (trainers), αφού πέραν των  πολλών σημαντικών ομιλητών και προσωπικοτήτων που μπορεί να θαυμάσει κανείς καθ’ όλη τη διάρκεια των meetings, οι trainers είναι εκείνοι που φέρουν εις πέρας ένα μεγάλο μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος αλλά και των υπολοίπων sessions. Ίσως από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές για μένα ήταν και το training program που παρακολούθησα κατά την δεύτερη ημέρα του meeting με τίτλο Motivation and Avoiding Burnout με τους δύο trainers να δίνουν ένα πραγματικό ρεσιτάλ γνώσεων και ιδεών..

Φυσικά ένα μεγάλο μέρος της GA περιλαμβάνει διάφορες συζητήσεις και αποφάσεις (Plenary sessions) που αφορούν το μέλλον της IFMSA αλλά και τις κατευθυντήριες γραμμές πάνω στις οποίες θα πρέπει να κινείται η IFMSA ως σύνολο αλλά και οι διάφορες ΝΜΟs  (National Member Organizations) ξεχωριστά. Βέβαια κατά την διάρκεια αυτών δεν λείπουν και οι ευχάριστες εκπλήξεις..

Επίσης αξίζει να αναφερθεί η σημαντική προσπάθεια που καταβάλετε από την Οργανωτική Επιτροπή (Organizing Committee). Η OC αποτελείται από εθελοντές φοιτητές ιατρικής της διοργανώτριας χώρας και οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την σωστή οργάνωση και φιλοξενία των φοιτητών αλλά και ολόκληρης της εκδήλωσης. Έτσι όπως και γίνετε σαφές και από τα παραπάνω η δύναμη της IFMSA βρίσκεται κυρίως σε τοπικό επίπεδο και οφείλεται στις δυναμικές πρωτοβουλίες των εκατομμυρίων μελών της. Φανταστική και Δανέζικη αποστολή που από την πρώτη στιγμή μας υποδέχθηκε στο αεροδρόμιο με το πιο ζεστό της χαμόγελο..

Helmsic - Greek delegation to AM2011

Φυσικά από την GA της Κοπεγχάγης δεν θα μπορούσε να λείπει και η Helmsic, η αποστολή της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων και Ανταλλαγών Φοιτητών Ιατρικής αντιπροσώπευσε την χώρα μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και βέβαια αισθάνομαι ιδιαίτερα χαρούμενος και τυχερός που είχα την ευκαιρία να είμαι κι εγώ ένα από τα μέλη αυτής της υπέροχης αποστολής..

Τέλος θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη μνεία στα ανεπανάληπτα parties που είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε εκεί στην Κοπεγχάγη και που πραγματικά έμειναν στην ιστορία. Διασκεδαστικές αλλά και αξέχαστες οι παραστάσεις όλων των χωρών στο cultural party.. Νόστιμες αλλά και ποθητές οι τόσες αμαρτωλές γεύσεις του national food and drink party..

Imagine all the people sharing all the world.. Friends Without Borders..

Επιτρέψτε μου να δανειστώ και να χρησιμοποιήσω ως μέρος του τίτλου αυτού εδώ του άρθρου τους στοίχους του πολύ γνωστού σε όλους τραγουδιού του John Lennon “Imagine”, αφού θα ταίριαζε «γάντι» όπως θα έλεγε κανείς στα όσα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας στη συνέχεια.. Το συγκεκριμένο κείμενο λοιπόν σχετίζεται με θέματα όπως η ελευθερία, η ειρήνη αλλά και η φιλία μεταξύ των ανθρώπων αυτού εδώ του πλανήτη..

Όντας τοπικός εκπρόσωπος ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειρήνης της Ιατρικής σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (μέσω της Helmsic γνωστής και ως Ελληνικής Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων και Ανταλλαγών Φοιτητών Ιατρικής) κατά τους τελευταίους 6 μήνες, είχα την ευκαιρία να εμβαθύνω σε πολλά και ενδιαφέροντα θέματα που αφορούν άμεσα την χώρα μας μεταξύ των οποίων η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ασθενών στα ελληνικά νοσοκομεία, αλλά και σε θέματα που ίσως να ξέφευγουν λίγο από την σφαίρα της ιατρικής επιστήμης, όπως εκείνα του μεταναστευτικού, της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εντός της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά και της ειρήνης μεταξύ των λαών. Ως χώρα έχουμε βλέπετε το προνόμιο να σχετιζόμαστε άμεσα με τα περισσότερα από τα παραπάνω σημαντικά «προβλήματα» και δυστυχώς να μην αποτελούμε και το καλύτερο παράδειγμα, όσον αφορά τον τρόπο της επίλυσης-αντιμετώπιση τους..

Πιο συγκεκριμένα όμως θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα ζήτημα που όλοι λίγο πολύ γνωρίζεται και όλοι έχετε ίσως σχηματίσει μία δική σας άποψη όλα αυτά τα χρόνια, αφού οι «ελληνοτουρκικές σχέσεις» αποτελούν χρόνια τώρα ένα από τα πρώτα θέματα συζήτησης, ως ένα παλιό καλό κρασί του οποίου το άρωμα παραμένει αναλλοίωτο, δυνατό αλλά και επίκαιρο ακόμη και ως σήμερα.. Χιλιάδες άλλωστε οι αναφορές στα δελτία ειδήσεων των καναλιών και των δύο χωρών, στις εφημερίδες αλλά ακόμη και στα blogs, όπου κανείς μπορεί να ακούσει ή να διαβάσει απίστευτα πράγματα-εμπνεύσεις κάποιον κυρίων που μερικές φορές θυμίζουν ως και σενάρια ταινιών επιστημονικής φαντασίας.. Σίγουρα η ιστορία των δύο λαών μας κρύβει πολλές άσχημες στιγμές, μάχες με χιλιάδες χαμένες ζωές και αναμνήσεις που δύσκολα κανείς θα μπορούσε να βγάλει εύκολα από την μνήμη του.. Οι καιροί όμως αλλάζουν, οι άνθρωποι προχωρούν εμπρός, αλλάζουν φιλοσοφία, τρόπο σκέψης αλλά και ζωής. 

Αρκετές άλλωστε ήταν και οι προσπάθειες που έγιναν από τις πλευρές των πολιτικών ηγεσιών και των δύο χωρών αμφότερα, ιδιαιτέρως κατά την τελευταία δεκαετία, με πάμπολλες κουβέντες και κινήσεις εντυπωσιασμού.. Μένουν παρόλα ταύτα να γίνουν πολλά ακόμη βήματα, περισσότερο ουσιαστικά, τα οποία δεν θα αφορούν και δεν θα εμπλέκουν οποιεσδήποτε πολιτικές ηγεσίες και οποιουσδήποτε υπαλλήλους διαφόρων πολυεθνικών εταιριών ή προστάτες διαφόρων οικονομικών συμφερόντων, αλλά όλους εμάς τους απλούς πολίτες..

 

Έτσι κι εγώ με μεγάλη μου χαρά και τιμή δέχθηκα να συμμετάσχω, αφού πρώτα επιλέχτηκα από την αρμόδια επιτροπή, σε ένα project το οποίο και βρίσκεται υπό την αιγίδα της UNESCO, του Stanford University, του Peace Facebook και του Social Interactive και ονομάζεται “Friends Without Borders”. Βασικό κομμάτι του συγκεκριμένου Project αποτελεί η παραγωγή ενός documentary film από τους «Peace Champions» όπως μας έχουν ονομάσει. Οι οκτώ επιλεγμένοι Peace Champions λοιπόν οι οποίοι και κατάγονται από τις χώρες οι οποίες αντιμετωπίζουν προβλήματα στις διμερείς τους σχέσεις θα αναλάβουν το ρόλο του documentary film-maker. Τέσσερα θα είναι τα ζευγάρια των χωρών που λαμβάνουν μέρος (Ελλάδα-Τουρκία, Ινδία-Πακιστάν, Ισραήλ-Παλαιστίνη και Σερβία-Αλβανία).

Εικόνες από την όμορφη πόλη της Αλεξανδρούπολης λοιπόν και γενικότερα από την περιοχή του Έβρου αλλά και εικόνες της καθημερινής ζωής των ανθρώπων της πόλης μας θα εκπροσωπήσουν την χώρα μας στο συγκεκριμένο Project, και τις οποίες εγώ έχω κληθεί να συγκεντρώσω και να παρουσιάσω μέσω ενός βίντεο.. Το βίντεο αυτό θα συνδυαστεί με το βίντεο της εκπροσώπου της Τουρκίας, της φίλης μου Zeynep η οποία και κατάγεται από την περιοχή της Καππαδοκίας. Έτσι τελικά θα προκύψει ένα τελικό ντοκιμαντέρ του οποίου σκοπός και στόχος θα είναι η αποκάλυψη της πραγματικότητας.. Η αποκάλυψη της μεγάλης αλήθειας του ότι Έλληνες και Τούρκοι είμαστε φίλοι μεταξύ μας και ότι μπορούμε και πρέπει να έρθουμε ακόμη πιο κοντά μέσα στα επόμενα χρόνια..

Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το Project θα βρείτε στο site της UNESCO:

http://portal.unesco.org/ci/en/ev.php-URL_ID=31438&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html

Αλλά και στο group των Friends Without Borders στο Facebook:

https://www.facebook.com/friendswithoutborders?ref=ts

International Medical Journal of Student’s Research (IMJSR).. Ένα καλειδοσκόπιο ιατρικής γνώσης..

Το Διεθνές Ιατρικό Περιοδικό Φοιτητικής Επιστημονικής Έρευνας αποτελεί ένα από τα πλέον ιδιαίτερα επιστημονικά περιοδικά, φτιαγμένο αποκλειστικά από φοιτητές ιατρικής, για τους φοιτητές της ιατρικής.. Σε μια εποχή συνεχούς εξέλιξης και ροής νέας ιατρικής πληροφορίας και γνώσης, ο ρόλος του καθίσταται ιδιαίτερα σημαντικός.. Αυτό που κυρίως ξεχωρίζει το IMJSR σε σχέση με τα υπόλοιπα σχετικά επιστημονικά περιοδικά είναι το γεγονός πως περικλείει όλα τα ιατρικά πεδία, χωρίς να επικεντρώνεται αποκλειστικά σε κάποιο από αυτά..

Τώρα πια δεν θα αποτελεί πρόβλημα για τους φοιτητές η εύρεση ενός κατάλληλου επιστημονικού περιοδικού, για να δημοσιεύσουν τις ερευνητικές τους εργασίες. Το IMJSR μπορεί να φιλοξενήσει οποιαδήποτε μελέτη και έρευνα αφορά το πεδίο της ιατρικής επιστήμης..

Παρέχουμε λοιπόν την ευκαιρία σε φοιτητές ιατρικής να δημοσιεύσουν τα επιστημονικά τους άρθρα, καθώς επίσης και να διαβάσουν άρθρα διαφόρων καταξιωμένων ερευνητών-ιατρών του χώρου και φυσικά εργασίες συμφοιτητών τους από διάφορα μέρη του κόσμου. Παράλληλα με την δημοσίευση των άρθρων το IMJSR αποσκοπεί στο να βοηθήσει τους φοιτητές, δίνοντας τους ώθηση ώστε να ασχοληθούν περεταίρω με την έρευνα, αλλά και διευκρινίζοντας τους κάποιες από τις σημαντικότερες αρχές-πτυχές της ερευνητικής μεθοδολογίας.

Άρθρα σχετικά με την ιατρική επιστήμη, την ιατρική βιοτεχνολογία αλλά και την ιατρική δεοντολογία θα μπορούν επίσης να είναι υποψήφια προς δημοσίευση στο IMJSR..

Αν θα θέλατε να αποστείλετε ή να συζητήσετε σχετικά με κάποιο ερευνητικό άρθρο-εργασία, πάνω στο οποίο δουλεύεται και σκέπτεστε να δημοσιεύσετε, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου (Peihas@msn.com), είτε να επικοινωνήσετε απευθείας με την υπεύθυνη ομάδα του περιοδικού (editor@imjsr.com). Προτού αποστείλετε προς δημοσίευση το άρθρο σας παρακαλώ βεβαιωθείτε πως έχετε διαβάσει και ακολουθήσει σωστά τις σχετικές πληροφορίες που δίνονται στο site του περιοδικού (INSTRUCTIONS FOR THE AUTHOR). Το περιοδικό θα δημοσιεύεται τέσσερις φορές το χρόνο..

Types of Manuscript:

The types of articles considered for publication in IMJSR include but are not limited to the following:

 ● Original articles : Any type of medical research can be considered as long as the first author is a medical student. Up to 3000 words excluding the abstract and the references.

● Review articles : Systemic critical assessment of literature and data sources. Up to 4000 words excluding the abstract and the references.

 ● Case reports or briefs: Novel/interesting/extremely rare cases or rare presentations can be reported. Up to 1200 words excluding references and abstract and up to 15 references.

 ● Images in medicine : A short history, photograph (consent required/masked), differential diagnosis, and discussion of a classic and/or rare case which you came across in your clinics. Should not be more than 1000 words excluding up to ten references. 

 ● Letter to the Editor : Should reflect short, decisive observation related to previously published articles in IMJSR or recent developments in the field of Medicine. Up to 500 words and five references.

 ● Students Corner : Short narrative of a real life experience during clinical postings or interesting medical news from your university, city or country. Should contain a clear, informative, educative, or enlightening message. Up to 500 words.

 ● Ethics and Humanities: Any article related to an ethical dilemma or of ethical significance can be submitted.  Up to 500 words and five references.

●Announcements : of conferences, meetings, courses, awards, and other events of interest to the readers should be submitted with the name and address of the person from whom additional information can be sought.  Up to 100 words.

Τέλος  το IMJSR συνεργάζεται επίσημα με αρκετά Διεθνή συνέδρια φοιτητών ιατρικής: 

–  III International Medical Student Research Congress Istanbul,Turkey (IMSRC 2011)

–  15th Maastricht Medical Student Research Conference,Netherland (MMSRC 2011)

–  International Medical Students Congress Kosice,Slovakia (ISMCK 2011)

–  ‎»MEDICALIS»  International Students’ Research Conference at Romania, Europe

–  IMSCNS – International Medical Students’ Congress in Novi Sad, Serbia

–  Indonesia Medical Student Executive Boards Association ( ISMKI )

–  ZIMS -Zagreb International Medical Summit 2011

Το νέο μας group στο Facebook!! Ανοιχτό προς όλους τους ενδιαφερομένους..

 https://www.facebook.com/home.php?sk=group_105512126204431

Το επίσημο site του IMJSR..

http://www.imjsr.com

Scientific Editor
Dimitrios Peichamperis, Greece

Mature students VS κατατακτήριες εξετάσεις

With my good friend Christine..

Ένας υπολογίσιμος αριθμός «μεγαλυτέρων σε ηλικία» ατόμων και κυρίως τελειόφοιτων διαφόρων άλλων σχολών, αποφασίζουν να ασχοληθούν με την ιατρική επιστήμη κάθε χρόνο σε όλες τις χώρες του κόσμου.. Ανατρέχοντας λοιπόν στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στον οργανισμό UCAS, ο οποίος και είναι υπεύθυνος για την συγκέντρωση και επεξεργασία των αιτήσεων των υποψηφίων νέων φοιτητών που επιθυμούν να σπουδάσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, διαπίστωσα κάποιες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Σύμφωνα με τον αγγλικό οργανισμό UCAS λοιπόν ως «mature students» θεωρούνται όσοι υποψήφιοι έχουν ξεπεράσει το «21 έτος» της ηλικίας τους. Η προσπάθεια εύρεσης της κατάλληλης ιατρικής σχολής αποτελεί και γι’ αυτούς μία εξίσου δύσκολη διαδικασία ανάλογη με εκείνη των νεώτερων υποψηφίων και ίσως ακόμη δυσκολότερη, αφού επιπλέον παράγοντες θα πρέπει να συνεκτιμηθούν από την πλευρά των «mature students». Οικογενειακοί ή προσωπικοί λόγοι μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά τις επιλογές τους, καθώς επίσης και οικονομικοί παράγοντες, δεδομένου του ιδιαίτερα υψηλού κόστους που απαιτείται γι’ αυτού του είδους τις πολυετείς σπουδές. Παρ’ όλα ταύτα υπάρχουν και κάποιες διευκολύνσεις προς τα άτομα αυτά, αφού οι περισσότερες ιατρικές σχολές επιθυμούν να προσελκύσουν και να εντάξουν στο δυναμικό τους φοιτητές με ποικίλο μορφωτικό αλλά και κοινωνικοοικονομικό background.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πανεπιστήμιο του Cambridge που ενθαρρύνει σε μεγάλο βαθμό αποφοίτους των εικαστικών αλλά και των υπολοίπων καλλιτεχνικών σχολών, με την πεποίθηση πως τα άτομα αυτά, θα μπορούσαν να προσφέρουν νέες ιδέες στον χώρο της υγείας όπως και να δουν κάποια πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία. Επιπλέον πάρα πολλές σχολές προσφέρουν σπουδές μικρότερης χρονικής διάρκειας σε τελειόφοιτους σχετικών με την ιατρική σχολών (with science or healthcare related degrees) αλλά και αναγνωρίζουν παρόμοια μαθήματα τα οποία οι υποψήφιοι έχουν παρακολουθήσει με επιτυχία κατά το παρελθόν. Πρακτικώς όλες οι σχολές εμφανίζονται ιδιαιτέρως θετικές στην υποδοχή τέτοιου είδους υποψηφίων και μάλιστα οι θέσεις, σε κάποια από αυτά, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Παρ’ όλα αυτά το ποσοστό αποδοχής υποψηφίων με ηλικία άνω των 30 ετών εμφανίζεται να είναι αμελητέο. Ο αριθμός των «mature students» φυσικά διαφέρει από το ένα πανεπιστήμιο στο άλλο αν και κατά το παρελθόν είχε υπολογιστεί ότι καταλαμβάνουν ένα ποσοστό της τάξης του 10% επί του συνόλου των επιτυχόντων υποψηφίων. Τέλος οι ιατρικές σχολές δεν εφαρμόζουν κάποιο συγκεκριμένο τρόπο ή κάποια standard κριτήρια επιλογής υποψηφίων αλλά επεξεργάζονται και συνεκτιμούν τα υπέρ και τα κατά της κάθε αίτησης ξεχωριστά..

ATEI of Thessaloniki.. Our graduation day..

Ας περάσουμε όμως στα του οίκου μας και πιο συγκεκριμένα στο τι ισχύει εδώ στη δική μας χώρα και πως ένας «mature student» μπορεί να εκπληρώσει το πολυπόθητο όνειρο του και να εισαχθεί σε μία από τις επτά ιατρικές σχολές της χώρας μας.. Η απάντηση για εκείνους που δεν θα ήθελαν να ξαναπεράσουν και για μία ακόμη φορά την περιπέτεια και το stress των πανελλαδικών εξετάσεων, δεν είναι άλλη από την μαγική λέξη «κατατακτήριες». Έχοντας ακολουθήσει το ίδιο μονοπάτι κι εγώ κατά το παρελθόν, αφού όπως έχω αναφέρει και σε παλαιότερα άρθρα μου, είχα την χαρά να αποφοιτήσω ως Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων από το Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία να δώσω κατατακτήριες εξετάσεις στο ιατρικό τμήμα του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης μου δίνει την δυνατότητα να έχω μία πιο σφαιρική εικόνα-άποψη επί του θέματος.. Όντως ο τρόπος εισαγωγής των ελλήνων «mature students» παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες αλλά και κάποιες σημαντικές διαφορές σε σχέση με τα αντίστοιχα ιατρικά τμήματα των αγγλικών πανεπιστημίων που σας προανέφερα. Στην χώρα μας η επιλογή των επιτυχόντων γίνεται με πιο συγκεκριμένο θα έλεγα τρόπο ή μάλλον τρόπους, αφού πέραν των κατατακτηρίων εξετάσεων, υπάρχει και η κατάταξη μέσω του «βαθμού πτυχίου» των υποψηφίων φοιτητών. Έτσι στα μέσα της άνοιξης ανακοινώνεται από τις ιατρικές σχολές της χώρας, κάθε χρόνο, ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η επιλογή των υποψηφίων της κάθε μίας σχολής ξεχωριστά (κάποιες σχολές με κατατακτήριες εξετάσεις και κάποιες με βαθμό πτυχίου). Επίσης στην περίπτωση που η επιλογή κάποιας ιατρικής σχολής είναι οι κατατακτήριες εξετάσεις, καθορίζεται και η ακριβής ύλη των εξεταζομένων μαθημάτων, τα οποία και είναι συνήθως τρία μαθήματα των προκλινικών ετών του προγράμματος σπουδών αυτής (Βιολογία, Βιοχημεία, Φυσιολογία, Ανατομία κλπ). Ένας πραγματικός μαραθώνιος ξεκινά από εκείνη τη στιγμή και μετά για τους υποψηφίους με πολύωρο-καθημερινό διάβασμα ώστε να επιτύχουν την εισαγωγή τους, ξεπερνώντας τους υπολοίπους υποψήφιους μνηστήρες, στις εξετάσεις που λαμβάνουν χώρα συνήθως κατά τα μέσα κάθε Δεκέμβρη.. Δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις όπου οι υποψήφιοι παρακολουθούν μαθήματα σε διάφορα φροντιστήρια πανεπιστημιακού επιπέδου ώστε να αποκτήσουν ένα μικρό αβαντάζ.

With my friends George and Nikos in Thessaloniki..

Οι εμπειρίες είναι ίσως ακόμη πιο πρωτόγνωρες για τους υποψηφίους των ΤΕΙ (αποτελούν το 5% επί του συνόλου των εισακτέων και διαγωνίζονται μεταξύ τους) που συναντούν για πρώτη φορά μία εξεταστέα ύλη αυτού του μεγέθους. Από την άλλη οι υποψήφιοι των ΑΕΙ (αποτελούν το 4% επί του συνόλου των εισακτέων και διαγωνίζονται μεταξύ τους) θα έλεγε κανείς πως είναι φυσικά πιο εξοικειωμένοι με την αντιμετώπιση του μεγέθους της ύλης, όμως συναντούν μεγαλύτερο ανταγωνισμό και πρέπει να επιτύχουν υψηλότερες βαθμολογίες για να εισαχθούν.. Όσον αφορά βέβαια στο κομμάτι των διευκολύνσεων, που όπως σας προανέφερα προσφέρονται στους «mature students» από τα αγγλικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, παρουσιάζεται κατά την άποψη μου μία σημαντική υστέρηση των ελληνικών ιατρικών σχολών. Μπορεί να δίνεται η δυνατότητα σε αποφοίτους σχετικών σχολών (ΠΕ Νοσηλευτικής, Μοριακής Βιολογίας, Βιολογίας, Κτηνιατρικής, Οδοντιατρικής κλπ) να πραγματοποιήσουν σπουδές μικρότερης χρονικής διάρκειας, μιας και εισάγονται απευθείας στο δεύτερο ή τρίτο έτος σπουδών. Παρ’ όλα ταύτα δεν τους αναγνωρίζονται μαθήματα που πιθανώς να έχουν ξανά διδαχθεί και «στα οποία έχουν εξετασθεί επιτυχώς» κατά το παρελθόν, καθυστερώντας τους χωρίς λόγο! Για το ECTS (European Credit Transfer System) ή σύστημα κατοχύρωσης διδακτικών μονάδων φυσικά ούτε λόγος (ενώ υποτίθεται πως ήδη έχει αναγνωρισθεί από όλες τις ιατρικές σχολές της χώρας). Πέρα των όποιων δυσκολιών βέβαια, αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, αξίζει πραγματικά να προσπαθήσει όποιος το επιθυμεί, γιατί οι νέες εμπειρίες και ευκαιρίες είναι πάρα πολλές στην ιατρική. Αρκεί βέβαια να είναι σε θέση να κάνει πάρα πολλές θυσίες αλλά και γιατί όχι να αλλάξει εντελώς τον τρόπο ζωής του. Την ίδια ακριβώς άποψη φαίνεται πως είχε και η Christa μία ιταλίδα απόφοιτος νοσηλευτικής και νυν φοιτήτρια της ιατρικής, με την οποία και περάσαμε μαζί ένα μεγάλο διάστημα στο νοσοκομείου της πόλης του Kumasi (Komfo Ankye Teaching Hospital) στη Γκάνα και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε σχετικά με τις κοινές εμπειρίες μας..

Go ahead λοιπόν!!!

I’m back to talk about a gap.. A gap year!

Cape Coast - Round 2

«Η προσπάθεια για το κάτι παραπάνω, η ευκαιρία για εξέλιξη και εισαγωγή νέων-πολύτιμων ιδεών και αντιλήψεων σε μια σύγχρονη και πάνω απ’ όλα υγιής Ελληνική κοινωνία..»
Αυτές είναι μόνον κάποιες από τις δεκάδες σκέψεις που μου έρχονται στο νου βλέποντας το δεύτερο μέρος του παραπάνω τίτλου. Γεγονός που σίγουρα έχουν αντιληφθεί εδώ και δεκαετίες τα περισσότερα, αν όχι όλα, από τα ανεπτυγμένα κράτη, στέλνοντας τους νέους τους σε κάθε γωνιά της γης. Κατά πόσο όμως είναι σε θέση η χώρα μας να αφομοιώσει και να οικειοποιηθεί τις παραπάνω ιδέες? Ιδέες που αυτή πρώτοδίδαξε κατά την αρχαιότητα, με τους χιλιάδες σοφούς της να ταξιδεύουν σε κάθε γωνιά του τότε γνωστού κόσμου.. Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή..

French guys enjoying their gap year in Ghana..

Πανελλαδικές εξετάσεις, φροντιστήρια, άγχος, τρέξιμο και φασαρία και μετά τι? «Μετά ξεκινάω τις σπουδές μου» θα απαντούσε ίσως το 99,9% των νέων της χώρας μας με την απόλυτη πεποίθηση πως αυτή θα ήταν και η μοναδική απάντηση που θα μπορούσε να υπάρξει. Δυστυχώς ή ευτυχώς γι’ αυτούς (αλλά και για εμένα τον ίδιο αφού δεν είχα λάβει καμία σχετική ενημέρωση ως μαθητής) υπάρχει και μία ακόμη επιλογή. Επιλογή που τολμά να ακολουθήσει ένα σεβαστό ποσοστό νέων ανθρώπων των ανεπτυγμένων χωρών. Είναι γνωστό στην αγγλική γλώσσα ως «gap year», ή αλλιώς σε ελεύθερη μετάφραση ένα διάστημα κατά το οποίο διακόπτουμε τις δραστηριότητες μας και φεύγουμε για άλλη γη, για άλλα μέρη.. Βεβαία κάποιοι τώρα θα σκεφτείτε πως με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας είναι λογικό να μην υπάρχει και η δυνατότητα στις Ελληνικές οικογένειες να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό.. Σε αυτούς θα ήθελα να απαντήσω, λέγοντας πως δεν είναι αναγκαίο κάποιος να πάει στην Αγγλία, στην Γερμανία ή στην Αμερική για να καταφέρει να αποκομίσει τα θετικά στοιχεία και τις όποιες εμπειρίες μπορεί. Κάθε άλλο μάλιστα! Χώρες όπως αυτές της Αφρικής, αλλά και της Ασίας έχουν να του προσφέρουν στοιχεία πολύ πιο σπουδαία και σημαντικά ακόμη και από τις οποιεσδήποτε τελευταίες μεγαλειώδεις-εξωπραγματικές τεχνολογικές εξελίξεις των πιο προηγμένων χωρών αυτού του πλανήτη. Αρετές όπως η συμπόνια, η ευσπλαχνία, η τιμιότητα, η ανιδιοτέλεια αλλά και πολλές ακόμη μπορούν να καλλιεργηθούν και με το παραπάνω στις «αδικημένες» αυτές περιοχές. Άλλωστε το γεγονός αυτό φαίνεται πως το αναγνωρίζουν και πολλοί ευρωπαίοι αλλά και αμερικάνοι νέοι οι οποίοι και κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια περιοχές όπως η Γκάνα. Είναι αλήθεια πως συνάντησα πάρα πολλά νέα παιδιά που μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο και θα περνούσαν το υπόλοιπο της χρονιάς τους εκεί αναζητώντας ίσως μία από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής τους. Είχα την ευκαιρία να κουβεντιάσω με αρκετά από αυτά τα παιδιά, όπως για παράδειγμα με μια παρέα νέων από την Γαλλία που ρέμβαζαν σε μια από τις ακρογιαλιές του Cape Coast (το οποίο είχα επισκεφτεί και για δεύτερη φορά λίγες μόλις ημέρες πριν από την τελική μου αναχώρηση) διαβάζοντας τα αγαπημένα τους διηγήματα αλλά και καταστρώνοντας σχέδια για την φοιτητική τους ζωή που θα ακολουθούσε.. Enjoy your gap year λοιπόν! Η ζωή θέλει τρέλα και περιπέτεια!

To be continued..

Η ιστορία ενός νέου από τα βάθη της ανατολής και ο «φράχτης λουλουδιών» του ποταμού Έβρου..

Το νερό δεν αναβλύζει σε όλα τα μέρη του κόσμου γάργαρο και καθαρό.. Και τα τρόφιμα δεν πέφτουν από το ουρανό.. Σε κάποιες χώρες του κόσμου βλέπετε αυτή την στιγμή που μιλάμε οι άνθρωποι αναγκάζονται να πάρουν δραστικά μέτρα στη ζωή τους.. Εξορίζοντας τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους, προς αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής, ενός καλύτερου αύριο..

River Evros

Έτσι έγινε και με έναν νεαρό τον Mehsud  πριν περίπου 15 χρόνια.. Ταξίδευε επί μέρες αλλά η τελευταία ημέρα του είχε φανεί ιδιαίτερα δύσκολη και κουραστική.. Ήταν απεγνωσμένος και μόνος.. Αυτός και οι δικοί του μια παρέα 30 ατόμων από το Πακιστάν είχαν τολμήσει το προηγούμενο βράδυ να διασχίσουν τις όχθες του ποταμού Έβρου με ένα φουσκωτό βαρκάκι.. Κάτι δεν είχε πάει όμως καλά.. Είχαν βρεθεί όλοι στα ορμητικά και γεμάτα με δίνες νερά του ποταμού.. Ευτυχώς γι’ αυτόν είχε καταφέρει να κρατηθεί στην επιφάνεια πιασμένος από τον κορμό ενός δένδρου. Το ρεύμα τον είχε βγάλει χιλιόμετρα μακριά και με τις λίγες δυνάμεις που του απέμεναν είχε καταφέρει να περπατήσει ως το διπλανό χωριό..
Είχε αρχίσει να βραδιάζει και στο χωριό ήταν σχεδόν έρημο.. Μόνο κάποιους ηλικιωμένους είχε συναντήσει ο κακόμοιρος ο Mehsud που ήταν ακόμη μουσκεμένος καθώς περνούσε από την μικρή πλατεία του χωριού, από τους οποίους όμως δεν δυσκολεύτηκε να περάσει απαρατήρητος, κρυμμένος πίσω από την τεράστια ρόδα ενός τρακτέρ.. Τίποτε δεν του θύμιζε την εικόνα του δικού του χωριού εκεί στα βάθη της Ασίας.. Εκεί δεκάδες παιδιά θα έτρεχαν στους δρόμους την ώρα αυτή παίζοντας και γελώντας. Πώς να ξεχάσει κανείς άλλωστε την περσινή χρονιά, που αρκετές παρέες αμερικάνων και ευρωπαίων εθελοντών είχαν εμφανιστεί στην περιοχή μας βοηθώντας να μετριαστούν κάπως οι όχι και τόσο σπάνιες ελλείψεις σε αγαθά πρώτης ανάγκης και σε φαγητό. Που να είχαν πάει άραγε τα παιδιά τούτου εδώ του χωριού, αναρωτήθηκε.. Τίποτε δεν ήταν ικανό όμως να αλλάξει την απόφαση του. Πλησίαζε άλλωστε στον τελικό του προορισμό. Θα συνέχιζε μόνος του το ταξίδι ως την Αθήνα ελπίζοντας πως θα συναντούσε τους υπόλοιπους τις συντροφιάς του εκεί, αλλά και κυρίως πως θα ήταν ακόμα ζωντανοί.. Είχε άλλωστε συμφωνηθεί μεταξύ τους πως σε οποιαδήποτε περίπτωση που κάτι δε θα πήγαινε καλά θα ξανασυναντιόντουσαν στην πόλη του Παρθενώνα και του Περικλή..

With plastic boats hundreds of immigrants pass the borders between Turkey and Greece every day..

Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και ήταν ήδη πολύ πολύ κουρασμένος, προτίμησε λοιπόν να ψάξει για ένα μέρος όπου θα μπορούσε να ξαποστάσει για μερικές ώρες χωρίς να τον αντιληφτούν οι χωρικοί. Δεν άργησε να εντοπίσει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Τα βάτα και τα χρωματιστά γαϊδουράγκαθα άφηναν μόλις και μετά βίας να φανούν κάποιες ξεθωριασμένες παιδικές ζωγραφιές στην είσοδο του κτιρίου. Ήταν το εδώ και χρόνια εγκαταλελειμμένο σχολείο του χωριού. Ένα από τα παράθυρα ήταν σπασμένο και έτσι με ένα σάλτο βρέθηκε μέσα στο κτίριο. Δεν άργησε να καθίσει σε μια γωνιά ανακουφισμένος όχι επειδή είχε καταφέρει να κρυφτεί, αλλά μάλλον λόγο του ότι είχε καταφέρει να απαλλαγεί από το γιγάντιο σύννεφο κουνουπιών που τον καταδίωκε εδώ και μερικά λεπτά.. Σε λίγο θα είχε αφεθεί στην αγκαλιά του θεού Μορφέα..

Thousands of immigrants pass river Evros every year in search of a better life..

Περιπλανιόταν για αρκετά λεπτά μέσα στις εικόνες των ονείρων του, όταν ξάφνου άκουσε φωνές.. Ναι ήταν φωνές! Σάστισε.. Άραγε να τον είχαν βρει? Ξάφνου εμφανίστηκαν μπροστά του 5 μικροί μπόμπιρες.. Κοιταζόντουσαν χωρίς να πουν κουβέντα για αρκετή ώρα.. Λες και είχαν καταπιεί όλοι τις γλώσσες τους.. Ήταν τα παιδιά του χωριού. Βρισκόταν σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών και είχαν επισκεφθεί τους παππούδες τους, εγκαταλείποντας τις οικογένειες τους που ζούσαν σε διάφορα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας, όπως η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα και η κοντινή Αλεξανδρούπολη για μερικές ημέρες. Έβρισκαν εκεί την ελευθερία τους δίνοντας παράλληλα μία ανάσα ζωής με το ατέλειωτο παιχνίδι τους, στο σχεδόν ερειπωμένο αυτό χωριουδάκι και συνάμα μία ελπίδα για τους γενναίους εναπομείναντες ακρίτες γέροντες. Για κάποια όμως από τα παιδιά η συνάντηση με τον Mehsud δεν αποτελούσε έκπληξη. Ήξεραν αφού κατά το παρελθόν είχαν δει εκατοντάδες ακόμη συμπατριώτες του και όχι μόνο, να περνούν από εκεί έχοντας τον ίδιο προορισμό, την ίδια ελπίδα.. Πήραν λοιπόν εκείνα την πρωτοβουλία να του μιλήσουν. Με τα ελάχιστα αγγλικά που είχε μάθει από τις επισκέψεις των αμερικάνων εθελοντών  στο χωριό του και τα νοήματα των παιδιών δεν δυσκολεύτηκε να καταλάβει.. Ήθελαν να τον βοηθήσουν! Γνώριζαν κι αυτά βλέπετε να μιλούν αν και σπαστά την αγγλική έχοντας ξεκινήσει ιδιωτικά μαθήματα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, αφού στα δημόσια σχολεία την ώρα των αγγλικών έπαιζαν την τυφλόμυγα στην αυλή του σχολείου. Έφεραν λοιπόν τρόφιμα, νερό και ρούχα στον καινούριο φίλο τους τον Mehsud.. Εκείνος τους διηγήθηκε την ιστορία του, για την καλύτερη ζωή που ονειρευόταν να ζήσει στη γηραιά ήπειρο, αλλά και για την πρόσφατη κακοτυχία του ιδίου και των συντρόφων του, των οποίων μάλιστα την τύχη και αγνοούσε. Τα λεπτά περνούσαν και τα παιδιά δεν άργησαν να αφήσουν μόνο του τον μελαχρινό ταξιδιώτη, ο οποίος δε δίστασε  να τους ευχαριστήσει για την βοήθεια που του είχαν προσφέρει.

Cyprinus carpio in River Evros

Το πρωί της επομένης τα παιδιά ξύπνησαν χαμογελαστά και γεμάτα όρεξη για παιχνίδι. Είχαν κανονίσει από την προηγούμενη ημέρα μάλιστα πολύ πριν συναντήσουν τον άτυχο τον Mehsud πως θα πήγαιναν στη Μαρίτσα (τον ποταμό Έβρο όπως αλλιώς τον ονομάζουν οι ντόπιοι) για ψάρεμα, και είχαν ρίξει αρκετές πέτρες (μέθοδος ψαρέματος όπου το αγκίστρι και μία πέτρα δένονται στην άκρη ενός σπάγκου)  δολώνοντας με σαλιγκάρι αλλά και μερικά με βδέλλες που εκτός των υπολοίπων χρήσεων-ιδιοτήτων τους στην υγεία αποτελούν ένα από τα καλύτερα δολώματα για τον γουλιανό (ή αλλιώς γνωστό ως γατόψαρο). Τα πρώτα αγκίστρια δεν είχαν δώσει τα επιθυμητά αποτελέσματα και οι μικροί ψαράδες φορτωνόταν όλο και με περισσότερη αγωνία. “Στο επόμενο θα έχουμε σίγουρα κάποιο ψάρι” έλεγαν και ξανάλεγαν καρτερώντας μερικοί από αυτούς. “Άσε θα το τραβήξω έξω εγώ το επόμενο, εσύ είσαι γκαντέμης” απαντούσαν κάποιοι άλλοι.. Και ένα χαμόγελο δεν άργησε να ξεπροβάλει στα παιδικά τους πρόσωπα, όταν μία κοκκινοπτέρα (είδος ψαριού του γλυκού νερού) ξεπρόβαλε στην επιφάνεια. Ακολούθησαν και άλλα και το ηθικό τους είχε ανέβει στα ύψη! Έμοιαζαν να έχουν εντελώς ξεχάσει τον χθεσινό τους μακρινό επισκέπτη.. Και ειδικά τώρα που είχαν φθάσει στα πιο ελπιδοφόρα δολωμένα με βδέλλες αγκίστρια. Τα μάτια όλων τους είχαν συγκεντρωθεί στο σπάγκο που έβγαινε τόσο βασανιστικά και καρτερικά από τα θολά νερά του ποταμού, λες και περίμεναν ξεπηδήσει έξω ο ίδιος ο Έβρος, το πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας, ο γιος του βασιλιά της Θράκης, του Κάσσανδρουπου όντας πολύ όμορφος νέος, είχε οδηγήσει τη  μητρυιά του, τη Δαμασίππη της οικογένειας των Λαπιθών, να αποκτήσει ερωτικό ενδιαφέρον για αυτόν και  για να γλυτώσει από έναν ατιμωτικό θάνατο από τα χέρια του ίδιου του του πατέρα έπεσε στον ποταμό Ρόμβο, που από τότε πήρε το όνομα του..

“Ευτυχώς που υπήρχε και ένας μεγάλος κυπρίνος στα αγκίστρια αυτά” ψιθύρισε χαμογελώντας ο ένας, δε πρόλαβε όμως να τελειώσει την φράση του όταν είδε τους υπόλοιπους παγωμένους και κατάχλωμους σα να ‘χε πέσει πάνω τους ένα τσουβάλι αλεύρι! Γύρισε το κεφάλι του απότομα προς την μεριά οπού κοιτούσαν και στη στιγμή πάγωσε και αυτός.. Το θέαμα που αντίκρισε ήταν μακάβριο.. Ένας άντρας επέπλεε μπρούμυτα κοντά στην όχθη του ποταμού..” Ένας νεκρός άντρας” ψέλλισε με τα βίας το ένα από τα παιδιά.. Η πρωτόγνωρη εκείνη εικόνα τα είχε πραγματικά σοκάρει και ένα συναίσθημα φόβου αλλά και δέους τα είχε κυριεύσει μπροστά στο άψυχο κορμί. Το ίδιο μέρος που μέχρι πριν λίγα λεπτά φάνταζε ως ένας επίγειος παράδεισος, πλημμυρισμένος από τα δεκάδες χρώματα της ανατολής του ηλίου που καθρεφτίζονταν στα νερά του ποταμού, είχε μετατραπεί σε ένα πραγματικό εφιάλτη.. Τα παράτησαν όλα και έτρεξαν στο χωριό να ενημερώσουν τους μεγαλύτερους. Αμέτρητες σκέψεις βασάνιζαν εκείνες τις στιγμές το μυαλό τους.. Το σώμα του άτυχου άντρα περισυνέλλεξαν την ίδια μέρα οι αρμόδιες αρχές και μαζί του αρκετά ακόμη άψυχα κορμιά άτυχων ανδρών, γυναικών και μικρών παιδιών λαθρομεταναστών..

Όταν τα παιδιά ηρέμησαν σκέφτηκαν τον Mehsud και κοιτάχτηκαν με βλέμμα λυπημένο για την τύχη των συντρόφων του. Τι να ‘χε απογίνει άραγε ο ίδιος? Έτρεξαν στο σημείο όπου τον είχαν αφήσει το προηγούμενο βράδυ. Δεν υπήρχε όμως κανείς.. Ο Mehsud είχε φύγει αναζητώντας το δικό του όνειρο, αναζητώντας την ελπίδα για ζωή..

Αυτή ήταν μία από τις χιλιάδες αληθινές ιστορίες που επί σειρά ετών εξελίσσονται κατά κύριο λόγο στην περιοχή του Έβρου αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες. Μια ιστορία που οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις αδυνατούν και θα αδυνατούν να σταματήσουν όπως και η οποιαδήποτε κυβέρνηση οποιαδήποτε κράτους όσο υπάρχουν χώρες που υποφέρουν, άνθρωποι που πεινούν και αναζητούν μία ευκαιρία, μία ελπίδα στη ζωή.. Οι φράχτες και τα τείχη που σχεδιάζεται να υψώσετε κύριοι όχι μόνον θα αποβούν αναποτελεσματικά αλλά μακροπρόθεσμα θα έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα για την χώρα.. Θα καταντήσουν την Ελλάδα μία χώρα εντελώς αποκομμένη, μία χώρα μισητή, μία χώρα χωρίς μέλλον.. Αφήστε αυτούς τους ανθρώπους να φτάσουν στους τελικούς τους προορισμούς που κατά 99% να είστε βέβαιοι είναι οι υπόλοιπες πλουσιότερες ευρωπαϊκές χώρες και όχι η Ελλάδα. Μην περνάτε αυτούς τους ανθρώπους για χαζούς! Ξέρουν πολύ καλά για την κακή κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία της χώρας μας προτού ακόμη φθάσουν. Ας λύσουμε λοιπόν πρώτα τα πολύ σοβαρότερα προβλήματα της χώρας μας. Ας αναρωτηθούμε πρώτα για τα χιλιάδες ερειπωμένα χωριά-φαντάσματα της χώρας μας και για τα αμέτρητα σκάνδαλα που ξεφυτρώνουν καθημερινά σαν Λερναίες Ύδρες και ας αφήσουμε εκείνους που επί σειρά ετών λήστευαν και ληστεύουν τις χώρες αυτές να σηκώσουν τα τείχη και τα συρματοπλέγματα.. Εμείς μπορούμε και πρέπει να τολμήσουμε και να επιλέξουμε τον άλλο δρόμο! Τον δύσκολο μεν αλλά και συνάμα  δρόμο της ανθρωπιάς, της αγάπης και της περηφάνιας! Γιατί αυτός αρμόζει σε έναν τεράστιο πολιτισμό σαν τον ελληνικό. Και γιατί μπορούν να βρεθούν και πρέπει να βρεθούν άλλες λύσεις.

Ένα παιδί γέννημα θρέμμα της περιοχής του Έβρου..

2010 in review.. Happy new year!!! Thank you all!!!

Kumasi.. How to forget this place?

The stats helper monkeys at WordPress.com mulled over how this blog did in 2010, and here’s a high level summary of its overall blog health:

The Blog-Health-o-Meter™ reads Fresher than ever.

Crunchy numbers

A Boeing 747-400 passenger jet can hold 416 passengers. This blog was viewed about 2,400 times in 2010. That’s about 6 full 747s.

In 2010, there were 26 new posts, not bad for the first year! There were 88 pictures uploaded, taking up a total of 130mb. That’s about 2 pictures per week.

The busiest day of the year was September 15th with 159 views. The most popular post that day was Η γη μπαλόνι και γυρίζει, η γη μπαρούτι και μυρίζει….

Where did they come from?

The top referring sites in 2010 were facebook.com, duthmed07.wordpress.com, translate.google.com, WordPress Dashboard, and shots.snap.com.

Some visitors came searching, mostly for peihas, asamoah_gyan_peichamperis_blog, blogs φοιτητων ιατρικης, kente ghana, and χωρα των βασκων.

Attractions in 2010

These are the posts and pages that got the most views in 2010.

1

Η γη μπαλόνι και γυρίζει, η γη μπαρούτι και μυρίζει… September 2010

2

IHI Open School.. October 2010
1 comment

3

Και τώρα εξεταστική!!! September 2010

4

Cape Coast 2.. “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ” September 2010
1 comment

5

Ανταλλαγές φοιτητών ιατρικής της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Συλλόγων Φοιτητών Ιατρικής (IFMSA) October 2010

Mole National Park.. Η μοναδική εμπειρία ενός σαφάρι..

Mole National Park - Elephants..

Αναμφίβολα μία από τις κυριότερες μου επιδιώξεις, πριν ακόμη πατήσω το πόδι μου στην «μαύρη ήπειρο» ήταν να ζήσω τη μαγευτική εμπειρία ενός σαφάρι.. Έχοντας σπαταλήσει από μικρό παιδί ακόμη ατελείωτες ώρες μπροστά στην TV και παρακολουθώντας όλα αυτά τα μεγαλοπρεπή πλάσματα σε εκατοντάδες ντοκιμαντέρ,  δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να τα θαυμάσω για πρώτη φορά, ολοζώντανα στο φυσικό τους περιβάλλον..

Μετά από ένα επεισοδιακό ταξίδι (όπως σας έχω προαναφέρει και σε προηγούμενο μου άρθρο) το οποίο και πραγματοποίησα μόνος λόγο της ατυχίας της αδελφής μου που δεν μπόρεσε να με επισκεφτεί τελικά στην μακρινή αυτή χώρα, βρισκόμουν στο εθνικό πάρκο του Mole έτοιμος για την πιο δυνατή ever εμπειρία.. Η όλη διαδρομή δεν ήταν σε καμιά περίπτωση μία συνηθισμένη διαδρομή. Είχε όμως όλα εκείνα τα πιπεράτα στοιχεία που καθιστούν ένα ταξίδι ξεχωριστό, αλλά και δίνουν στον ταξιδιώτη την γλυκιά εκείνη γεύση και ψευδαίσθηση της κατάκτησης του αγνώστου..

Larabanga - One of the oldest mosques in West Africa..

Αφού λοιπόν χρειάστηκε να περιμένω περίπου δύο ώρες κάτω από ένα υπόστεγο μαζί με δεκάδες ακόμη ντόπιους που πάσχιζαν να προστατευτούν και οι ίδιοι από την βροχή, έφθασα νωρίς τα ξημερώματα στην πόλη του Tamale στα βορειότερα της χώρας. Οι εικόνες που συνάντησα εκεί ήταν αρκετά διαφορετικές από εκείνες των νότιων πόλεων της χώρας (Άκρα, Κουμάσι, Κέιπ Κόουστ). Στο βορρά βλέπετε ζει το μεγαλύτερο ποσοστό των μουσουλμάνων της χώρας που ανέρχεται γύρω στο 16% του γενικού πληθυσμού της Γκάνα.. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από οικόσιτα ζώα, με τις τεράστιες αγελάδες να κοιμούνται αμέριμνες στην άκρη του δρόμου αδιαφορώντας πλήρως για την παρουσία μας. Ήταν ακόμη σκοτεινά και ο χότζας είχε μόλις αρχίσει να τραγουδά. Το λεωφορείο με το οποίο θα συνέχιζα το ταξίδι μου ως τον επόμενο μου ενδιάμεσο σταθμό,  που ήταν το χωριό της Larabanga, θα αναχωρούσε σε πέντε περίπου ώρες κι έτσι έπρεπε να περιμένω. Στάθηκα όμως ιδιαίτερα τυχερός αφού είχα γνωρίσει μέσα στο υπεραστικό λεωφορείο ένα ντόπιο παλικάρι. Καθόταν σε μια από τις διπλανές θέσεις του λεωφορείου και έτσι μας είχε δοθεί η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε επί αρκετές ώρες για διάφορα θέματα. Ήθελε να γίνει δικηγόρος όπως μου είχε εξομολογηθεί και ενθουσιάστηκε μόλις του είπα πως ήμουν Έλληνας. Ήξερε αρκετά πράγματα για την χώρα μας και ιδιαίτερα για την τεράστια ιστορία της. Μου ανέφερε τον Σωκράτη, των Όμηρο και άλλες μεγάλες προσωπικότητες της αρχαίας Ελλάδας, αλλά και θυμόταν κάποια από τα διαφορετικά γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, όπως το «Ω», το «Δ» και το «Ψ» που μου τα ανέφερε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης.. Θα έμενε στα αδέλφια του που ζούσαν μόλις μερικά μέτρα δίπλα από τον σταθμό και μου πρότεινε αν ήθελα να περνούσα μαζί τους τις ώρες που απέμεναν μέχρι την επόμενη μου αναχώρηση. Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ τον ακολούθησα, ήταν προτιμότερο βλέπετε από το να κάθομαι μόνος μέσα στις ερημιές. Το σπίτι τους ήταν ιδιαίτερα λιτό, στερούνταν αρκετές από τις ανέσεις που ο σύγχρονος δυτικός κόσμος μάλλον τις θεωρεί δεδομένες, παρόλα αυτά δεν έμοιαζε να τους λείπει τίποτε. Ήταν όλοι τόσο ευδιάθετοι και φιλικοί μαζί μου από την πρώτη κιόλας στιγμή. Οι αδερφές του μάλιστα μας κράτησαν συντροφιά στο σαλόνι του σπιτιού, όπου και έβαλαν να δούμε ένα DVD γνωστής και ιδιαίτερα δημοφιλούς Νιγηριανής κωμωδίας, η οποία ήταν στα αγγλικά, ώστε να μπορώ να παρακολουθήσω κι εγώ.

On the road to Mole National Park..

Οι ώρες πέρασαν γρήγορα και βρισκόμουν πάλι πίσω στο σταθμό. Όπως αποδείχθηκε όμως, είχα λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο. Το πρόβλημα με τα αργοπορημένα λεωφορεία, όπως σας έχω ξανά αναφέρει, αποτελεί τον κανόνα στη Γκάνα και το δικό μου δρομολόγιο δεν θα αποτελούσε την εξαίρεση. Περίμενα περισσότερες από πέντε ώρες χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Ευτυχώς όχι μόνος αφού τέσσερις ακόμη obronis είχαν ακριβώς το ίδιο με εμένα πρόβλημα. Όταν λοιπόν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και ο αφρικάνικος ήλιος έκαιγε για τα καλά πήραμε την απόφαση να ξεκινήσουμε με ένα ταξί και να μοιραστούμε τα έξοδα. Έτσι και έγινε.. Ταξιδεύαμε μαζί με τον Travis από τις ΗΠΑ, την Mirka από την Τσεχία, τον Dan από την Ιρλανδία και τον Steven, έναν Ολλανδό φοιτητή της βοτανολογίας και νιώθαμε τόσο δεμένοι, σα μια παρέα, σα να γνωριζόμασταν από χρόνια.. Το ταξίδι μας διήρκησε λιγότερο από τέσσερις ώρες και ήταν επίσης επεισοδιακό, αφού χρειάστηκε να αλλάξουμε ως και λάστιχο στο σαραβαλάκι ταξί μας.. χαχαχα Πιστέψτε με όμως το τελικό αποτέλεσμα μας δικαίωσε.. Γιατί αναμφίβολα ήταν μια εμπειρία διαφορετική από όλες τις άλλες. Βλέπετε η φύση είχε φροντίσει γι’ αυτό..

Ο εθελοντισμός, ο πολιτισμός και ο παπαγάλος..

Alexandroupolis Meets Göttingen Τwinning Project - Rematch..

Έχοντας επιστρέψει στα πάτρια εδάφη εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα και μετά από ένα εξαιρετικό δεκαήμερο στην “επιβλητική” Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στην πανέμορφη πόλη του Göttingen αλλά και στην πρωτεύουσα της χώρας, το ιστορικό Βερολίνο, θα ήθελα να σας αναφέρω ορισμένα  προσωπικά συμπεράσματα στα οποία και έχω καταλήξει σχετικά με την δραστηριοποίηση ή μάλλον αδρανοποίηση των ελλήνων φοιτητών ιατρικής (και όχι μόνον) αλλά και την έλλειψη προσωπικής πρωτοβουλίας των περισσοτέρων, πάνω σε θέματα εθελοντισμού και όχι μόνο..

Λίγες ημέρες μόλις πριν την έναρξη του 2011, του “Ευρωπαϊκού Έτους Εθελοντισμού” η επίσκεψη μου στην ιατρική σχολή του Göttingen με έκανε να αισθανθώ λίγο άβολα, όπως φαντάζομαι και τους υπόλοιπους δέκα έλληνες φοιτητές ιατρικής της αποστολής μας.. Τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους για την κατάσταση-αδράνεια που δυστυχώς επικρατεί στις περισσότερες αν όχι σε όλες τις ιατρικές σχολές της χώρας μας. Γι’ αυτό το λόγο θα ήθελα να ξεκινήσω αναφέροντας σας μερικές σημαντικές διαφορές-πρωτοτυπίες της γερμανικής σχολής..

The Harvey-course.. An electronic system for exercise on auscultation

Και φυσικά θα ήθελα να σας μιλήσω πρώτα απ’ όλα για την ύπαρξη, από τον Οκτώβριο του 2009, ενός πρωτότυπου κέντρου πρακτικής εξάσκησης για τους γερμανούς φοιτητές, του STÄPS – (Studentisches Trainingszentrum Ärztlicher Praxis und Simulation). Ο χώρος αυτός αποτελείται από αρκετές αίθουσες κατάλληλα διαμορφωμένες και εξοπλισμένες, στις οποίες μπορούν να προσέρχονται οι φοιτητές κατά τις ελεύθερες τους ώρες και να εξασκούνται σε μια ποικιλία ιατρικών θεμάτων όπως πχ οι αιμοληψίες, οι υπέρηχοι, οι ενδοσκοπήσεις και οι τεχνικές συρραφής τραυμάτων. Στα συγκεκριμένα εργαστήρια καθηγητές δεν είναι άλλοι παρά οι ίδιοι οι φοιτητές μεγαλυτέρων ετών. Και οι ασθενείς.. Ναι καλά μαντέψατε εθελοντές συμφοιτητές τους.. Αν και σε ορισμένες αίθουσες υπάρχουν φυσικά και τα πλαστικά προπλάσματα. Αυτός ο χώρος αποτελεί λοιπόν το καμάρι των φοιτητών της ιατρικής σχολής του Göttingen, αφού εκτός του ότι λειτουργεί με την δική τους συνεισφορά και εργασία, ήταν μια προσωπική τους πρωτοβουλία, ένα όνειρο που κατάφεραν να κάνουν πραγματικότητα.. (Για την συμμετοχή των φοιτητών σε ρόλο καθηγητή και εθελοντή ασθενή φυσικά και υπάρχει μια μικρή χρηματική ανταμοιβή, που την παρέχει η ίδια η σχολή)

Μια ακόμη έκπληξη για εμάς ήταν αναμφιβόλως και η καθημερινότητα των Γερμανών συμφοιτητών μας.. Θα έλεγε κανείς πως δεν υπήρχε φοιτητής που να μην ασχολείται έστω και με μία δραστηριότητα εκτός του πανεπιστημίου. Πολλοί από αυτούς ενεργά μέλη διαφόρων εθελοντικών, μη κερδοσκοπικών οργανώσεων, όπως ίσχυε και για το δικό μου twin, τον Timothy (τον φοιτητή που με φιλοξένησε όλες τις ημέρες της διαμονής μου στην πόλη του Göttingen) που είναι και ο πρόεδρος της ΙPPNW (The Student Movement of International Physicians for the Prevention of Nuclear War) στη Γερμανία, μιας φοιτητικής οργάνωσης  για την πρόληψη του πυρηνικού πολέμου. Αλλά και οι υπόλοιποι φοιτητές ασχολούνταν με διάφορες δραστηριότητες, συμμετέχοντας σε αθλητικές, μουσικές και άλλες εθελοντικές ομάδες της σχολής τους..

1o.. 2o.. 3o.. 4o.. 5o.. 6o..

Αλλά κι εδώ στην χώρα μας υπάρχουν κάποιες εθελοντικές και φοιτητικές οργανώσεις που δίνουν την δυνατότητα ενασχόλησης και δημιουργίας στον έλληνα φοιτητή ιατρικής.. Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Helmsic (Ελληνική Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων και Ανταλλαγών Φοιτητών Ιατρικής) αλλά και της Ε.Ε.Φ.Ι.Ε. (Επιστημονική Εταιρεία Φοιτητών Ιατρικής Ελλάδος). Προσωπικά ως φοιτητής του της ιατρικής σχολής του Δ.Π.Θ. εδώ στην Αλεξανδρούπολη κατά το παρελθόν δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που είχα την τύχη και την τιμή να συμμετάσχω σε παρόμοιες εθελοντικές εκδηλώσεις της τοπικής μας επιτροπής της Helmsic, όπως και να λάβω μέρος παρουσιάζοντας εργασία στο τελευταίο συνέδριο της Ε.Ε.Φ.Ι.Ε. στην Αθήνα. Θεωρώ ότι πραγματικά προσφέρουν και οι δύο οργανώσεις από την μεριά τους και εμπλουτίζουν σε σημαντικό βαθμό την εκπαίδευση του έλληνα φοιτητή της ιατρικής. Και βέβαια αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα εκείνα τα παιδιά που αφιερώνουν χρόνο για να ασχοληθούν με τέτοιου είδους δραστηριότητες.. Πρέπει όμως να βρεθούν οι τρόποι ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη συμμετοχή και από τους υπόλοιπους φοιτητές στις συγκεκριμένες, αλλά και σε νέες φοιτηττικές οργανώσεις.. Νομίζω ότι κανένας έλληνας φοιτητής ιατρικής δεν υστερεί σε κάτι από τους ευρωπαίους συναδέλφους μας. Θα πρέπει όμως πρώτα απ’ όλα να αλλάξει η αυτή η “κακή” φιλοσοφία-νοοτροπία που έχει καταντήσει τον έλληνα φοιτητή της ιατρικής ως ένα παπαγάλο, που επί έξι χρόνια κάθετε κλεισμένος στο κλουβί του, ανακυκλώνοντας υπάρχουσες πληροφορίες..

Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά Γερμανούς και Έλληνες (που με ανέχτηκαν όλες αυτές τις ημέρες). Πραγματικά το Τwinning Project Alexandroupolis meets Göttingen ήταν μία ακόμη εξαιρετική εμπειρία για εμένα που ειλικρινά μου έχει αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων.. Κανείς φοιτητής και νέος δε θα πρέπει να στερεί από τον εαυτό του την ευκαιρία της συμμετοχής σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις και προγράμματα..

Göttingen - Town hall

Thank you Bronja, Mareike, Timothy, Rike, Ursula, Dörthe, Jenny, Nina, Julius, Stephie, Henrike, Manon, Christo, Pari, Maria Bro, Maria Kin, Kiki, Katerina, Angela, Iliana, Eleni, Andrea, Evangelia, Dr Tirilomis, Dr Schondube

Abono Primary School Workshop.. So much love to share..

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.. Νομίζω ούτε η παραπάνω φράση δεν μπορεί να περιγράψει επαρκώς την επίσκεψη μας και τα όσα ακολούθησαν στο σχολείο του μικρού χωριού Abono..

Abono Primary School Workshop.. Our dream team

Ήταν μια ήσυχη βραδιά, όταν εξουθενωμένος από τα αρκετά ταξίδια της παρέας μας τις προηγούμενες ημέρες, είχα αποφασίσει να παραμείνω στο δωμάτιο μου στο student hostel και να μελετήσω πιο αναλυτικά κάποια από τα χειρουργικά περιστατικά που είχα παρακολουθήσει στην κλινική τις προηγούμενες ημέρες. Ψάχνοντας με αρκετή υπομονή μεταξύ των e-books του laptop μου, το μάτι έτυχε να πέσει πάνω σε ένα σχετικό με θέματα εθελοντισμού e-book.. Αφού διάβασα αρκετές από τις σελίδες του, κατενθουσιασμένος από τα υπέροχα κείμενα αλλά και μαγεμένος από τις έννοιες του εθελοντισμού, είχα την πιο “φαεινή” ιδέα.. Να προτείνω στην international φοιτητική ομάδα μας να επισκεφθούμε ένα επαρχιακό σχολείο και να προσφέρουμε κι εμείς ότι μπορούσαμε από την πλευρά μας.. Όλα τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με αυτή την ιδέα και φυσικά συμφώνησαν χωρίς καν να το σκεφτούν!!

Doctor Shaid

Πρώτος απ’ όλους ενδιαφέρθηκε ο Shaid. Ένας φοιτητής ιατρικής από το Ηνωμένο Βασίλειο που βρισκόταν εκεί με ένα ερευνητικό πρόγραμμα και ως εκ τούτου είχε αρκετές γνωριμίες με καθηγητές του πανεπιστημίου του Kumasi. Μπορέσαμε έτσι να έρθουμε σε επαφή και με άλλους φιλανθρωπικούς φορείς της περιοχής, όπως και να βρούμε το κατάλληλο σχολείο που θα μπορούσε να μας υποδεχθεί.. Ακολούθησε η Eva αμερικανίδα φοιτήτρια ιατρικής από το πανεπιστήμιο του Michigan και η ίδια εβρισκόμενη εκεί με ερευνητικό πρόγραμμα του ΙΗΙ Open School που έχει παράρτημα και στην Γκάνα.. Πρόκειται για μια ιδιαιτέρως δραστήρια κοπέλα, με μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους εθελοντικές δράσεις, κάτι που μας απέδειξε βρίσκοντας σχεδόν όλο το εκπαιδευτικό υλικό που χρειαζόμασταν για να ενημερώσουμε τα παιδιά πάνω σε θέματα στοματικής υγιεινής και σωστής διατροφής.. Αλλά και όλα τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών προσπάθησαν από την μεριά τους αφιερώνοντας πολύ χρόνο και χρήμα, συμμετέχοντας σε όλες τις ιδιαίτερες προετοιμασίες ώστε να επιτύχουμε τελικά το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα!

All together for a better place..

Και όντως όλα εξελίχθησαν ιδανικά! Οι μικροί μαθητές, μας υποδέχθηκαν με το πιο ζεστό τους χαμόγελο.. Συνεργάστηκαν, τραγούδησαν και φωτογραφήθηκαν μαζί μας ξεχνώντας προς στιγμήν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους.. Βλέπετε οι περισσότεροι από τους μαθητές στις επαρχιακές περιοχές της Γκάνας στερούνται του απαραίτητου για την εκπαίδευση τους σχολικού εξοπλισμού, και σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζονται ακόμη και να εγκαταλείψουν το σχολείο για να εργασθούν από πολύ μικρή ηλικία.. Θέλω να πιστεύω πως με αυτή μας την κίνηση προσφέραμε ένα λιθαράκι κι εμείς από την πλευρά μας αλλά και τους δώσαμε κουράγιο για να συνεχίσουν να προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις ώστε να καταφέρουν να αποκτήσουν και να εξασφαλίσουν, ίσως δύο από τα πιο ανεκτίμητα αγαθά σε αυτή τη ζωή, τη μόρφωση και την υγεία.. Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση γνωρίζοντας πως αυτή την στιγμή που σας γράφω και για κάποιους ακόμη μήνες, τα παιδία αυτού του μικρού χωριού θα έχουν τετράδια, στυλό και οδοντόβουρτσες που εμείς οι φοιτητές τους προσφέραμε..

~ Ghana 2010 Health education workshop video (facebook) ~

Δεν γνωρίζω αν έχει κατά το παρελθόν πραγματοποιηθεί παρόμοια κίνηση (workshop) από international ομάδα φοιτητών της ιατρικής και θα ήθελα ειλικρινά να ευχαριστήσω όλα τα παιδία που συνετέλεσαν για  να πραγματοποιηθεί μια τόσο ξεχωριστή δράση..

Thank you Eva, Shy, Fabio, Anne, Julian, Johanna, Christina, Katharina, Anna, Quin, Erika!!!

Abono Primary School Workshop

To be continued..

Monkeys VS Medical Students

Mona monkey

Οι καταρράκτες ήταν ομολογουμένως φανταστικοί.. Δεν ήταν όμως και ο τελικός μας προορισμός σε εκείνο το ταξίδι..  Αφού επιβιβαστήκαμε για ακόμη μια φορά στο μικρό μας tro-tro, πήραμε το δρόμο για το καταφύγιο μαϊμούδων του Boabeng – Fiema, ενός μικρού χωριού  που βρίσκεται στην κυριολεξία μέσα στη ζούγκλα.. Δεν ήτανε ιδιαίτερα μακριά από την περιοχή του Kintampo (η περιοχή με τους καταρράκτες), παρ’ όλα αυτά ο δρόμος ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση που μας πήρε αρκετή ώρα για να φθάσουμε.. Πάντως το γεγονός αυτό δε μας χάλασε τη διάθεση σε καμία περίπτωση, αφού για τους περισσότερους από εμάς θα ήταν η πρώτη μας συνάντηση με άγρια ζώα επί αφρικανικού εδάφους. Φανταστείτε πως ήμουν σχεδόν ένα μήνα στην Αφρική και δεν είχα δει ούτε έναν άγριο ρινόκερο βρε αδερφέ.. Unbelievable! Δεν θέλω να σας απογοητεύσω, ούτε να γκρεμίσω τα όσα φανταζόσασταν και πιστεύατε για την Αφρική και τις ζούγκλες της. Αλλά πρέπει να βγάλετε από το μυαλό σας πως υπάρχουν παντού λιοντάρια, μαϊμούδες, ελέφαντες και καμηλοπαρδάλεις.. Βλέπεται ο ανθρώπινος παράγοντας έχει βάλει και σε αυτή την περίπτωση το χεράκι του, με αποτέλεσμα πολλά ζώα να βρίσκονται υπό εξαφάνιση και τα υπόλοιπα να ζουν περιορισμένα μέσα σε διάφορα εθνικά πάρκα και καταφύγια..

Colobus monkey

Έτσι και στο καταφύγιο του Boabeng – Fiema είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά δύο είδη μαϊμούδων. Την ιδιαίτερα παιχνιδιάρα και πολύ κοινωνική Mona monkey και την ντροπαλή – απόμακρη Colobus monkey.. Σε συμφωνία λοιπόν με όσα σας προανέφερα και στο συγκεκριμένο καταφύγιο οι μαϊμούδες ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένες στην ανθρώπινη παρουσία και φυσικά με τους κατοίκους του διπλανού χωριού. Βέβαια από αυτή την “συνεργασία” επωφελούνται και οι δύο οι μεν κάτοικοι από τον τουρισμό που προσελκύουν οι μαϊμούδες, οι δε μαϊμούδες από την εύκολη τροφή που τους παρέχουν οι ντόπιοι αλλά και οι τουρίστες.. Έτσι κι εμείς, χωρίς να παραβούμε τον άγραφο αυτό κανόνα, τους προσφέραμε ουκ ολίγα αράπικα φιστίκια αλλά και τις πολυαγαπημένες τους μπανάνες!

Πάντως αξίζει να σας αναφέρω πως στο συγκεκριμένο καταφύγιο συναντήσαμε και δύο αμερικανίδες φοιτήτριες ζωολογίας, οι οποίες έκαναν έρευνα πάνω στα δύο συγκεκριμένα είδη μαϊμούς και οι οποίες έσπευσαν να μας προειδοποιήσουν ώστε να είμαστε προσεκτικοί, αφού είχαν προηγηθεί κατά το παρελθόν επιθέσεις σε τουρίστες.. Ο ξεναγός πάντως μας διαβεβαίωσε πως δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. χαχαχα

To be continued..

Kintampo waterfalls.. Mια ακόμα σταγόνα νερού..

Kintampo Waterfalls

Ήταν Σάββατο 7 Αυγούστου.. Σχεδόν ένας μήνας μακριά από την Ελλάδα. Ένας μήνας γεμάτος εκπλήξεις, νέες εμπειρίες και περιπέτειες. Παρ’ όλα αυτά πιστέψτε με δεν είχα αφήσει να διαρρεύσει ούτε σταγόνα από τον αρχικό μου ενθουσιασμό και το ίδιο ίσχυε και για τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών. Και πως να μην ήταν έτσι άλλωστε, από τη στιγμή που μια νέα μας εξόρμηση βρισκόταν προ των πυλών..

Ανεβήκαμε στο tro-tro λοιπόν αφού πρώτα είχαμε εφοδιαστεί με τα απαραίτητα τρόφιμα για το ταξίδι και φυσικά με νερό.. Πρώτος μας προορισμός η καταρράκτες του Kintampo. Βρίσκονται κεντρικά της χώρας και δυτικά, 324 χλμ. βορειοδυτικά της πρωτεύουσας Άκρα. Ο καταρράκτης έχει ύψος 70 μ. και πιστέψτε με πρόκειται για πολύ όμορφη γωνιά, «κρυμμένη» μέσα στην πλούσια βλάστηση της γύρω περιοχής. Αυτή η σταγόνα νερού μας έκανε να ξεχάσουμε για λίγη ώρα, μέχρι και τα συχνά προβλήματα ύδρευσης του stundent hostel μας στο Kumasi. Βλέπετε οι διακοπές νερού αποτελούν συχνό φαινόμενο σε ολόκληρη τη χώρα της Γκάνας. Αν και τις περισσότερες φορές διαρκούσαν μόνον για μερικές ώρες..

Στις επαρχιακές όμως περιοχές τα πράγματα είναι δυστυχώς πολύ χειρότερα, όχι μόνο λόγο της έλλειψης, αλλά και λόγο της κακής ποιότητας του νερού..

Ήταν η πρώτη μου επίσκεψη σε καταρράκτες τέτοιου μεγέθους και πιστέψτε με πραγματικά το διασκέδασα με την ψυχή μου.. Δε διστάσαμε μάλιστα μαζί με κάποια από τα παιδιά να κολυμπήσουμε ή μάλλον να κάνουμε νερο-τσουλήθρα αφού τα βράχια που υπήρχαν εκεί γύρω γλιστρούσαν υπερβολικά.. χαχαχα

To be continued..

Ghana the hope of Africa..

Η γενική παθολογία και η γενική χειρουργική αποτελούν αναμφίβολα δύο από τις σημαντικότερες ειδικότητες της ιατρικής τέχνης.. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι ως φοιτητές ασκούμαστε  με αρκετή λεπτομέρεια και επιμονή πάνω στα συγκεκριμένα αντικείμενα και ιδιαίτερα στα μεγαλύτερα – κλινικά έτη. Δεν είναι λίγες φυσικά και οι υπο-ειδικότητες που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό και προαπαιτούν γνώσεις στους παραπάνω τομείς. Αυτοί ήταν λοιπόν και οι λόγοι που με οδήγησαν, προτού ακόμη βρεθώ στη Γκάνα, να συμπεριλάβω τις παραπάνω ειδικότητες στις πρώτες θέσεις των επιλογών της αίτησης μου. Και φυσικά με χαροποίησε ιδιαίτερα η θετική απάντηση του τομέα της γενικής χειρουργικής του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Kumasi..

 

Konfo Anokye Teaching Hospital – On the ward..

Η παρακολούθηση αρκετών χειρουργικών ασθενών και επεμβάσεων κατά το διάστημα των τεσσάρων εβδομάδων της εκπαίδευσης μου σίγουρα μου έδωσε την δυνατότητα να πάρω μία μικρή γεύση από το συγκεκριμένο τομέα, αλλά και να εντοπίσω κάποιες από τις διαφορές, που υπάρχουν μεταξύ των εκεί  χειρουργικών κλινικών και των χειρουργικών κλινικών του δικού μας νοσοκομείου εδώ στην Αλεξανδρούπολη. Δεν ήταν όμως και λίγες οι επισκέψεις μου και σε άλλους τομείς, όπως στον τομέα της παιδιατρικής, της μαιευτικής, της παθολογικής, της ορθοπεδικής αλλά και σε αρκετά από τα εργαστήρια του νοσοκομείου του Kumasi.. Εκεί είχα την χαρά και την τύχη να γνωριστώ με πολλούς από τους εργαζομένους του νοσοκομείου, όπως με νοσηλευτές, τεχνολόγους, παρασκευαστές, νοσοκόμες, διοικητικό προσωπικό αλλά και με πολλούς ακόμη. Ιδιαίτερα όταν τους πληροφορούσα με το γεγονός πως κι εγώ προτού ακολουθήσω την ιατρική είχα αποφοιτήσει ως Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων, γινόταν ακόμη πιο πρόθυμοι να κουβεντιάσουν αλλά και να μοιραστούν τις απόψεις, τις ιδέες  και τις ανησυχίες τους μαζί μου.. Αυτοί είναι άλλωστε οι αφανείς ήρωες κάθε νοσοκομείου,  που φέρνουν εις πέρας ένα τεράστιο κομμάτι της «δύσκολης» δουλειάς  και η παρουσία τους είναι κάτι παραπάνω από σημαντική..  (Ας ελπίσουμε πως κάποτε θα καλυφθούν και οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού των ελληνικών νοσοκομείων..)

Konfo Anokye Teaching Hospital - In the Laboratory

Konfo Anokye Teaching Hospital - Pediatrics

Τα προβλήματα εκεί είναι αναμφιβόλως τεράστια, όπως και στα περισσότερα δημόσια νοσοκομεία της Γκάνας.. Πιο συγκεκριμένα και όσον αφορά τις νοσοκομειακές εγκαταστάσεις του Komfo Anokye Teaching Hospital, σίγουρα τα πράγματα δεν ήταν καθόλου ευχάριστα. Τα περισσότερα από τα κτίρια είναι παλιά και ανεπαρκή για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες νοσηλείας των ασθενών. Από την άλλη το φαινόμενο της μεγάλης αναμονής των ασθενών είναι κι εκεί σύνηθες και καθημερινό.. Παρά ταύτα γίνονται σημαντικές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια και τα πράγματα έχουν βελτιωθεί σημαντικά.. Τρανή απόδειξη το νέο κτήριο του Νοσοκομείου του Kumasi που πιστέψτε με δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τα διάφορα δήθεν ευρωπαϊκών προδιαγραφών ελληνικά νοσοκομεία..

Konfo Anokye Teaching Hospital - New building

To be continued..

Doctors in Ghana..

Main Theatre - With Dr Hammond

Σύμφωνα με άρθρο του έγκριτου επιστημονικού περιοδικού “The NEW ENGLAND JOURNAL of MEDICINE” (Doctors and soccer players – African Proffecionals on the move) ένας μεγάλος αριθμός νέων ιατρών στη Γκάνα εγκαταλείπει την χώρα για να εργαστεί στο εξωτερικό.. Έτσι ο αριθμός των ιατρών είναι πάρα πολύ μικρός για να εξυπηρετήσει τον πληθυσμό της χώρας (περίπου 2600 ιατροί καλούνται να εξυπηρετήσουν τα 20 εκατομμύρια του πληθυσμού!). Φυσικά μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και το γεγονός πως η χώρα διέθετε μόλις 3 (ίσως 4 διότι όπως έμαθα άλλη μια νέα ιατρική σχολή δημιουργήθηκε στην πόλη του Tamale) ιατρικές σχολές παρά τις μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό..

Σε συζήτηση που είχα με Γκανέζους φοιτητές ιατρικής μου αποκάλυψαν αρκετούς από τους λόγους που τους οδηγούν στην απόφαση να εγκαταλείψουν την χώρα τους. Και πιστέψτε οι περισσότεροι από αυτούς τους λόγους είναι οι ίδιοι που έχουν οδηγήσει και πολλούς Έλληνες νέους ιατρούς να μετακινηθούν σε άλλα κράτη.. Ενδεικτικά σας αναφέρω κάποιους από τους λόγους που μου ανέφεραν:

1) Οι χαμηλές αποδοχές (κυρίως στα δημόσια νοσοκομεία)

2) Οι μεγάλες ελλείψεις σε αναλώσιμα ιατρικά υλικά, οι ελλείψεις σημαντικών ιατρικών μηχανημάτων και εγκαταστάσεων υγείας

3) Είναι ευκολότερο να αποκτήσεις μία υψηλότερη θέση εφόσον έχεις εργαστεί ή κάνει έρευνα σε χώρες του εξωτερικού

Κυριότερες χώρες προορισμού των νέων ιατρών αποτελούν οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, ίσως λόγο των πολλών ευκαιριών σε αυτές τις χώρες αλλά και λόγο της κοινής γλώσσας (αφού επίσημη γλώσσα της Γκάνας είναι τα αγγλικά). Μολαταύτα οι περισσότεροι δεν σκοπεύουν να ζήσουν ολόκληρη τη ζωή τους στις χώρες αυτές. Θέλουν να επιστρέψουν μετά από 5-10 χρόνια, έχοντας αποκομίσει ήδη αρκετές γνώσεις και χρήματα, ώστε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους συμπατριώτες τους.. Τους ρώτησα επίσης αν είναι ευχαριστημένοι με το επίπεδο της ιατρικής εκπαίδευσης στη Γκάνα. Και έδειξαν να είναι αρκετά ικανοποιημένοι ως φοιτητές ιατρικής, “Τα σημαντικά προβλήματα αρχίζουν μετέπειτα για εμάς, αφού υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις, ειδικά σε συσκευές υψηλού κόστους όπως οι αξονικοί τομογράφοι, οι μαγνητικοί τομογράφοι κλπ “ όπως χαρακτηριστικά κάποιοι από αυτούς μου ανέφεραν..

Main Theatre - Our team on duty

Περίπου της ίδιας φιλοσοφίας ήταν και ο υπεύθυνος για την εκπαίδευση μου χειρούργος ιατρός Dr Joseph Yorke. Είχε και ο ίδιος μια μακρά θητεία σε χώρες του εξωτερικού. Και μιλούσε 4 γλώσσες παρακαλώ, εκτός της μητρικής του γλώσσας! Είχε τελειώσει τις σπουδές του στην Ουκρανία και μετέπειτα εργάστηκε σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων η Γερμανία και η Ολλανδία.. Και φυσικά είχε επιστρέψει στην πατρίδα του πλέον, έχοντας φτιάξει μια μικρή περιουσία.. Αν και οι αμοιβές του συνεχίζουν να είναι αρκετά ικανοποιητικές και στην Γκάνα όπου είναι αρκετά περιζήτητος κάτι που διαπίστωσα κι εγώ όλες αυτές τις μέρες (περίπου 3000 Euro το μήνα  καθαρά όπως μου είπε, που αν αναλογιστεί κανείς τα δεδομένα της Γκάνας είναι αρκετά χρήματα). Σίγουρα πάντως πρόκειται για έναν εξαιρετικό άνθρωπο και επιστήμονα που με βοήθησε να εμπλουτίσω σημαντικά τις γνώσεις μου πάνω σε περιστατικά γενικής χειρουργικής δίνοντας μου αρκετές ευκαιρίες. Αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μας όπως ο Dr Hammond, ο Dr Michael, ο Harrison αλλά και όλες οι νοσηλεύτριες μου συμπεριφέρθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς!

To be continued..

Bobiri Butterfly Forest and the gossamer wings of a dragonfly..

With my good friend Katie..

Οι μέρες κυλούσαν, ήρεμα, αδιάκοπα, με την σκέψη όμως πως όλα αυτά κάποια στιγμή θα τελειώσουν κάναμε ότι μπορούσαμε για να κρατήσουμε τις αναμνήσεις.. Ήταν 1^η Αυγούστου και βρισκόμουν ήδη 20 ημέρες στην “ανεξερεύνητη” ήπειρο, την ήπειρο που ακόμη και σήμερα φαντάζει μυστηριώδης στα μάτια κάθε αμύητου εξερευνητή.. Το τρίτο κατά σειρά σαββατοκύριακο της διαμονής μου είχε κιόλας φθάσει και συνάμα η στιγμή για μία ακόμη μαγική εξόρμηση..

Το δάσος του Bobiri βρίσκεται κοντά στην πόλη του Kumasi (περίπου 40 λεπτά) και αποτελεί ένα εξαιρετικό μέρος για να δει κανείς διάφορα είδη εξωτικών πουλιών, περίεργων εντόμων και πεταλούδων με αραχνοΰφαντα φτερά. Για να φτάσουμε ως εκεί χρειάστηκε να πάρουμε ένα μικρό λεωφορείο (το γνωστό για τους ντόπιους tro tro) με το οποίο και πήγαμε ως το κοντινό χωριό Kubease και μετέπειτα να περπατήσουμε για ακόμη περίπου 1 ώρα έως το τουριστικό περίπτερο που υπάρχει στο κέντρο του δάσους.. Η βόλτα μέσα στο δάσος είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ειδικά εφόσον και οι καιρικές συνθήκες το ευνοούν.. Εμείς το επισπευτήκαμε νωρίς το πρωί, η μέρα ήταν ηλιόλουστη και έτσι είχαμε την τύχη να δούμε ένα μεγάλο αριθμό πουλιών, εντόμων και πεταλούδων..

Bobiri forest - Group shot..

Το τουριστικό περίπτερο ήταν ένα όμορφο, μικρό, ξύλινο κτίσμα σε καλή, για τα δεδομένα της Γκάνας, κατάσταση. Υπήρχε η δυνατότητα μετά από παραγγελία να σου ετοιμάσουν έως και γεύμα με φρέσκα υλικά από το κοντινό χωριό του Kubease. Επίσης υπήρχε η δυνατότητα εκδρομής μέσα στο δάσος με ξεναγό που σου εξηγούσε με λεπτομέρειες τα διάφορα είδη των τροπικών δένδρων αλλά και τη χρησιμότητα που πιθανώς αυτά να έχουν για τους ντόπιους. Ήταν φανταστικά να μαθαίνεις λεπτομέρειες για όλα αυτά τα γιγάντια δένδρα που είχαν ιδιότητες που ούτε καν θα μπορούσες να φανταστείς. Πολλά από αυτά μάλιστα τα χρησιμοποιούσαν ακόμη και ως ιατρικά βότανα για την καταπολέμηση πλειάδας ασθενειών! Σε κάποια στιγμή αξίζει να αναφέρω πως ο ξεναγός έκοψε ένα κομμάτι ξύλου από το δένδρο μαόνι (mahogany) και μας έδωσε να το δοκιμάσουμε. Ήταν όπως μας είπε χαρακτηριστικά το πιο πικρό είδος ξύλου σε ολόκληρο τον πλανήτη και δεν είχε άδικο! χαχαχα Και φυσικά όπως κάθε δάσος που σέβεται τον εαυτό του, έφερε στις πλάτες του διάφορες ιστορίες για νάνους, νεράιδες και ξωτικά.. Όπως μας ανέφερε ο ξεναγός οι ντόπιοι πίστευαν στην ιστορία μιας γυναίκας που έχασε το παιδί της μέσα στο δάσος και δεν το ξαναβρήκε ποτέ.. μπρρρ..

Τέλος ακριβός δίπλα στο τουριστικό περίπτερο βρίσκεται και το καταφύγιο πεταλούδων.. Είναι ένας κήπος με διάφορα λουλούδια που προκαλεί φυσικά μεγάλο αριθμό αυτών των πολύχρωμων πλασμάτων. Σε αυτό το μέρος μπορεί κανείς να βγάλει πολλές όμορφες φωτογραφίες χωρίς να χρειάζεται να τρέχει επί ώρες πίσω από φτερωτούς μας φίλους, ή και απλά να θαυμάσει τα ζωηρά τους παιχνίδια..

Bobiri Butterfly sanctuary (Anne's photo)

To be continued..

Η χαμένη μας εθνική υπερηφάνεια..

Κάποτε βλέπαμε ταινίες για το 40΄ και κλαίγαμε από υπερηφάνεια.. Τώρα τις βλέπουμε και κλαίμε για τη χαμένη μας υπερηφάνεια όπως πολύ σωστά σχολίασε σήμερα μια καλή μου φίλη και συμφοιτήτρια..

Η χθεσινή ημέρα (28 Οκτωβρίου) ήταν μια ημέρα εθνικής εορτής και υπερηφάνειας για τη χώρα μας, τη χώρα μας που δυστυχώς κάποιοι κύριοι φρόντισαν να κάνουν διεθνώς ρεζίλι επί σειρά ετών.. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος φίλοι και φίλες, καθ’ όλη  την διάρκεια της παραμονής μου στη Γκάνα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που στο άκουσμα της λέξης έλληνας δε δίσταζαν να γελάσουν να ειρωνευτούν ή ακόμη και να σχολιάσουν αρνητικά.. Έχουμε γίνει περίγελος όχι μόνο των ευρωπαίων αλλά και των αμερικάνων και των αφρικανών και ολόκληρου του πλανήτη.. Όλοι ήξεραν για την οικονομική κρίση που επικρατεί στη χώρας μας.. Ακόμη και ένας από τους Γκανέζους ιατρούς μόλις άκουσε ότι είμαι από την Ελλάδα είπε “ Έλληνας; Η χώρα σου πρέπει να είναι πάρα πολύ φτωχή φίλε μου.. Συνέχεια ακούω στο BBC και στο CNN πως παρακαλάτε για να πάρετε δάνεια..”

Relaxing and talking in Shy's room..

Αλλά το χειρότερο από όλα, σε μία από τις συζητήσεις που κάναμε με τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών, συγκεντρωμένοι σε ένα από τα δωμάτια του student hostel, το έφερε η κουβέντα και συζητήσαμε σχετικά με τα μελλοντικά μας σχέδια ως ιατροί.. Και ξέρεται πια ήταν η διαπίστωση μου κύριοι; Μας έχετε απαγορέψει πλέον να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε.. Μας έχετε κάνει να αισθανόμαστε σαν κομπλεξικοί και καταδικασμένοι, σαν να μην “έχουμε στον ήλιο μοίρα”.. Είναι άδικο οι νέοι άλλων χωρών να απολαμβάνουν διαφόρων ειδών ανέσεις και ο έλληνας νέος να ζει σε αυτή την αβεβαιότητα..

Και βέβαια δεν ήμουν ο μόνος που κλήθηκε να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους καταστάσεις και σχόλια.. Μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα και με τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών (οι έλληνες συμφοιτητές μου που ταξίδεψαν σε άλλες χώρες του κόσμου), μου ανέφεραν παρόμοια περιστατικά ντροπής και αγανάκτησης.. Μπράβο σας κύριοι..Τα συμπεράσματα δικά σας..

 To be continued..

IHI Open School..

Το σύστημα υγείας νοσεί!!! Εσύ θα μείνεις άπραγος;

Είσαι φοιτητής ιατρικής, νοσηλευτικής, ιατρικών εργαστηρίων ή φοιτητής οποιουδήποτε άλλου παραϊατρικού επαγγέλματος ή ακόμη ειδικευόμενος ή απόφοιτος σχολής σχετικής με το χώρο της υγείας.. Βελτιώσου, βοήθησε, ενημερώσου, πρωτοπόρησε!!!

 

To IHI (INSTITUTE FOR HEALTHCARE IMPROVEMENT) είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που έχει ως στόχο την βελτίωση των συστημάτων υγείας ανά την υφήλιο. Ιδρύθηκε το 1991 και εδράζεται στις ΗΠΑ. Πάνω από 35 χώρες δραστηριοποιούνται με χιλιάδες μέλη. Στόχος του οργανισμού είναι να επιταχύνει την βελτίωση των συστημάτων υγείας προάγοντας την επιθυμία για αλλαγή, καλλιεργώντας ελπιδοφόρες ιδέες και σκέψεις για βελτίωση των υπηρεσιών προς τον ασθενή, αλλά και βοηθώντας ώστε τα συστήματα υγείας να αφομοιώσουν τέτοιου είδους ιδέες..

Γίνε μέλος και :

1) Ενημερώσου για θέματα σχετικά με τη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών προς τον ασθενή.

2) Συμμετείχε ενεργά σε πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών αλλά και της ασφάλειας των ασθενών.

3) Παρακολούθησε το ΙΗΙ’s National Forum απολαμβάνοντας σημαντική έκπτωση.

4) Απέκτησε πρόσβαση σε συνέδρια και σε web-based events.

5) Δημοσίευσε εργασίες σου σε διεθνώς αναγνωρισμένα ιατρικά περιοδικά αλλά και στην ιστοσελίδα του ΙΗΙ.

6) Επηρέασε ή συμμετείχε κι εσύ στην δημιουργία του νέου ενημερωτικού-επιμορφωτικού υλικού του ΙΗΙ Open School.

7) Δικτυώσου και κάνε γνωριμίες με όμοια σκεπτόμενους φοιτητές των επαγγελμάτων υγείας, με καθηγητές, ή ακόμη και με εργοδότες από διάφορες χώρες.

και όχι μόνο…

Μπορείτε να επισκέπτεστε την εξής ιστοσελίδα για περεταίρω πληροφορίες: http://www.ihi.org

Ας συνεισφέρουμε κι εμείς ώστε να αλλάξουν κάποια πράγματα σε ένα χώρο που στο μέλλον πρόκειται να αποτελέσει το δεύτερο μας σπίτι..

(Burnout and training satisfaction of medical residents in Greece)

Με εκτίμηση,

Δημήτριος Πεϊχαμπέρης

Φοιτητής Ιατρικής Δημοκρητείου Πανεπιστημείου Θράκης

Απόφοιτος  Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων ΑΤΕΙ Θεσ/νίκης

Chapter Leader

Email ( Peihas@msn.com)

Clubbing in Ghana!!!

Genesiz Club

Αρκετούς μήνες πριν, και αφού είχα μάθει πως εγώ θα είχα τελικά την ευκαιρία να επισκεφθώ τη Γκάνα, προσπάθησα να κάνω μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο ώστε να μη βρεθώ προ εκπλήξεως κατά την άφιξη μου. Σίγουρα ένα από τα θέματα που με απασχόλησαν ήταν και το θέμα της νυχτερινής διασκέδασης.. Δεν είναι και εύκολο βλέπετε να θυσιάσεις σχεδόν όλες τις ημέρες των καλοκαιρινών σου διακοπών πηγαίνοντας σε μια χώρα που δεν ξέρεις αν θα περάσεις όμορφα. Ειδικά όταν έχει προηγηθεί μια αρκετά εξαντλητική – ψυχοφθόρος εξεταστική, όπως ισχύει για όλες τις εξεταστικές της σχολής μας. Έτσι παρακολούθησα αρκετά videos στο Youtube και διάβασα αρκετούς ταξιδιωτικούς οδηγούς προτού πάρω την τελική μου απόφαση να θυσιάσω την ελληνική summer night life, τον ελληνικό ήλιο και τις ατελείωτες ώρες χαλάρωσης στις πανέμορφες παραλίες της χώρας μας..  Φθάνοντας στην ξένη χώρα και μετά από τα πρώτα εικοσιτετράωρα ήμουν σχεδόν πεπεισμένος πως θα περνούσα όλες τις βραδιές μου κάτω από την κουνουπιέρα του δωματίου μου, έχοντας υπόψη μου πως δεν ήταν και τόσο ασφαλές να κυκλοφορείς μόνος στους δρόμους της αφρικάνικης πόλης.. Είχα υπόψη μου επίσης πως και οι ντόπιοι προτιμούσαν να παραμένουν στα σπίτια τους τα βράδια καθώς οι περισσότεροι βλέπετε δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια ώστε να αντέξουν το υψηλό για τα δεδομένα της Γκάνας κόστος της νυχτερινής διασκέδασης (6 Euro η είσοδος χωρίς το ποτό).. Παρόλα αυτά είχα διαπιστώσει από τις πρώτες κιόλας στιγμές αλλά και πριν ακόμη επισκεφθώ την χώρα πως ο λαός της Γκάνας έχει μία έμφυτη αίσθηση του ρυθμού.. Πώς να ξεχάσει κανείς άλλωστε τους χορευτικούς πανηγυρισμούς του Asamoah Gyan αλλά και των υπολοίπων Blackstars στο πρόσφατο παγκόσμιο κύπελλο αλλά και σε παλιότερες διοργανώσεις..

Η πρώτη μας επίσκεψη πάντως σε ένα από τα clubs της πόλης του Kumasi με ανάγκασε να αναθεωρήσω εντελώς τις απόψεις μου.. Υπάρχουν αρκετά clubs εκεί όπως το Genesiz, Vienna City και το Café Masarati και τα οποία επισκεφθήκαμε αρκετές φορές. Συνήθως δεν υπήρχε πολύς κόσμος έτσι μπορούσες να χορέψεις άνετα και να απολαύσεις το ποτό σου.. Η βραδιά ξεκινούσε γύρο στις 11μ.μ με το γνωστό “pregaming”. Από την στιγμή που τα ποτά ήταν ακριβότερα στα clubs τα αγοράζαμε από supermarkets ή από μικρότερα μπαρ που υπήρχαν κοντά στο hostel σε πολύ χαμηλότερη τιμή.. Με αυτό τον τρόπο πηγαίναμε προετοιμασμένοι έχοντας ήδη πιεί αρκετά και γλυτώνοντας από περιττά έξοδα.. Η τεχνική του pregaming δεν εφαρμόζεται από όσο ξέρω σε μεγάλο βαθμό στην χώρα μας ακόμα αλλά όπως πάνε τα πράγματα στο κοντινό μέλλον προβλέπω πως θα την οικειοποιούνται όλο και περισσότεροι.. Ενημερωτικά την τεχνική του pregaming χρησιμοποιούν αμερικάνοι και οι περισσότεροι από τους ευρωπαίους συστηματικά..

Clubbing in Ghana

Όσον αφορά τα ποτά που κυκλοφορούσαν στην Γκάνα, μπορούσες να βρεις σχεδόν τα πάντα. Ουίσκι, Βότκα, Τζίν, Τεκίλα, Ρούμι και πολλά άλλα ήταν διαθέσιμα όμως το περισσότερο δημοφιλές ποτό ήταν με διαφορά η μπύρα. Υπήρχαν αρκετές τοπικές μπύρες όπως η Star, η Castle, η Club αλλά και κάποιες εισαγωγής όπως η Guinness που ήταν και επίσημος χορηγός της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Γκάνας..

Guinness Beer

Ghanaian Beers

Η μουσική στα clubs ήταν κυρίως τοπική με hits από την Γκάνα και τη Νιγηρία αλλά και κομμάτια hip hop, Reggae και R&B  από την Αμερική ήταν επίσης αρκετά διαδεδομένα. Έτσι δεν ήταν λίγες η φορές που ακούσαμε Ne-yo, Usher, Chris Brown, και Rihanna.. Απολαύστε κι εσείς λοιπόν μερικά από τα πιο δημοφιλή τοπικά μουσικά κομμάτια.. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να διοργανώσω κι εγώ ένα αφρικάνικο πάρτι στο κοντινό μέλλον εδώ στην Ελλάδα..

Culture of Africa…

Drums and african dance lessons..

Το Κουμάσι, η παλαιότερη πρωτεύουσα του βασιλείου των Ασάντι, είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Γκάνα, γεμάτη μουσεία και πολιτιστικά κέντρα που προσφέρουν μία ολοκληρωμένη εικόνα για τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην ιστορία της Αφρικής.. Μάλιστα σταθήκαμε ιδιαίτερα τυχεροί αφού ακριβώς δίπλα από το νοσοκομείο μας βρισκόταν το μεγαλύτερο πολιτιστικό κέντρο της πόλης.. Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αρκετές εκδηλώσεις τοπικών χορευτικών συγκροτημάτων αλλά και συγκροτημάτων γειτονικών χωρών, όπως παραδείγματος χάρη η συναυλία ενός συγκροτήματος Reggae από την γειτονική χώρα της Burkina Faso.. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που χορέψαμε κι εμείς μαζί τους!!! Όμως ξέχασα να σας πω ότι είχαμε παρακολουθήσει κάποια μαθήματα χορού και αφρικάνικων ντραμς τις προηγούμενες ημέρες.. χαχαχα

Ένα ακόμη σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα ήταν η ευαισθησία των ντόπιων για τη ζωγραφική.. Υπήρχαν σε κάθε γωνιά της πόλης πλανόδιοι-ζωγράφοι οι οποίοι και πουλούσαν δικά τους έργα.. Αλλά και μέσα στο πολιτιστικό κέντρο του Kumasi υπήρχε μία μεγάλη έκθεση ζωγραφικής απ’ όπου δε δίστασα να αποκτήσω κι εγώ μερικά αφρικάνικα έργα τα οποία και έφερα μαζί μου πίσω στην Ελλάδα.. Βέβαια η τιμή των έργων ζωγραφικής δεν ήταν φιξ, έτσι έπρεπε να διαπραγματευτείς για αρκετή ώρα με τους καλλιτέχνες.. Έκτος από τους αφρικάνικους πίνακες μπορούσε κανείς να βρει ξύλινα αγαλματίδια, ξύλινες μάσκες, διάφορα κολιέ, δερμάτινες τσάντες, παραδοσιακά υφάσματα Kente και πολλά άλλα..

Philip's painting "Lion" decorates my room..

Malaria and the beautiful herpes..

Mosquito Net

Ένα ταξίδι στο εξωτερικό, ειδικά σε μακρινούς προορισμούς, συχνά θέλει ουσιαστική προφύλαξη.. Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε καθόλου “αποικιοκρατική” συνείδηση, κάτι δηλαδή που διαθέτουν οι Ολλανδοί, οι Ισπανοί, οι Άγγλοι αλλά και οι περισσότεροι ευρωπαίοι.. Πολλές φορές μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι που όταν ακούσουν πως πρέπει να εμβολιαστούν για να επισκεφτούν με ασφάλεια τη χώρα της προτίμησής τους, αλλάζουν προορισμό γιατί διστάζουν να βάλουν σε ταλαιπωρία το ανοσοποιητικό τους σύστημα.. Η Γκάνα ανήκει στην παραπάνω κατηγορία των εξωτικών προορισμών που απαιτούν την λήψη αρκετών μέτρων προφύλαξης από τον ταξιδιώτη.. Έτσι κι εγώ συνολικά χρειάστηκε να εμβολιασθώ 5 φορές προτού επιχειρήσω αυτό το ταξίδι. Εμβολιάστηκα για τον τυφοειδή πυρετό, τον τέτανο, τον κίτρινο πυρετό, την ηπατίτιδα Α, όπως και για την παρωτίτιδα, την ερυθρά και την ιλαρά (τριπλό M.M.R.). Επίσης λόγω του ότι η Γκάνα θεωρείτε μια χώρα μολυσμένη από την ελονοσία (μαλάρια) χρειάστηκε να ακολουθήσω αγωγή χημειοπροφύλαξης (μεφλοκίνη σε χάπια) καθ’ όλη την διάρκεια παραμονής μου, όπως και να χρησιμοποιώ κουνουπιέρα κατά τη διάρκεια του ύπνου, ώστε να εξαλείψω της όποιες πιθανότητες μόλυνσης μου από το παράσιτο.. Παγκοσμίως δεν είναι λίγες οι προσπάθειες που γίνονται από διάφορες εθελοντικές οργανώσεις για την εξάλειψη αυτής της ασθένειας που σκοτώνει περίπου 1 εκατομμύριο ανθρώπους ετησίως. Πλειάδα επωνύμων και ανωνύμων έχει επιστρατευθεί  στην μεγάλη αυτή μάχη..

 

Ευτυχώς κατάφερα να αποφύγω όλες αυτές τις ανεπιθύμητες σοβαρές ασθένειες, όμως δεν κατάφερα να αποφύγω τον επιχείλιο έρπητα.. Έκανε την εμφάνιση του μετά την επιστροφή μου από την περιοχή του Takoradi, προφανώς λόγο της αλλαγής περιβάλλοντος αλλά και λόγο των πολλών ωρών που είχα περάσει εκτεθειμένος κάτω από τον καυτό Αφρικάνικο ήλιο.. Όμως πιστέψτε με δεν στάθηκε αρκετός ώστε να μου χαλάσει τις υπέροχες εκείνες στιγμές..

Ελονοσία είναι μια λοιμώδης ασθένεια που προκαλείται από παρασιτικά πρωτόζωα του γένους Πλασμώδιο (Plasmodium) και η οποία μεταδίδεται στον άνθρωπο μόνο από το θηλυκό κουνούπι του γένους Ανωφελές (Anopheles).

Κίτρινος πυρετός είναι ένα ιογενές νόσημα που μεταδίδεται στον άνθρωπο με τα τσιμπήματα των κουνουπιών. Συναντάται στις τροπικές περιοχές της νότιας Αμερικής και της Αφρικής, ενώ απουσιάζει από τις χώρες της Ασίας.

Τυφοειδής πυρετός οφείλεται στη σαλμονέλα του τύφου (S. Typhi). Ο άνθρωπος είναι ο κύριος ξενιστής της σαλμονέλας και μπορεί να τη διασπείρει στο περιβάλλον με τα κόπρανά του. Η μετάδοσή της επέρχεται με τη λήψη μολυσμένου νερού, τροφής ή γάλακτος. Επίσης, βασικές πηγές μόλυνσης θεωρούνται η ανεπαρκής λειτουργία του συστήματος ύδρευσης-αποχέτευσης και η επικοινωνία του βόθρου και των πηγαδιών με το υδρευτικό σύστημα. Το νερό των πηγαδιών μπορεί να μολυνθεί πολύ συχνά από σαλμονέλες.

Τέτανος, είναι μια λοιμώδης ασθένεια η οποία προκαλείται από το βακτήριο κλωστρίδιο του τετάνου (clostridium tetani), το οποίο παράγει την νευροτοξίνη τετανοσπασμίνη, η οποία προκαλεί τα πρωταρχικά συμπτώματα της ασθένειας. Τα συμπτώματα αυτά χαρακτηρίζονται από σπασμούς των μυών και ειδικά των σκελετικών μυών. Η μόλυνση γενικά συμβαίνει μέσω ενός μολυσμένου τραύματος και συχνά περιλαμβάνει ένα κόψιμο ή μια βαθιά πληγή.

Ηπατίτιδα Α, είναι μια ιογενής λοίμωξη του συκωτιού. Ο ιός που την προκαλεί εισέρχεται στον οργανισμό μας μέσω του πεπτικού σωλήνα. Μεταδίδεται συχνότερα από το ένα άτομο στο άλλο με τα κόπρανα (κόπρανα- άπλυτα χέρια-στόμα). Κατά καιρούς έχουν σημειωθεί επιδημίες ηπατίτιδας που οφείλονται σε μολυσμένες από κόπρανα τροφές (π.χ., κατανάλωση θαλασσινών) ή νερό.

Παρωτίτιδα, είναι μία μεταδοτική νόσος που οφείλεται σε ιό και προκαλεί επώδυνη διόγκωση των αδένων που εκκρίνουν το σάλιο.

Ερυθρά, είναι ένα οξύ, μεταδοτικό ιογενές νόσημα. Η ερυθρά, παλαιότερα γνωστή και ως γερμανική ιλαρά, είναι μία πολύ μεταδοτική νόσος. Είναι συνήθως ήπια ασθένεια. Η προσβολή από την ασθένεια συνήθως δημιουργεί ισόβια ανοσία. Η ερυθρά δεν εμφανίζεται πλέον συχνά γιατί τα περισσότερα παιδιά εμβολιάζονται από τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Μεταδίδεται άμεσα με την εισπνοή σταγονιδίων που έχει εκπνεύσει ο άρρωστος. Μπορεί να την κολλήσει επίσης ένα άτομο όταν έχει έρθει σε επαφή με τις εκκρίσεις ενός ασθενούς (όπως το σάλιο) και μετά βάλει τα χέρια του στο στόμα ή τη μύτη του. Η ερυθρά μεταδίδεται από 5 ημέρες πριν από την εκδήλωση του εξανθήματος μέχρι μία εβδομάδα μετά.

Ιλαρά, είναι οξεία εξανθηματική νόσος που οφείλεται στον ιό της ιλαράς, ο οποίος είναι ένας RNA ιός και ανήκει στην ομάδα των παραμυξοϊών. Μεταδίδεται 1. κυρίως από το αναπνευστικό με σταγονίδια που εκπέμπουν οι ασθενείς και 2. με αντικείμενα που μολύνθηκαν πολύ πρόσφατα.

Επιχείλιος έρπητας, είναι μια ήπια διαταραχή. Αποτελεί τη συχνότερη υποτροπή λοίμωξης από τον απλό ερπητοϊό 1. Επάγεται συνήθως σε καταστάσεις stress. Στο δέρμα ενός χείλους ο ασθενής μετά από αίσθημα πίεσης, θερμότητας ή κνησμού, που διαρκεί 12 περίπου ώρες, εμφανίζει ερυθρότητα και στη συνέχεια χαρακτηριστικό εξάνθημα. Ο κύκλος της νόσου, που είναι συνήθως ο ίδιος σε κάθε υποτροπή, διαρκεί 5-12 ημέρες μέχρι την ίαση.

To be continued..

Alexandroupolis – Gottingen… Οι φοιτητές ιατρικής είναι σε ολόκληρο τον πλανήτη ίδιοι!!!

Kavala’s medieval castle

Έχοντας ζήσει όλες αυτές τις εμπειρίες και μένοντας υπόχρεος στους Γκανέζους φοιτητές για την φιλοξενία τους, δεν θα μπορούσα μη κάνω και εγώ το καλύτερο δυνατό κατά την πρόσφατη επίσκεψη Γερμανών φοιτητών ιατρικής στο πανεπιστήμιο μας στα πλαίσια του ΤWINNING PROJECT “Alexandroupolis meets Goettingen”..

Και φυσικά ολόκληρο το team των Ελλήνων φοιτητών προσπαθήσαμε να δώσουμε ότι καλύτερο, αφιερώνοντας πολλές ώρες στους φιλοξενούμενους μας και δίνοντας τους την ευκαιρία να γνωρίσουν λεπτομέρειες της καθημερινότητας ενός Έλληνα φοιτητή, αλλά και να επισκεφτούν μερικές από τις ομορφότερες τοποθεσίες και αξιοθέατα της περιοχής μας..

Οι επισκέψεις μας, στο ξεχωριστό δάσος της Δαδιάς, στην παλαιά πόλη και το κάστρο της όμορφης Καβάλας, στην αρχαία πόλη των Φιλίππων, στα βυζαντινά “κοσμήματα” της πόλης των Φερών και στο μαγευτικό Δέλτα του ποταμού Έβρου δεν ενθουσίασαν μονάχα τους Γερμανούς συμφοιτητές μας, αλλά υπενθύμισαν και σε εμάς τους ίδιους την ομορφιά ετούτου εδώ του τόπου..

 

 

 

 

Alexandroupolis – Kumasi… Οι φοιτητές ιατρικής είναι σε ολόκληρο τον πλανήτη ίδιοι!!!

Takoradi.. With the 5th year medical students..

Μια από τις σημαντικότερες επιδιώξεις μου, από την πρώτη κιόλας ημέρα, ήταν να καταφέρω να βρεθώ κοντά στους ντόπιους φοιτητές ιατρικής.. Με αυτό τον τρόπο ήθελα να διαπιστώσω τυχόν διαφορές στον τρόπο σκέψης, να μάθω για την καθημερινότητα τους, τα μελλοντικά τους σχέδια, τις επιδιώξεις τους, αλλά και να συζητήσω μαζί τους επί διαφόρων θεμάτων. Οι ευκαιρίες που μου δόθηκαν ήταν βεβαίως αρκετές αφού μέναμε όλοι στο ίδιο student hostel. Μία εκδρομή όμως στην παραθαλάσσια περιοχή του Takoradi μαζί με το 5^ο έτος ιατρικής του Kumasi και ενώ οι υπόλοιποι φοιτητές των ανταλλαγών είχαν επιλέξει να επισκεφθούν άλλη περιοχή της χώρας, ήταν αυτή που μου έδωσε την ευκαιρία να γνωριστώ καλύτερα μαζί τους.. Βλέπετε είναι αρκετά εύκολο παρασυρόμενος από την international ομάδα των φοιτητών της IFMSA να μείνεις λίγο απόμακρος από τα παιδιά αυτά. Κάτι που αποτελεί κατά την άποψη μου μεγάλο λάθος..

 Αφού επιστρέψαμε από εκείνη την εκδρομή, στο hostel του Kumasi άκουγα από πολλούς ντόπιους φοιτητές να με αποκαλούν με το μικρό μου όνομα “Hi Dimitrios! Good morning Dimitrios!” ακόμη και παιδιά που εγώ δε θυμόμουν καν. χαχαχα Έτσι καθ’ όλη την διάρκεια της διαμονής μου δε δίσταζα να τους ακολουθώ στις διαλέξεις, στις κλινικές τους, αλλά και σε δραστηριότητες εκτός του πανεπιστημίου..

Ghanaian medical students on duty

Μια από τις σημαντικότερες μου διαπιστώσεις, που με ξάφνιασε ευχάριστα, ήταν ότι οι φοιτητές εκεί λειτουργούν πιο ομαδικά.. Υπάρχει πραγματική συνεργασία μεταξύ τους και όχι συνεργασία μόνο μέσα στην αίθουσα των εξετάσεων.. Σχεδόν κάθε απόγευμα έδιναν ραντεβού ομάδες 5 έως 10 ατόμων στις αίθουσες διδασκαλίας και συζητούσαν επί ώρες πάνω σε συγκεκριμένα θέματα μαθημάτων του εξαμήνου τους, στα οποία βεβαίως είχαν προηγουμένως προετοιμαστεί κατάλληλα.. Με αυτό τον τρόπο συμπλήρωναν τις γνώσεις τους, ενώ ταυτόχρονα ερχόταν πιο κοντά με τους συμφοιτητές τους αποφεύγοντας πολλές ώρες μοναχικού διαβάσματος..

To be continued..

Ανταλλαγές φοιτητών ιατρικής της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Συλλόγων Φοιτητών Ιατρικής (IFMSA)

Η IFMSA (International Federation of Medical Students’ Association) αποτελεί μια γιγαντιαία οργάνωση νέων φοιτητών Ιατρικής, με πάνω από 100 οργανώσεις μέλη σε 97 χώρες του κόσμου περικλείοντας περί τα 1.2 εκατομμύρια φοιτητών. Τους Έλληνες φοιτητές Ιατρικής εκπροσωπεί αποκλειστικά η HelMSIC, ως οργάνωση  και μέλος της IFMSA..

Άξονες δράσης της HelMSIC, αλλά και της IFMSA εν γένει, είναι η Ιατρική Εκπαίδευση, η Δημόσια και Αναπαραγωγική Υγεία, η προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και οι Διεθνείς Ανταλλαγές Φοιτητών Ιατρικής..

Σημεία σταθμοί στη δράση των φοιτητών που ασχολούνται διεθνώς με όλες αυτές τις δράσεις της IFMSA είναι οι εξαμηνιαίες Διεθνείς Συναντήσεις (Γενικές Συνελεύσεις της IFMSA). Φέτος οι Γενικές Συνελεύσεις έλαβαν χώρα στην Ταϊλάνδη όπως και στο Μόντρεαλ του Καναδά, με την συμμετοχή φοιτητών ιατρικής από ολόκληρο τον πλανήτη..

Το πιο ξεχωριστό πρόγραμμα της IFMSA αποτελούν αναμφίβολα οι ανταλλαγές.. Μέσω της IFMSA περισσότεροι από 11.000 φοιτητές ιατρικής ετησίως έχουν την δυνατότητα να ανακαλύψουν τα μυστικά της ιατρικής επιστήμης γνωρίζοντας παράλληλα ένα σύστημα υγείας διαφορετικό από εκείνο της δικής τους χώρας. Οι ιατρικές σχολές  των χωρών μελών υπογράφουν συμβόλαια μεταξύ τους: Για κάθε φοιτητή ιατρικής από την χώρα Χ ο οποίος επισκέπτεται την χώρα Υ, ανάλογος αριθμός φοιτητών της χώρας Υ επισκέπτεται την χώρα Χ.. Από την στιγμή που η πρόοδος της ιατρικής επιστήμης υποτίθεται πως αποτελεί υποχρέωση του κάθε φοιτητή ιατρικής, η συμμετοχή του σε διεθνή προγράμματα ανταλλαγών αποτελεί μία μοναδική ευκαιρία για την απόκτηση γνώσεως και την επικοινωνία-συνεργασία με συναδέλφους άλλων χωρών.. Μπορεί να προερχόμαστε βλέπετε από διαφορετικά κράτη, να έχουμε διαφορετικούς τρόπους ζωής, διαφορετικούς πολιτισμούς ή ακόμη και να πιστεύουμε σε διαφορετικές θρησκείες, όμως όλοι  αντιμετωπίζουμε παρόμοιες προκλήσεις στο χώρο της υγείας. Με ένα και μόνο σκοπό, που δεν είναι άλλος παρά η βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας προς τον ασθενή..

International potluck.. With Mathias..

Σίγουρα πάντως η παρουσία των φοιτητών των ανταλλαγών της IFMSA μου έδωσε  την ευκαιρία να πάρω μία γεύση από αρκετούς διαφορετικούς πολιτισμούς, να γνωρίσω  άτομα με διαφορετική κουλτούρα και όχι μόνο.. Το καλύτερο παράδειγμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το διεθνές “τσιμπούσι” που είχαμε οργανώσει. Κάθε φοιτητής έπρεπε να προετοιμάσει ένα αντιπροσωπευτικό γεύμα της χώρας καταγωγής του. Πιστέψτε με δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κάνεις τα ιδανικά υλικά ώστε να ετοιμάσει κάτι αντιπροσωπευτικό της ελληνικής κουζίνας.. Παρόλα ταύτα και αφού «όργωσα» την αγορά του Kumasi κατάφερα να βρω φέτα, γιαούρτι, σκόρδο, τομάτες, μελιτζάνες, κρεμμύδια και ελαιόλαδο. Έτσι τελικά το λαχταριστό τζατζίκι και η ιδανική χωριάτικη σαλάτα (υποψήφια στη λίστα της παγκόσμιας Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάμας της UNESCO)  μας εκπροσώπησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.. Είχα μαζί μου και το laptop μου, έτσι εκτός της ελληνικής κουζίνας, οι φίλοι μας είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις ικανότητες τους και στο συρτάκι..χαχαχα

Sirtaki dance in Ghana.. What??

To be continued..

Miss Ghana 2010.. The Search for Gold..

Mole National Park.. With Frances..

Εσκεμμένα και λόγο περιορισμένου χρόνου, θα αναγκαστώ να σας ταξιδέψω αρκετές ημέρες μπροστά.. Ήταν οι τελευταίες ημέρες της διαμονής μου στη Γκάνα και αφού είχα επισκεφτεί ήδη διάφορα μέρη της χώρας, στα οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια, είχε έρθει η ώρα για το πρώτο μου σαφάρι.. Λόγο ενός προβλήματος που προέκυψε την τελευταία στιγμή η προγραμματισμένη επίσκεψη της αδερφής μου δεν κατέστη δυνατή. Ως εκ τούτου ήμουν εκτός προγράμματος, αφού σχεδιάζαμε να επισκεφθούμε το Mole National Park παρέα και για το λόγο αυτό είχα προτιμήσει να μην ακολουθήσω τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών λίγες ημέρες πριν.. Έπρεπε να αποφασίσω λοιπόν αν θα πραγματοποιούσα ακόμη ένα ταξίδι μόνος ή θα έχανα τη μοναδική εμπειρία ενός Safari.. Και όπως καλά μαντέψατε η τελική μου επιλογή ήταν να ρισκάρω.. Έχοντας πλέον πιάσει για τα καλά το σφυγμό της τοπικής κοινωνίας και γνωρίζοντας πως έπρεπε να κινούμαι, τίποτα δεν μπορούσε να με αποτρέψει να πραγματοποιήσω ακόμη ένα ταξίδι..

Ας περάσουμε όμως στο κεντρικό θέμα αυτού του έκτακτου άρθρου που έχει να κάνει με μία κοπέλα την Frances.. Ως άνθρωπος και ως άντρας θέλω να πιστεύω πως ακόμη στις μέρες μας υπάρχουν, όμορφες, ευγενικές και απλές κοπέλες που μπορούν να σε γοητεύσουν με τον ιδιαίτερο τους χαρακτήρα.. Νομίζω πως η γνωριμία μου με την Frances με έκανε σε μεγάλο βαθμό να επιβεβαιώσω όλα τα παραπάνω.. Μια κοπέλα που ο κάθε άνδρας αναμφίβολα θα ξεχώριζε από την πρώτη στιγμή.. Και δεν εννοώ μόνο λόγο της εξωτερικής της εμφάνισης, αλλά κυρίως λόγο της απλότητας, και της ευγένειας του χαρακτήρα της..

Βρισκόμουν στο εστιατόριο του ξενοδοχείου του πάρκου του Mole και μαζί μου ήταν ακόμη τέσσερα παιδιά.. Είχαμε γνωριστεί κατά την διαδρομή. Και οι ίδιοι ταξίδευαν μόνοι με τον ίδιο ακριβώς σκοπό.. Οι obronis είμαστε βλέπετε πολλοί λίγοι σε αυτή τη μακρινή χώρα και όταν συναντηθούμε μιλάμε σχεδόν πάντοτε μεταξύ μας.. Ήταν λοιπόν απόγευμα και μετά από ακόμη ένα επεισοδιακό ταξίδι καθόμουν για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της διαμονής μου απογοητευμένος και ιδιαίτερα σκεπτικός αφού δεν υπήρχε απογευματινή διαδρομή σαφάρι.. Οι επιλογές μου ως εκ τούτου ήταν πολύ περιορισμένες, μόλις τρεις ημέρες πριν από την επιστροφή μου στην Ελλάδα.. Γνωρίζοντας το πρόβλημα που υπήρχε με την συγκοινωνία σκεφτόμουν αν θα ήταν προτιμότερο να έπερνα το μοναδικό υπεραστικό λεωφορείο που υπήρχε το πρωί της επόμενης ημέρας, ώστε να μη ριψοκινδυνέψω να χάσω την πτήση μου από την πρωτεύουσα Accra (βρίσκεται νότια της χώρας).. Κάτι τέτοιο όμως σήμαινε πως δε θα είχα το χρόνο να πάω για σαφάρι.. Κάτι που σίγουρα απευχόμουν..

Frances.. The second most beautiful woman in Ghana for 2010..

Κάπου εκεί όμως έμελε να γνωρίσω την Frances. Καθότανε με την παρέα της στο διπλανό τραπέζι του εστιατορίου.. Δε δίστασε να με ρωτήσει από ποια χώρα ερχόμουν.. Κουβεντιάσαμε για αρκετή ώρα.. Η ίδια είχε τελειώσει πριν λίγο καιρό με τις σπουδές της (Human Resources). Ήταν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη για τα μικρά παιδιά και είχε συμμετάσχει σε προγράμματα στήριξης των επαρχιακών σχολείων κατά το παρελθόν όπως μου εκμυστηρεύτηκε. Φυσικά της  εξήγησα το πρόβλημα που καλούμουνα να αντιμετωπίσω και η απάντηση της ήρθε άμεσα.. “You could join us..” Είναι πραγματικά ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος και σίγουρα δεν θα ξεχάσω αυτό που έκανε για μένα.. Θα έχει πάντα ένα φίλο εδώ στην Ελλάδα όπως ήδη της έχω πει.. Για την ιστορία, την επόμενη ημέρα το πρωί πήγαμε όλοι μαζί για Safari (video), περάσαμε τέλεια και δεν κινδύνεψα να χάσω την πτήση μου, χωρίς να χρειαστεί να πάρω το super αναξιόπιστο λεωφορείο!!!

Με χαρά σας ανακοινώνω πως η Frances είναι μία από τις φιναλίστ για το στέμμα της Miss Ghana 2010.. Ο τελικός είναι στις 30 Οκτωβρίου στην πόλη της Accra. Αν και δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ φυσικά, την έχω ήδη ψηφίσει.. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε κι εσείς αν θέλετε κάνοντας LIKE στο παρακάτω link του Facebook Frances Nyamikeh for MISS Ghana 2010 (Οι ψήφοι σας προσμετρούνται κανονικά για το τελικό αποτέλεσμα).. Πρέπει να τη βοηθήσουμε όλοι γιατί το αξίζει.. Α!! Και παραλίγο να το ξεχάσω.. Δεν μου είχε πει τίποτε για τον διαγωνισμό.. Έμαθα ότι θα πάρει μέρος αφού είχα επιστρέψει στην Ελλάδα.. Thanks for your support!!!  Και φυσικά εκ μέρους της Frances.. Aς ελπίσουμε της νέας Miss Ghana 2010.. Good luck Frances!!!

To be continued..

Άσε τα παιδιά να ονειρεύονται..

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Η επιστροφή στην πόλη του Kumasi, μας έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε λεπτομέρειες, σχετικά με τον τρόπο ζωής της τοπικής κοινωνίας..

Children playing soccer (Arthur's photo)

Ένα από τα σημαντικότερα σημεία που θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα ήταν η παρουσία πολλών μικρών παιδιών, τα οποία έτρεχαν χαμογελαστά από πίσω σου γεμάτα περιέργεια για τον άγνωστο επισκέπτη.. Μάλιστα τα μικρότερα σε ηλικία, αν και δεν μπορούσαν να μιλήσουν αγγλικά, δε δίσταζαν να σε χαιρετήσουν αποκαλώντας σε obrοni (λευκός στην τοπική διάλεκτο).. Ήθελαν όλα να παίξουν ή ακόμη και να φωτογραφηθούν μαζί σου.. Αν και στερούνται βλέπετε τις πολυτέλειες και τα λούτρινα παιχνίδια των παιδιών του “ανεπτυγμένου κόσμου” ή πολλές φορές αναγκάζονται δουλεύουν ώστε να βοηθήσουν οικονομικά τις οικογένειες τους, δεν παύουν να είναι παιδιά.. Και κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να στερήσει από τα παιδιά, το δικαίωμα του να χαμογελούν, να παίζουν και να ονειρεύονται..

 

Το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε εμείς (τα παιδιά των ανταλλαγών), ήταν φυσικά να τους προσφέρουμε ένα χαμόγελο, μία αγκαλιά και να παίξουμε μαζί τους.. Άλλωστε όπως πιστεύω φανατικά, για να γίνει κάποιος καλός ιατρός δεν αρκεί μόνο  να έχει καλούς βαθμούς  ή “δυνατό μυαλό” αλλά πρέπει να επιδεικνύει και πολλές ακόμη αρετές.. Αρετές  όπως η συμπόνια, η ευσπλαχνία, η τιμιότητα, η ανιδιοτέλεια, η αποφασιστικότητα, η υπομονή, η προσαρμοστικότητα,  η δημιουργικότητα, η πρωτοτυπία, η καλή αίσθηση του χιούμορ αλλά και πολλές ακόμη, είναι εξίσου σημαντικές και αναγκαίες για τον σύγχρονο ιατρό όπως και για το φοιτητή ιατρικής..

Δε θα ξεχάσω τους μικρούς μας φίλους στο hostel των φοιτητών ιατρικής του Kumasi. Οι γονείς τους εργαζόταν εκεί, είτε καθαρίζοντας τα δωμάτια του hostel, είτε πλένοντας τα ρούχα των φοιτητών. Έτσι περίπου πέντε  μικροί μπόμπιρες μας ακολουθούσαν σε κάθε μας βήμα.. Προσπάθησα να τους διδάξω την ελληνική αλφαβήτα και τους ελληνικούς αριθμούς, αλλά και να ζωγραφίσω μαζί τους.. Άλλωστε ως παιδία, ποιοι είναι εκείνοι που δεν άφησαν την φαντασία τους να καλπάσει, πάνω από ένα μπλοκ ζωγραφικής..?? We are the world.. We are the children..

 

To be continued..

Cape Coast 6.. Ξε(Φύγαμε) από το στόμα του καρχαρία..

Elmina beach

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας και μετά από μία σύντομη στάση στις εστίες του Cape Coast βάλαμε πλώρη για την παραλία της Elmina.. Μια εξωτική παραλία, με τις γνωστές ανέσεις των δικών μας παραλίων. Μέσα στα φοινικόδεντρα υπήρχε ξενοδοχείο – restaurant όπου και γευματίσαμε με θέα τον Ατλαντικό ωκεανό.. Εκεί δοκίμασα και την πρώτη μου καρύδα επί Αφρικανικού εδάφους. Ήταν πραγματικά εκπληκτικό διότι το άτομο που τις πουλούσε σκαρφάλωνε με χαρακτηριστική ευκολία στα φοινικόδεντρα για να σου προσφέρει μια ολόφρεσκη και απολαυστική καρύδα.
Υπέροχη η αίσθηση να κολυμπάς στον ωκεανό δε λέω, αν και τα νερά είναι εμφανώς πιο θολά από αυτά των δικών μας μεσογειακών ακτών και οι καρχαρίες είναι λίγο περισσότεροι εκεί. Χωρίς ευτυχώς να συναντηθούμε με τους κυρίους..  Είχα μαζί μου και την υποβρύχια κάμερα μου, που πάντα με βγάζει ασπροπρόσωπο. Έτσι αφού δεν διστάσαμε να δανειστούμε από τους ψαράδες της περιοχής ένα βαρκάκι, συνεχίσαμε το σπορ της φωτογραφίας για αρκετή ακόμη ώρα.

Elmina Beach - Paula & Cashito

Elmina Beach - fishing boat

Δεν θα ξεχάσω και τον συναρπαστικό αγώνα Frisbee που παίξαμε με τα παιδιά, χωρισμένοι σε δύο ομάδες των 10 ατόμων, με τις τρομερές μονομαχίες στην λεπτή άμμο, να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη και φυσικά να μας χαρίζουν πολλές στιγμές γέλιου!! Για να σας πω την αλήθεια ένοιωσα λίγο αμερικανάκι εκείνη την στιγμή..

Elmina Castle

Το πρωί της επόμενης ημέρας επιστρέψαμε στην πόλη της Elmina όμως αυτή τη φορά στόχος μας ήταν το κάστρο της περιοχής.. Το κάστρο της Elmina χτίστηκε από τους Πορτογάλους το 1482. Ήταν ο πρώτος εμπορικός σταθμός στον κόλπο της Γουϊνέας και αποτελεί το αρχαιότερο υπάρχον ευρωπαϊκό κτίσμα της υποσαχάριας Αφρικής. Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να μην το επισκεφτούμε. Το συγκεκριμένο κάστρο αρχικώς χρησιμοποιήθηκε για εμπορικούς σκοπούς, μετέπειτα όμως έμελε να αποτελέσει έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς των δρόμων του δουλεμπορίου του Ατλαντικού ωκεανού (Atlantic Slave Trade). Οι Ολλανδοί το 1637 κατέκτησαν το κτήριο ενώ έως το 1642 είχαν εξαλείψει την οποιαδήποτε Πορτογαλική κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή. Το δουλεμπόριο συνεχίστηκε και από τους Ολλανδούς έως και το 1814. Το 1871 το κάστρο πέρασε στα χέρια των Βρετανών οι οποίοι και διατήρησαν την κατοχή ως το 1957 (έτος ανεξαρτησίας της Γκάνας). Σήμερα αποτελεί ένα δημοφιλές αρχαιολογικό μνημείο, το οποίο αποτέλεσε την κυριότερη τοποθεσία όπου και έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας Cobra Verde (is a 1987 German drama film based upon Bruce Chatwin’s 1980 novel, The Viceroy of Ouidah.) Ακόμη δεν την έχω δει. Αφού την δω όμως θα σας πω εντυπώσεις.. Το μνημείο έχει αναγνωρισθεί από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς..

Έτσι και έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο η επίσκεψη στην περιοχή του Cape Coast, με όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές, να μας έχουν φέρει όλους τόσο κοντά, που ήταν σίγουρα και το σημαντικότερο γεγονός..

To be continued..

Cape Coast 5.. Welcome To Kakum National Park

Kakum National Park

Το επόμενο πρωί ήταν η σειρά του εθνικού πάρκου του Kakum (Kakum National Park) να μας υποδεχθεί..  Λίγα χιλιόμετρα μόλις από την πόλη του Cape Coast το rainforest του Kakum αποτελεί έναν από τους πιο όμορφους προορισμούς στην Γκάνα.. Καταπράσινο, έχοντας όλα τα στοιχεία ενός γνήσιου τροπικού δάσους, προκαλεί θαυμασμό και δέος στον επισκέπτη από την πρώτη κιόλας στιγμή..

Έβρεχε καθώς προχωρούσαμε μέσα στο δάσος, για καλή μας όμως τύχη σταμάτησε όταν είχε έρθει η σειρά μας να περπατήσουμε στις κρεμαστές γέφυρες που απλώνονται πάνω από την πυκνή βλάστηση, χαρίζοντας μια υπέροχη θέα στον επισκέπτη.. Αποτελεί μοναδική ευκαιρία για πολλές και ωραίες φωτογραφίες..

Σίγουρα ένα πρόβλημα για εκείνους που φοβούνται τα μεγάλα ύψη ειδικά αν λάβει υπόψη του πως εμείς οι υπόλοιποι θα του κάνουμε τη ζωή ακόμη πιο δύσκολη.. χαχαχα Πολλά τα πειράγματα και οι πλάκες μεταξύ μας κουνώντας με δύναμη τις γέφυρες πέρα δώθε.. Σίγουρα δεν άρεσε καθόλου στις κοπέλες αλλά και εγώ δεν το κρύβω ότι μετά από τις πολλές μου απόπειρες να τρομάξω τον κόσμο κόντεψα στην κυριολεξία να πέσω κάτι που με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός στη συνέχεια..

Eva vs Cocoa

Τέλος στην είσοδο του πάρκου μας δόθηκε η ευκαιρία, να ανακαλύψουμε από που προέρχεται η σοκολάτα.. Ο καρπός του κακάο που ομοιάζει με κολοκυθάκι και περιέχει στο εσωτερικό, τους σπόρους του κακάο, οι οποίοι συλλέγονται και αποξεραίνονται για να καταλήξουν στο γνωστό μας κακάο και την αγαπημένη μας σοκολάτα.. Η Γκάνα στηρίζει μεγάλο μέρος της οικονομίας της σε αυτό το ακαταμάχητης νοστιμιάς προϊόν.. Προσοχή γιατί οι σπόροι είναι ιδιαίτερα πικροί αν μασηθούν!

To be continued..