Mature students VS κατατακτήριες εξετάσεις
With my good friend Christine..
Ένας υπολογίσιμος αριθμός «μεγαλυτέρων σε ηλικία» ατόμων και κυρίως τελειόφοιτων διαφόρων άλλων σχολών, αποφασίζουν να ασχοληθούν με την ιατρική επιστήμη κάθε χρόνο σε όλες τις χώρες του κόσμου.. Ανατρέχοντας λοιπόν στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στον οργανισμό UCAS, ο οποίος και είναι υπεύθυνος για την συγκέντρωση και επεξεργασία των αιτήσεων των υποψηφίων νέων φοιτητών που επιθυμούν να σπουδάσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, διαπίστωσα κάποιες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Σύμφωνα με τον αγγλικό οργανισμό UCAS λοιπόν ως «mature students» θεωρούνται όσοι υποψήφιοι έχουν ξεπεράσει το «21 έτος» της ηλικίας τους. Η προσπάθεια εύρεσης της κατάλληλης ιατρικής σχολής αποτελεί και γι’ αυτούς μία εξίσου δύσκολη διαδικασία ανάλογη με εκείνη των νεώτερων υποψηφίων και ίσως ακόμη δυσκολότερη, αφού επιπλέον παράγοντες θα πρέπει να συνεκτιμηθούν από την πλευρά των «mature students». Οικογενειακοί ή προσωπικοί λόγοι μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά τις επιλογές τους, καθώς επίσης και οικονομικοί παράγοντες, δεδομένου του ιδιαίτερα υψηλού κόστους που απαιτείται γι’ αυτού του είδους τις πολυετείς σπουδές. Παρ’ όλα ταύτα υπάρχουν και κάποιες διευκολύνσεις προς τα άτομα αυτά, αφού οι περισσότερες ιατρικές σχολές επιθυμούν να προσελκύσουν και να εντάξουν στο δυναμικό τους φοιτητές με ποικίλο μορφωτικό αλλά και κοινωνικοοικονομικό background.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πανεπιστήμιο του Cambridge που ενθαρρύνει σε μεγάλο βαθμό αποφοίτους των εικαστικών αλλά και των υπολοίπων καλλιτεχνικών σχολών, με την πεποίθηση πως τα άτομα αυτά, θα μπορούσαν να προσφέρουν νέες ιδέες στον χώρο της υγείας όπως και να δουν κάποια πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία. Επιπλέον πάρα πολλές σχολές προσφέρουν σπουδές μικρότερης χρονικής διάρκειας σε τελειόφοιτους σχετικών με την ιατρική σχολών (with science or healthcare related degrees) αλλά και αναγνωρίζουν παρόμοια μαθήματα τα οποία οι υποψήφιοι έχουν παρακολουθήσει με επιτυχία κατά το παρελθόν. Πρακτικώς όλες οι σχολές εμφανίζονται ιδιαιτέρως θετικές στην υποδοχή τέτοιου είδους υποψηφίων και μάλιστα οι θέσεις, σε κάποια από αυτά, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Παρ’ όλα αυτά το ποσοστό αποδοχής υποψηφίων με ηλικία άνω των 30 ετών εμφανίζεται να είναι αμελητέο. Ο αριθμός των «mature students» φυσικά διαφέρει από το ένα πανεπιστήμιο στο άλλο αν και κατά το παρελθόν είχε υπολογιστεί ότι καταλαμβάνουν ένα ποσοστό της τάξης του 10% επί του συνόλου των επιτυχόντων υποψηφίων. Τέλος οι ιατρικές σχολές δεν εφαρμόζουν κάποιο συγκεκριμένο τρόπο ή κάποια standard κριτήρια επιλογής υποψηφίων αλλά επεξεργάζονται και συνεκτιμούν τα υπέρ και τα κατά της κάθε αίτησης ξεχωριστά..
ATEI of Thessaloniki.. Our graduation day..
Ας περάσουμε όμως στα του οίκου μας και πιο συγκεκριμένα στο τι ισχύει εδώ στη δική μας χώρα και πως ένας «mature student» μπορεί να εκπληρώσει το πολυπόθητο όνειρο του και να εισαχθεί σε μία από τις επτά ιατρικές σχολές της χώρας μας.. Η απάντηση για εκείνους που δεν θα ήθελαν να ξαναπεράσουν και για μία ακόμη φορά την περιπέτεια και το stress των πανελλαδικών εξετάσεων, δεν είναι άλλη από την μαγική λέξη «κατατακτήριες». Έχοντας ακολουθήσει το ίδιο μονοπάτι κι εγώ κατά το παρελθόν, αφού όπως έχω αναφέρει και σε παλαιότερα άρθρα μου, είχα την χαρά να αποφοιτήσω ως Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων από το Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία να δώσω κατατακτήριες εξετάσεις στο ιατρικό τμήμα του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης μου δίνει την δυνατότητα να έχω μία πιο σφαιρική εικόνα-άποψη επί του θέματος.. Όντως ο τρόπος εισαγωγής των ελλήνων «mature students» παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες αλλά και κάποιες σημαντικές διαφορές σε σχέση με τα αντίστοιχα ιατρικά τμήματα των αγγλικών πανεπιστημίων που σας προανέφερα. Στην χώρα μας η επιλογή των επιτυχόντων γίνεται με πιο συγκεκριμένο θα έλεγα τρόπο ή μάλλον τρόπους, αφού πέραν των κατατακτηρίων εξετάσεων, υπάρχει και η κατάταξη μέσω του «βαθμού πτυχίου» των υποψηφίων φοιτητών. Έτσι στα μέσα της άνοιξης ανακοινώνεται από τις ιατρικές σχολές της χώρας, κάθε χρόνο, ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η επιλογή των υποψηφίων της κάθε μίας σχολής ξεχωριστά (κάποιες σχολές με κατατακτήριες εξετάσεις και κάποιες με βαθμό πτυχίου). Επίσης στην περίπτωση που η επιλογή κάποιας ιατρικής σχολής είναι οι κατατακτήριες εξετάσεις, καθορίζεται και η ακριβής ύλη των εξεταζομένων μαθημάτων, τα οποία και είναι συνήθως τρία μαθήματα των προκλινικών ετών του προγράμματος σπουδών αυτής (Βιολογία, Βιοχημεία, Φυσιολογία, Ανατομία κλπ). Ένας πραγματικός μαραθώνιος ξεκινά από εκείνη τη στιγμή και μετά για τους υποψηφίους με πολύωρο-καθημερινό διάβασμα ώστε να επιτύχουν την εισαγωγή τους, ξεπερνώντας τους υπολοίπους υποψήφιους μνηστήρες, στις εξετάσεις που λαμβάνουν χώρα συνήθως κατά τα μέσα κάθε Δεκέμβρη.. Δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις όπου οι υποψήφιοι παρακολουθούν μαθήματα σε διάφορα φροντιστήρια πανεπιστημιακού επιπέδου ώστε να αποκτήσουν ένα μικρό αβαντάζ.
With my friends George and Nikos in Thessaloniki..
Οι εμπειρίες είναι ίσως ακόμη πιο πρωτόγνωρες για τους υποψηφίους των ΤΕΙ (αποτελούν το 5% επί του συνόλου των εισακτέων και διαγωνίζονται μεταξύ τους) που συναντούν για πρώτη φορά μία εξεταστέα ύλη αυτού του μεγέθους. Από την άλλη οι υποψήφιοι των ΑΕΙ (αποτελούν το 4% επί του συνόλου των εισακτέων και διαγωνίζονται μεταξύ τους) θα έλεγε κανείς πως είναι φυσικά πιο εξοικειωμένοι με την αντιμετώπιση του μεγέθους της ύλης, όμως συναντούν μεγαλύτερο ανταγωνισμό και πρέπει να επιτύχουν υψηλότερες βαθμολογίες για να εισαχθούν.. Όσον αφορά βέβαια στο κομμάτι των διευκολύνσεων, που όπως σας προανέφερα προσφέρονται στους «mature students» από τα αγγλικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, παρουσιάζεται κατά την άποψη μου μία σημαντική υστέρηση των ελληνικών ιατρικών σχολών. Μπορεί να δίνεται η δυνατότητα σε αποφοίτους σχετικών σχολών (ΠΕ Νοσηλευτικής, Μοριακής Βιολογίας, Βιολογίας, Κτηνιατρικής, Οδοντιατρικής κλπ) να πραγματοποιήσουν σπουδές μικρότερης χρονικής διάρκειας, μιας και εισάγονται απευθείας στο δεύτερο ή τρίτο έτος σπουδών. Παρ’ όλα ταύτα δεν τους αναγνωρίζονται μαθήματα που πιθανώς να έχουν ξανά διδαχθεί και «στα οποία έχουν εξετασθεί επιτυχώς» κατά το παρελθόν, καθυστερώντας τους χωρίς λόγο! Για το ECTS (European Credit Transfer System) ή σύστημα κατοχύρωσης διδακτικών μονάδων φυσικά ούτε λόγος (ενώ υποτίθεται πως ήδη έχει αναγνωρισθεί από όλες τις ιατρικές σχολές της χώρας). Πέρα των όποιων δυσκολιών βέβαια, αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, αξίζει πραγματικά να προσπαθήσει όποιος το επιθυμεί, γιατί οι νέες εμπειρίες και ευκαιρίες είναι πάρα πολλές στην ιατρική. Αρκεί βέβαια να είναι σε θέση να κάνει πάρα πολλές θυσίες αλλά και γιατί όχι να αλλάξει εντελώς τον τρόπο ζωής του. Την ίδια ακριβώς άποψη φαίνεται πως είχε και η Christa μία ιταλίδα απόφοιτος νοσηλευτικής και νυν φοιτήτρια της ιατρικής, με την οποία και περάσαμε μαζί ένα μεγάλο διάστημα στο νοσοκομείου της πόλης του Kumasi (Komfo Ankye Teaching Hospital) στη Γκάνα και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε σχετικά με τις κοινές εμπειρίες μας..
Go ahead λοιπόν!!!
I’m back to talk about a gap.. A gap year!
Cape Coast - Round 2
«Η προσπάθεια για το κάτι παραπάνω, η ευκαιρία για εξέλιξη και εισαγωγή νέων-πολύτιμων ιδεών και αντιλήψεων σε μια σύγχρονη και πάνω απ’ όλα υγιής Ελληνική κοινωνία..»
Αυτές είναι μόνον κάποιες από τις δεκάδες σκέψεις που μου έρχονται στο νου βλέποντας το δεύτερο μέρος του παραπάνω τίτλου. Γεγονός που σίγουρα έχουν αντιληφθεί εδώ και δεκαετίες τα περισσότερα, αν όχι όλα, από τα ανεπτυγμένα κράτη, στέλνοντας τους νέους τους σε κάθε γωνιά της γης. Κατά πόσο όμως είναι σε θέση η χώρα μας να αφομοιώσει και να οικειοποιηθεί τις παραπάνω ιδέες? Ιδέες που αυτή πρώτοδίδαξε κατά την αρχαιότητα, με τους χιλιάδες σοφούς της να ταξιδεύουν σε κάθε γωνιά του τότε γνωστού κόσμου.. Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή..
French guys enjoying their gap year in Ghana..
Πανελλαδικές εξετάσεις, φροντιστήρια, άγχος, τρέξιμο και φασαρία και μετά τι? «Μετά ξεκινάω τις σπουδές μου» θα απαντούσε ίσως το 99,9% των νέων της χώρας μας με την απόλυτη πεποίθηση πως αυτή θα ήταν και η μοναδική απάντηση που θα μπορούσε να υπάρξει. Δυστυχώς ή ευτυχώς γι’ αυτούς (αλλά και για εμένα τον ίδιο αφού δεν είχα λάβει καμία σχετική ενημέρωση ως μαθητής) υπάρχει και μία ακόμη επιλογή. Επιλογή που τολμά να ακολουθήσει ένα σεβαστό ποσοστό νέων ανθρώπων των ανεπτυγμένων χωρών. Είναι γνωστό στην αγγλική γλώσσα ως «gap year», ή αλλιώς σε ελεύθερη μετάφραση ένα διάστημα κατά το οποίο διακόπτουμε τις δραστηριότητες μας και φεύγουμε για άλλη γη, για άλλα μέρη.. Βεβαία κάποιοι τώρα θα σκεφτείτε πως με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας είναι λογικό να μην υπάρχει και η δυνατότητα στις Ελληνικές οικογένειες να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό.. Σε αυτούς θα ήθελα να απαντήσω, λέγοντας πως δεν είναι αναγκαίο κάποιος να πάει στην Αγγλία, στην Γερμανία ή στην Αμερική για να καταφέρει να αποκομίσει τα θετικά στοιχεία και τις όποιες εμπειρίες μπορεί. Κάθε άλλο μάλιστα! Χώρες όπως αυτές της Αφρικής, αλλά και της Ασίας έχουν να του προσφέρουν στοιχεία πολύ πιο σπουδαία και σημαντικά ακόμη και από τις οποιεσδήποτε τελευταίες μεγαλειώδεις-εξωπραγματικές τεχνολογικές εξελίξεις των πιο προηγμένων χωρών αυτού του πλανήτη. Αρετές όπως η συμπόνια, η ευσπλαχνία, η τιμιότητα, η ανιδιοτέλεια αλλά και πολλές ακόμη μπορούν να καλλιεργηθούν και με το παραπάνω στις «αδικημένες» αυτές περιοχές. Άλλωστε το γεγονός αυτό φαίνεται πως το αναγνωρίζουν και πολλοί ευρωπαίοι αλλά και αμερικάνοι νέοι οι οποίοι και κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια περιοχές όπως η Γκάνα. Είναι αλήθεια πως συνάντησα πάρα πολλά νέα παιδιά που μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο και θα περνούσαν το υπόλοιπο της χρονιάς τους εκεί αναζητώντας ίσως μία από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής τους. Είχα την ευκαιρία να κουβεντιάσω με αρκετά από αυτά τα παιδιά, όπως για παράδειγμα με μια παρέα νέων από την Γαλλία που ρέμβαζαν σε μια από τις ακρογιαλιές του Cape Coast (το οποίο είχα επισκεφτεί και για δεύτερη φορά λίγες μόλις ημέρες πριν από την τελική μου αναχώρηση) διαβάζοντας τα αγαπημένα τους διηγήματα αλλά και καταστρώνοντας σχέδια για την φοιτητική τους ζωή που θα ακολουθούσε.. Enjoy your gap year λοιπόν! Η ζωή θέλει τρέλα και περιπέτεια!
To be continued..
Η ιστορία ενός νέου από τα βάθη της ανατολής και ο «φράχτης λουλουδιών» του ποταμού Έβρου..
Το νερό δεν αναβλύζει σε όλα τα μέρη του κόσμου γάργαρο και καθαρό.. Και τα τρόφιμα δεν πέφτουν από το ουρανό.. Σε κάποιες χώρες του κόσμου βλέπετε αυτή την στιγμή που μιλάμε οι άνθρωποι αναγκάζονται να πάρουν δραστικά μέτρα στη ζωή τους.. Εξορίζοντας τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους, προς αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής, ενός καλύτερου αύριο..
River Evros
Έτσι έγινε και με έναν νεαρό τον Mehsud πριν περίπου 15 χρόνια.. Ταξίδευε επί μέρες αλλά η τελευταία ημέρα του είχε φανεί ιδιαίτερα δύσκολη και κουραστική.. Ήταν απεγνωσμένος και μόνος.. Αυτός και οι δικοί του μια παρέα 30 ατόμων από το Πακιστάν είχαν τολμήσει το προηγούμενο βράδυ να διασχίσουν τις όχθες του ποταμού Έβρου με ένα φουσκωτό βαρκάκι.. Κάτι δεν είχε πάει όμως καλά.. Είχαν βρεθεί όλοι στα ορμητικά και γεμάτα με δίνες νερά του ποταμού.. Ευτυχώς γι’ αυτόν είχε καταφέρει να κρατηθεί στην επιφάνεια πιασμένος από τον κορμό ενός δένδρου. Το ρεύμα τον είχε βγάλει χιλιόμετρα μακριά και με τις λίγες δυνάμεις που του απέμεναν είχε καταφέρει να περπατήσει ως το διπλανό χωριό..
Είχε αρχίσει να βραδιάζει και στο χωριό ήταν σχεδόν έρημο.. Μόνο κάποιους ηλικιωμένους είχε συναντήσει ο κακόμοιρος ο Mehsud που ήταν ακόμη μουσκεμένος καθώς περνούσε από την μικρή πλατεία του χωριού, από τους οποίους όμως δεν δυσκολεύτηκε να περάσει απαρατήρητος, κρυμμένος πίσω από την τεράστια ρόδα ενός τρακτέρ.. Τίποτε δεν του θύμιζε την εικόνα του δικού του χωριού εκεί στα βάθη της Ασίας.. Εκεί δεκάδες παιδιά θα έτρεχαν στους δρόμους την ώρα αυτή παίζοντας και γελώντας. Πώς να ξεχάσει κανείς άλλωστε την περσινή χρονιά, που αρκετές παρέες αμερικάνων και ευρωπαίων εθελοντών είχαν εμφανιστεί στην περιοχή μας βοηθώντας να μετριαστούν κάπως οι όχι και τόσο σπάνιες ελλείψεις σε αγαθά πρώτης ανάγκης και σε φαγητό. Που να είχαν πάει άραγε τα παιδιά τούτου εδώ του χωριού, αναρωτήθηκε.. Τίποτε δεν ήταν ικανό όμως να αλλάξει την απόφαση του. Πλησίαζε άλλωστε στον τελικό του προορισμό. Θα συνέχιζε μόνος του το ταξίδι ως την Αθήνα ελπίζοντας πως θα συναντούσε τους υπόλοιπους τις συντροφιάς του εκεί, αλλά και κυρίως πως θα ήταν ακόμα ζωντανοί.. Είχε άλλωστε συμφωνηθεί μεταξύ τους πως σε οποιαδήποτε περίπτωση που κάτι δε θα πήγαινε καλά θα ξανασυναντιόντουσαν στην πόλη του Παρθενώνα και του Περικλή..
With plastic boats hundreds of immigrants pass the borders between Turkey and Greece every day..
Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και ήταν ήδη πολύ πολύ κουρασμένος, προτίμησε λοιπόν να ψάξει για ένα μέρος όπου θα μπορούσε να ξαποστάσει για μερικές ώρες χωρίς να τον αντιληφτούν οι χωρικοί. Δεν άργησε να εντοπίσει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Τα βάτα και τα χρωματιστά γαϊδουράγκαθα άφηναν μόλις και μετά βίας να φανούν κάποιες ξεθωριασμένες παιδικές ζωγραφιές στην είσοδο του κτιρίου. Ήταν το εδώ και χρόνια εγκαταλελειμμένο σχολείο του χωριού. Ένα από τα παράθυρα ήταν σπασμένο και έτσι με ένα σάλτο βρέθηκε μέσα στο κτίριο. Δεν άργησε να καθίσει σε μια γωνιά ανακουφισμένος όχι επειδή είχε καταφέρει να κρυφτεί, αλλά μάλλον λόγο του ότι είχε καταφέρει να απαλλαγεί από το γιγάντιο σύννεφο κουνουπιών που τον καταδίωκε εδώ και μερικά λεπτά.. Σε λίγο θα είχε αφεθεί στην αγκαλιά του θεού Μορφέα..
Thousands of immigrants pass river Evros every year in search of a better life..
Περιπλανιόταν για αρκετά λεπτά μέσα στις εικόνες των ονείρων του, όταν ξάφνου άκουσε φωνές.. Ναι ήταν φωνές! Σάστισε.. Άραγε να τον είχαν βρει? Ξάφνου εμφανίστηκαν μπροστά του 5 μικροί μπόμπιρες.. Κοιταζόντουσαν χωρίς να πουν κουβέντα για αρκετή ώρα.. Λες και είχαν καταπιεί όλοι τις γλώσσες τους.. Ήταν τα παιδιά του χωριού. Βρισκόταν σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών και είχαν επισκεφθεί τους παππούδες τους, εγκαταλείποντας τις οικογένειες τους που ζούσαν σε διάφορα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας, όπως η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα και η κοντινή Αλεξανδρούπολη για μερικές ημέρες. Έβρισκαν εκεί την ελευθερία τους δίνοντας παράλληλα μία ανάσα ζωής με το ατέλειωτο παιχνίδι τους, στο σχεδόν ερειπωμένο αυτό χωριουδάκι και συνάμα μία ελπίδα για τους γενναίους εναπομείναντες ακρίτες γέροντες. Για κάποια όμως από τα παιδιά η συνάντηση με τον Mehsud δεν αποτελούσε έκπληξη. Ήξεραν αφού κατά το παρελθόν είχαν δει εκατοντάδες ακόμη συμπατριώτες του και όχι μόνο, να περνούν από εκεί έχοντας τον ίδιο προορισμό, την ίδια ελπίδα.. Πήραν λοιπόν εκείνα την πρωτοβουλία να του μιλήσουν. Με τα ελάχιστα αγγλικά που είχε μάθει από τις επισκέψεις των αμερικάνων εθελοντών στο χωριό του και τα νοήματα των παιδιών δεν δυσκολεύτηκε να καταλάβει.. Ήθελαν να τον βοηθήσουν! Γνώριζαν κι αυτά βλέπετε να μιλούν αν και σπαστά την αγγλική έχοντας ξεκινήσει ιδιωτικά μαθήματα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, αφού στα δημόσια σχολεία την ώρα των αγγλικών έπαιζαν την τυφλόμυγα στην αυλή του σχολείου. Έφεραν λοιπόν τρόφιμα, νερό και ρούχα στον καινούριο φίλο τους τον Mehsud.. Εκείνος τους διηγήθηκε την ιστορία του, για την καλύτερη ζωή που ονειρευόταν να ζήσει στη γηραιά ήπειρο, αλλά και για την πρόσφατη κακοτυχία του ιδίου και των συντρόφων του, των οποίων μάλιστα την τύχη και αγνοούσε. Τα λεπτά περνούσαν και τα παιδιά δεν άργησαν να αφήσουν μόνο του τον μελαχρινό ταξιδιώτη, ο οποίος δε δίστασε να τους ευχαριστήσει για την βοήθεια που του είχαν προσφέρει.
Cyprinus carpio in River Evros
Το πρωί της επομένης τα παιδιά ξύπνησαν χαμογελαστά και γεμάτα όρεξη για παιχνίδι. Είχαν κανονίσει από την προηγούμενη ημέρα μάλιστα πολύ πριν συναντήσουν τον άτυχο τον Mehsud πως θα πήγαιναν στη Μαρίτσα (τον ποταμό Έβρο όπως αλλιώς τον ονομάζουν οι ντόπιοι) για ψάρεμα, και είχαν ρίξει αρκετές πέτρες (μέθοδος ψαρέματος όπου το αγκίστρι και μία πέτρα δένονται στην άκρη ενός σπάγκου) δολώνοντας με σαλιγκάρι αλλά και μερικά με βδέλλες που εκτός των υπολοίπων χρήσεων-ιδιοτήτων τους στην υγεία αποτελούν ένα από τα καλύτερα δολώματα για τον γουλιανό (ή αλλιώς γνωστό ως γατόψαρο). Τα πρώτα αγκίστρια δεν είχαν δώσει τα επιθυμητά αποτελέσματα και οι μικροί ψαράδες φορτωνόταν όλο και με περισσότερη αγωνία. “Στο επόμενο θα έχουμε σίγουρα κάποιο ψάρι” έλεγαν και ξανάλεγαν καρτερώντας μερικοί από αυτούς. “Άσε θα το τραβήξω έξω εγώ το επόμενο, εσύ είσαι γκαντέμης” απαντούσαν κάποιοι άλλοι.. Και ένα χαμόγελο δεν άργησε να ξεπροβάλει στα παιδικά τους πρόσωπα, όταν μία κοκκινοπτέρα (είδος ψαριού του γλυκού νερού) ξεπρόβαλε στην επιφάνεια. Ακολούθησαν και άλλα και το ηθικό τους είχε ανέβει στα ύψη! Έμοιαζαν να έχουν εντελώς ξεχάσει τον χθεσινό τους μακρινό επισκέπτη.. Και ειδικά τώρα που είχαν φθάσει στα πιο ελπιδοφόρα δολωμένα με βδέλλες αγκίστρια. Τα μάτια όλων τους είχαν συγκεντρωθεί στο σπάγκο που έβγαινε τόσο βασανιστικά και καρτερικά από τα θολά νερά του ποταμού, λες και περίμεναν ξεπηδήσει έξω ο ίδιος ο Έβρος, το πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας, ο γιος του βασιλιά της Θράκης, του Κάσσανδρουπου όντας πολύ όμορφος νέος, είχε οδηγήσει τη μητρυιά του, τη Δαμασίππη της οικογένειας των Λαπιθών, να αποκτήσει ερωτικό ενδιαφέρον για αυτόν και για να γλυτώσει από έναν ατιμωτικό θάνατο από τα χέρια του ίδιου του του πατέρα έπεσε στον ποταμό Ρόμβο, που από τότε πήρε το όνομα του..
“Ευτυχώς που υπήρχε και ένας μεγάλος κυπρίνος στα αγκίστρια αυτά” ψιθύρισε χαμογελώντας ο ένας, δε πρόλαβε όμως να τελειώσει την φράση του όταν είδε τους υπόλοιπους παγωμένους και κατάχλωμους σα να ‘χε πέσει πάνω τους ένα τσουβάλι αλεύρι! Γύρισε το κεφάλι του απότομα προς την μεριά οπού κοιτούσαν και στη στιγμή πάγωσε και αυτός.. Το θέαμα που αντίκρισε ήταν μακάβριο.. Ένας άντρας επέπλεε μπρούμυτα κοντά στην όχθη του ποταμού..” Ένας νεκρός άντρας” ψέλλισε με τα βίας το ένα από τα παιδιά.. Η πρωτόγνωρη εκείνη εικόνα τα είχε πραγματικά σοκάρει και ένα συναίσθημα φόβου αλλά και δέους τα είχε κυριεύσει μπροστά στο άψυχο κορμί. Το ίδιο μέρος που μέχρι πριν λίγα λεπτά φάνταζε ως ένας επίγειος παράδεισος, πλημμυρισμένος από τα δεκάδες χρώματα της ανατολής του ηλίου που καθρεφτίζονταν στα νερά του ποταμού, είχε μετατραπεί σε ένα πραγματικό εφιάλτη.. Τα παράτησαν όλα και έτρεξαν στο χωριό να ενημερώσουν τους μεγαλύτερους. Αμέτρητες σκέψεις βασάνιζαν εκείνες τις στιγμές το μυαλό τους.. Το σώμα του άτυχου άντρα περισυνέλλεξαν την ίδια μέρα οι αρμόδιες αρχές και μαζί του αρκετά ακόμη άψυχα κορμιά άτυχων ανδρών, γυναικών και μικρών παιδιών λαθρομεταναστών..
Όταν τα παιδιά ηρέμησαν σκέφτηκαν τον Mehsud και κοιτάχτηκαν με βλέμμα λυπημένο για την τύχη των συντρόφων του. Τι να ‘χε απογίνει άραγε ο ίδιος? Έτρεξαν στο σημείο όπου τον είχαν αφήσει το προηγούμενο βράδυ. Δεν υπήρχε όμως κανείς.. Ο Mehsud είχε φύγει αναζητώντας το δικό του όνειρο, αναζητώντας την ελπίδα για ζωή..
Αυτή ήταν μία από τις χιλιάδες αληθινές ιστορίες που επί σειρά ετών εξελίσσονται κατά κύριο λόγο στην περιοχή του Έβρου αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες. Μια ιστορία που οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις αδυνατούν και θα αδυνατούν να σταματήσουν όπως και η οποιαδήποτε κυβέρνηση οποιαδήποτε κράτους όσο υπάρχουν χώρες που υποφέρουν, άνθρωποι που πεινούν και αναζητούν μία ευκαιρία, μία ελπίδα στη ζωή.. Οι φράχτες και τα τείχη που σχεδιάζεται να υψώσετε κύριοι όχι μόνον θα αποβούν αναποτελεσματικά αλλά μακροπρόθεσμα θα έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα για την χώρα.. Θα καταντήσουν την Ελλάδα μία χώρα εντελώς αποκομμένη, μία χώρα μισητή, μία χώρα χωρίς μέλλον.. Αφήστε αυτούς τους ανθρώπους να φτάσουν στους τελικούς τους προορισμούς που κατά 99% να είστε βέβαιοι είναι οι υπόλοιπες πλουσιότερες ευρωπαϊκές χώρες και όχι η Ελλάδα. Μην περνάτε αυτούς τους ανθρώπους για χαζούς! Ξέρουν πολύ καλά για την κακή κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία της χώρας μας προτού ακόμη φθάσουν. Ας λύσουμε λοιπόν πρώτα τα πολύ σοβαρότερα προβλήματα της χώρας μας. Ας αναρωτηθούμε πρώτα για τα χιλιάδες ερειπωμένα χωριά-φαντάσματα της χώρας μας και για τα αμέτρητα σκάνδαλα που ξεφυτρώνουν καθημερινά σαν Λερναίες Ύδρες και ας αφήσουμε εκείνους που επί σειρά ετών λήστευαν και ληστεύουν τις χώρες αυτές να σηκώσουν τα τείχη και τα συρματοπλέγματα.. Εμείς μπορούμε και πρέπει να τολμήσουμε και να επιλέξουμε τον άλλο δρόμο! Τον δύσκολο μεν αλλά και συνάμα δρόμο της ανθρωπιάς, της αγάπης και της περηφάνιας! Γιατί αυτός αρμόζει σε έναν τεράστιο πολιτισμό σαν τον ελληνικό. Και γιατί μπορούν να βρεθούν και πρέπει να βρεθούν άλλες λύσεις.
Ένα παιδί γέννημα θρέμμα της περιοχής του Έβρου..
peihas
Asamoah Gyan Peichamperis Blog 