Great oaks from little acorns grow..

Ghanaian dream..

I’m back to talk about a gap.. A gap year!

Cape Coast - Round 2

«Η προσπάθεια για το κάτι παραπάνω, η ευκαιρία για εξέλιξη και εισαγωγή νέων-πολύτιμων ιδεών και αντιλήψεων σε μια σύγχρονη και πάνω απ’ όλα υγιής Ελληνική κοινωνία..»
Αυτές είναι μόνον κάποιες από τις δεκάδες σκέψεις που μου έρχονται στο νου βλέποντας το δεύτερο μέρος του παραπάνω τίτλου. Γεγονός που σίγουρα έχουν αντιληφθεί εδώ και δεκαετίες τα περισσότερα, αν όχι όλα, από τα ανεπτυγμένα κράτη, στέλνοντας τους νέους τους σε κάθε γωνιά της γης. Κατά πόσο όμως είναι σε θέση η χώρα μας να αφομοιώσει και να οικειοποιηθεί τις παραπάνω ιδέες? Ιδέες που αυτή πρώτοδίδαξε κατά την αρχαιότητα, με τους χιλιάδες σοφούς της να ταξιδεύουν σε κάθε γωνιά του τότε γνωστού κόσμου.. Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή..

French guys enjoying their gap year in Ghana..

Πανελλαδικές εξετάσεις, φροντιστήρια, άγχος, τρέξιμο και φασαρία και μετά τι? «Μετά ξεκινάω τις σπουδές μου» θα απαντούσε ίσως το 99,9% των νέων της χώρας μας με την απόλυτη πεποίθηση πως αυτή θα ήταν και η μοναδική απάντηση που θα μπορούσε να υπάρξει. Δυστυχώς ή ευτυχώς γι’ αυτούς (αλλά και για εμένα τον ίδιο αφού δεν είχα λάβει καμία σχετική ενημέρωση ως μαθητής) υπάρχει και μία ακόμη επιλογή. Επιλογή που τολμά να ακολουθήσει ένα σεβαστό ποσοστό νέων ανθρώπων των ανεπτυγμένων χωρών. Είναι γνωστό στην αγγλική γλώσσα ως «gap year», ή αλλιώς σε ελεύθερη μετάφραση ένα διάστημα κατά το οποίο διακόπτουμε τις δραστηριότητες μας και φεύγουμε για άλλη γη, για άλλα μέρη.. Βεβαία κάποιοι τώρα θα σκεφτείτε πως με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας είναι λογικό να μην υπάρχει και η δυνατότητα στις Ελληνικές οικογένειες να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό.. Σε αυτούς θα ήθελα να απαντήσω, λέγοντας πως δεν είναι αναγκαίο κάποιος να πάει στην Αγγλία, στην Γερμανία ή στην Αμερική για να καταφέρει να αποκομίσει τα θετικά στοιχεία και τις όποιες εμπειρίες μπορεί. Κάθε άλλο μάλιστα! Χώρες όπως αυτές της Αφρικής, αλλά και της Ασίας έχουν να του προσφέρουν στοιχεία πολύ πιο σπουδαία και σημαντικά ακόμη και από τις οποιεσδήποτε τελευταίες μεγαλειώδεις-εξωπραγματικές τεχνολογικές εξελίξεις των πιο προηγμένων χωρών αυτού του πλανήτη. Αρετές όπως η συμπόνια, η ευσπλαχνία, η τιμιότητα, η ανιδιοτέλεια αλλά και πολλές ακόμη μπορούν να καλλιεργηθούν και με το παραπάνω στις «αδικημένες» αυτές περιοχές. Άλλωστε το γεγονός αυτό φαίνεται πως το αναγνωρίζουν και πολλοί ευρωπαίοι αλλά και αμερικάνοι νέοι οι οποίοι και κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια περιοχές όπως η Γκάνα. Είναι αλήθεια πως συνάντησα πάρα πολλά νέα παιδιά που μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο και θα περνούσαν το υπόλοιπο της χρονιάς τους εκεί αναζητώντας ίσως μία από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής τους. Είχα την ευκαιρία να κουβεντιάσω με αρκετά από αυτά τα παιδιά, όπως για παράδειγμα με μια παρέα νέων από την Γαλλία που ρέμβαζαν σε μια από τις ακρογιαλιές του Cape Coast (το οποίο είχα επισκεφτεί και για δεύτερη φορά λίγες μόλις ημέρες πριν από την τελική μου αναχώρηση) διαβάζοντας τα αγαπημένα τους διηγήματα αλλά και καταστρώνοντας σχέδια για την φοιτητική τους ζωή που θα ακολουθούσε.. Enjoy your gap year λοιπόν! Η ζωή θέλει τρέλα και περιπέτεια!

To be continued..


Mole National Park.. Η μοναδική εμπειρία ενός σαφάρι..

Mole National Park - Elephants..

Αναμφίβολα μία από τις κυριότερες μου επιδιώξεις, πριν ακόμη πατήσω το πόδι μου στην «μαύρη ήπειρο» ήταν να ζήσω τη μαγευτική εμπειρία ενός σαφάρι.. Έχοντας σπαταλήσει από μικρό παιδί ακόμη ατελείωτες ώρες μπροστά στην TV και παρακολουθώντας όλα αυτά τα μεγαλοπρεπή πλάσματα σε εκατοντάδες ντοκιμαντέρ,  δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να τα θαυμάσω για πρώτη φορά, ολοζώντανα στο φυσικό τους περιβάλλον..

Μετά από ένα επεισοδιακό ταξίδι (όπως σας έχω προαναφέρει και σε προηγούμενο μου άρθρο) το οποίο και πραγματοποίησα μόνος λόγο της ατυχίας της αδελφής μου που δεν μπόρεσε να με επισκεφτεί τελικά στην μακρινή αυτή χώρα, βρισκόμουν στο εθνικό πάρκο του Mole έτοιμος για την πιο δυνατή ever εμπειρία.. Η όλη διαδρομή δεν ήταν σε καμιά περίπτωση μία συνηθισμένη διαδρομή. Είχε όμως όλα εκείνα τα πιπεράτα στοιχεία που καθιστούν ένα ταξίδι ξεχωριστό, αλλά και δίνουν στον ταξιδιώτη την γλυκιά εκείνη γεύση και ψευδαίσθηση της κατάκτησης του αγνώστου..

Larabanga - One of the oldest mosques in West Africa..

Αφού λοιπόν χρειάστηκε να περιμένω περίπου δύο ώρες κάτω από ένα υπόστεγο μαζί με δεκάδες ακόμη ντόπιους που πάσχιζαν να προστατευτούν και οι ίδιοι από την βροχή, έφθασα νωρίς τα ξημερώματα στην πόλη του Tamale στα βορειότερα της χώρας. Οι εικόνες που συνάντησα εκεί ήταν αρκετά διαφορετικές από εκείνες των νότιων πόλεων της χώρας (Άκρα, Κουμάσι, Κέιπ Κόουστ). Στο βορρά βλέπετε ζει το μεγαλύτερο ποσοστό των μουσουλμάνων της χώρας που ανέρχεται γύρω στο 16% του γενικού πληθυσμού της Γκάνα.. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από οικόσιτα ζώα, με τις τεράστιες αγελάδες να κοιμούνται αμέριμνες στην άκρη του δρόμου αδιαφορώντας πλήρως για την παρουσία μας. Ήταν ακόμη σκοτεινά και ο χότζας είχε μόλις αρχίσει να τραγουδά. Το λεωφορείο με το οποίο θα συνέχιζα το ταξίδι μου ως τον επόμενο μου ενδιάμεσο σταθμό,  που ήταν το χωριό της Larabanga, θα αναχωρούσε σε πέντε περίπου ώρες κι έτσι έπρεπε να περιμένω. Στάθηκα όμως ιδιαίτερα τυχερός αφού είχα γνωρίσει μέσα στο υπεραστικό λεωφορείο ένα ντόπιο παλικάρι. Καθόταν σε μια από τις διπλανές θέσεις του λεωφορείου και έτσι μας είχε δοθεί η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε επί αρκετές ώρες για διάφορα θέματα. Ήθελε να γίνει δικηγόρος όπως μου είχε εξομολογηθεί και ενθουσιάστηκε μόλις του είπα πως ήμουν Έλληνας. Ήξερε αρκετά πράγματα για την χώρα μας και ιδιαίτερα για την τεράστια ιστορία της. Μου ανέφερε τον Σωκράτη, των Όμηρο και άλλες μεγάλες προσωπικότητες της αρχαίας Ελλάδας, αλλά και θυμόταν κάποια από τα διαφορετικά γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, όπως το «Ω», το «Δ» και το «Ψ» που μου τα ανέφερε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης.. Θα έμενε στα αδέλφια του που ζούσαν μόλις μερικά μέτρα δίπλα από τον σταθμό και μου πρότεινε αν ήθελα να περνούσα μαζί τους τις ώρες που απέμεναν μέχρι την επόμενη μου αναχώρηση. Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ τον ακολούθησα, ήταν προτιμότερο βλέπετε από το να κάθομαι μόνος μέσα στις ερημιές. Το σπίτι τους ήταν ιδιαίτερα λιτό, στερούνταν αρκετές από τις ανέσεις που ο σύγχρονος δυτικός κόσμος μάλλον τις θεωρεί δεδομένες, παρόλα αυτά δεν έμοιαζε να τους λείπει τίποτε. Ήταν όλοι τόσο ευδιάθετοι και φιλικοί μαζί μου από την πρώτη κιόλας στιγμή. Οι αδερφές του μάλιστα μας κράτησαν συντροφιά στο σαλόνι του σπιτιού, όπου και έβαλαν να δούμε ένα DVD γνωστής και ιδιαίτερα δημοφιλούς Νιγηριανής κωμωδίας, η οποία ήταν στα αγγλικά, ώστε να μπορώ να παρακολουθήσω κι εγώ.

On the road to Mole National Park..

Οι ώρες πέρασαν γρήγορα και βρισκόμουν πάλι πίσω στο σταθμό. Όπως αποδείχθηκε όμως, είχα λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο. Το πρόβλημα με τα αργοπορημένα λεωφορεία, όπως σας έχω ξανά αναφέρει, αποτελεί τον κανόνα στη Γκάνα και το δικό μου δρομολόγιο δεν θα αποτελούσε την εξαίρεση. Περίμενα περισσότερες από πέντε ώρες χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Ευτυχώς όχι μόνος αφού τέσσερις ακόμη obronis είχαν ακριβώς το ίδιο με εμένα πρόβλημα. Όταν λοιπόν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και ο αφρικάνικος ήλιος έκαιγε για τα καλά πήραμε την απόφαση να ξεκινήσουμε με ένα ταξί και να μοιραστούμε τα έξοδα. Έτσι και έγινε.. Ταξιδεύαμε μαζί με τον Travis από τις ΗΠΑ, την Mirka από την Τσεχία, τον Dan από την Ιρλανδία και τον Steven, έναν Ολλανδό φοιτητή της βοτανολογίας και νιώθαμε τόσο δεμένοι, σα μια παρέα, σα να γνωριζόμασταν από χρόνια.. Το ταξίδι μας διήρκησε λιγότερο από τέσσερις ώρες και ήταν επίσης επεισοδιακό, αφού χρειάστηκε να αλλάξουμε ως και λάστιχο στο σαραβαλάκι ταξί μας.. χαχαχα Πιστέψτε με όμως το τελικό αποτέλεσμα μας δικαίωσε.. Γιατί αναμφίβολα ήταν μια εμπειρία διαφορετική από όλες τις άλλες. Βλέπετε η φύση είχε φροντίσει γι’ αυτό..



Abono Primary School Workshop.. So much love to share..

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.. Νομίζω ούτε η παραπάνω φράση δεν μπορεί να περιγράψει επαρκώς την επίσκεψη μας και τα όσα ακολούθησαν στο σχολείο του μικρού χωριού Abono..

Abono Primary School Workshop.. Our dream team

Ήταν μια ήσυχη βραδιά, όταν εξουθενωμένος από τα αρκετά ταξίδια της παρέας μας τις προηγούμενες ημέρες, είχα αποφασίσει να παραμείνω στο δωμάτιο μου στο student hostel και να μελετήσω πιο αναλυτικά κάποια από τα χειρουργικά περιστατικά που είχα παρακολουθήσει στην κλινική τις προηγούμενες ημέρες. Ψάχνοντας με αρκετή υπομονή μεταξύ των e-books του laptop μου, το μάτι έτυχε να πέσει πάνω σε ένα σχετικό με θέματα εθελοντισμού e-book.. Αφού διάβασα αρκετές από τις σελίδες του, κατενθουσιασμένος από τα υπέροχα κείμενα αλλά και μαγεμένος από τις έννοιες του εθελοντισμού, είχα την πιο “φαεινή” ιδέα.. Να προτείνω στην international φοιτητική ομάδα μας να επισκεφθούμε ένα επαρχιακό σχολείο και να προσφέρουμε κι εμείς ότι μπορούσαμε από την πλευρά μας.. Όλα τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με αυτή την ιδέα και φυσικά συμφώνησαν χωρίς καν να το σκεφτούν!!

Doctor Shaid

Πρώτος απ’ όλους ενδιαφέρθηκε ο Shaid. Ένας φοιτητής ιατρικής από το Ηνωμένο Βασίλειο που βρισκόταν εκεί με ένα ερευνητικό πρόγραμμα και ως εκ τούτου είχε αρκετές γνωριμίες με καθηγητές του πανεπιστημίου του Kumasi. Μπορέσαμε έτσι να έρθουμε σε επαφή και με άλλους φιλανθρωπικούς φορείς της περιοχής, όπως και να βρούμε το κατάλληλο σχολείο που θα μπορούσε να μας υποδεχθεί.. Ακολούθησε η Eva αμερικανίδα φοιτήτρια ιατρικής από το πανεπιστήμιο του Michigan και η ίδια εβρισκόμενη εκεί με ερευνητικό πρόγραμμα του ΙΗΙ Open School που έχει παράρτημα και στην Γκάνα.. Πρόκειται για μια ιδιαιτέρως δραστήρια κοπέλα, με μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους εθελοντικές δράσεις, κάτι που μας απέδειξε βρίσκοντας σχεδόν όλο το εκπαιδευτικό υλικό που χρειαζόμασταν για να ενημερώσουμε τα παιδιά πάνω σε θέματα στοματικής υγιεινής και σωστής διατροφής.. Αλλά και όλα τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών προσπάθησαν από την μεριά τους αφιερώνοντας πολύ χρόνο και χρήμα, συμμετέχοντας σε όλες τις ιδιαίτερες προετοιμασίες ώστε να επιτύχουμε τελικά το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα!

All together for a better place..

Και όντως όλα εξελίχθησαν ιδανικά! Οι μικροί μαθητές, μας υποδέχθηκαν με το πιο ζεστό τους χαμόγελο.. Συνεργάστηκαν, τραγούδησαν και φωτογραφήθηκαν μαζί μας ξεχνώντας προς στιγμήν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους.. Βλέπετε οι περισσότεροι από τους μαθητές στις επαρχιακές περιοχές της Γκάνας στερούνται του απαραίτητου για την εκπαίδευση τους σχολικού εξοπλισμού, και σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζονται ακόμη και να εγκαταλείψουν το σχολείο για να εργασθούν από πολύ μικρή ηλικία.. Θέλω να πιστεύω πως με αυτή μας την κίνηση προσφέραμε ένα λιθαράκι κι εμείς από την πλευρά μας αλλά και τους δώσαμε κουράγιο για να συνεχίσουν να προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις ώστε να καταφέρουν να αποκτήσουν και να εξασφαλίσουν, ίσως δύο από τα πιο ανεκτίμητα αγαθά σε αυτή τη ζωή, τη μόρφωση και την υγεία.. Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση γνωρίζοντας πως αυτή την στιγμή που σας γράφω και για κάποιους ακόμη μήνες, τα παιδία αυτού του μικρού χωριού θα έχουν τετράδια, στυλό και οδοντόβουρτσες που εμείς οι φοιτητές τους προσφέραμε..

~ Ghana 2010 Health education workshop video (facebook) ~

Δεν γνωρίζω αν έχει κατά το παρελθόν πραγματοποιηθεί παρόμοια κίνηση (workshop) από international ομάδα φοιτητών της ιατρικής και θα ήθελα ειλικρινά να ευχαριστήσω όλα τα παιδία που συνετέλεσαν για  να πραγματοποιηθεί μια τόσο ξεχωριστή δράση..

Thank you Eva, Shy, Fabio, Anne, Julian, Johanna, Christina, Katharina, Anna, Quin, Erika!!!

Abono Primary School Workshop

To be continued..


Monkeys VS Medical Students

Mona monkey

Οι καταρράκτες ήταν ομολογουμένως φανταστικοί.. Δεν ήταν όμως και ο τελικός μας προορισμός σε εκείνο το ταξίδι..  Αφού επιβιβαστήκαμε για ακόμη μια φορά στο μικρό μας tro-tro, πήραμε το δρόμο για το καταφύγιο μαϊμούδων του Boabeng – Fiema, ενός μικρού χωριού  που βρίσκεται στην κυριολεξία μέσα στη ζούγκλα.. Δεν ήτανε ιδιαίτερα μακριά από την περιοχή του Kintampo (η περιοχή με τους καταρράκτες), παρ’ όλα αυτά ο δρόμος ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση που μας πήρε αρκετή ώρα για να φθάσουμε.. Πάντως το γεγονός αυτό δε μας χάλασε τη διάθεση σε καμία περίπτωση, αφού για τους περισσότερους από εμάς θα ήταν η πρώτη μας συνάντηση με άγρια ζώα επί αφρικανικού εδάφους. Φανταστείτε πως ήμουν σχεδόν ένα μήνα στην Αφρική και δεν είχα δει ούτε έναν άγριο ρινόκερο βρε αδερφέ.. Unbelievable! Δεν θέλω να σας απογοητεύσω, ούτε να γκρεμίσω τα όσα φανταζόσασταν και πιστεύατε για την Αφρική και τις ζούγκλες της. Αλλά πρέπει να βγάλετε από το μυαλό σας πως υπάρχουν παντού λιοντάρια, μαϊμούδες, ελέφαντες και καμηλοπαρδάλεις.. Βλέπεται ο ανθρώπινος παράγοντας έχει βάλει και σε αυτή την περίπτωση το χεράκι του, με αποτέλεσμα πολλά ζώα να βρίσκονται υπό εξαφάνιση και τα υπόλοιπα να ζουν περιορισμένα μέσα σε διάφορα εθνικά πάρκα και καταφύγια..

Colobus monkey

Έτσι και στο καταφύγιο του Boabeng – Fiema είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά δύο είδη μαϊμούδων. Την ιδιαίτερα παιχνιδιάρα και πολύ κοινωνική Mona monkey και την ντροπαλή – απόμακρη Colobus monkey.. Σε συμφωνία λοιπόν με όσα σας προανέφερα και στο συγκεκριμένο καταφύγιο οι μαϊμούδες ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένες στην ανθρώπινη παρουσία και φυσικά με τους κατοίκους του διπλανού χωριού. Βέβαια από αυτή την “συνεργασία” επωφελούνται και οι δύο οι μεν κάτοικοι από τον τουρισμό που προσελκύουν οι μαϊμούδες, οι δε μαϊμούδες από την εύκολη τροφή που τους παρέχουν οι ντόπιοι αλλά και οι τουρίστες.. Έτσι κι εμείς, χωρίς να παραβούμε τον άγραφο αυτό κανόνα, τους προσφέραμε ουκ ολίγα αράπικα φιστίκια αλλά και τις πολυαγαπημένες τους μπανάνες!

Πάντως αξίζει να σας αναφέρω πως στο συγκεκριμένο καταφύγιο συναντήσαμε και δύο αμερικανίδες φοιτήτριες ζωολογίας, οι οποίες έκαναν έρευνα πάνω στα δύο συγκεκριμένα είδη μαϊμούς και οι οποίες έσπευσαν να μας προειδοποιήσουν ώστε να είμαστε προσεκτικοί, αφού είχαν προηγηθεί κατά το παρελθόν επιθέσεις σε τουρίστες.. Ο ξεναγός πάντως μας διαβεβαίωσε πως δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. χαχαχα

To be continued..


Kintampo waterfalls.. Mια ακόμα σταγόνα νερού..

Kintampo Waterfalls

Ήταν Σάββατο 7 Αυγούστου.. Σχεδόν ένας μήνας μακριά από την Ελλάδα. Ένας μήνας γεμάτος εκπλήξεις, νέες εμπειρίες και περιπέτειες. Παρ’ όλα αυτά πιστέψτε με δεν είχα αφήσει να διαρρεύσει ούτε σταγόνα από τον αρχικό μου ενθουσιασμό και το ίδιο ίσχυε και για τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών. Και πως να μην ήταν έτσι άλλωστε, από τη στιγμή που μια νέα μας εξόρμηση βρισκόταν προ των πυλών..

Ανεβήκαμε στο tro-tro λοιπόν αφού πρώτα είχαμε εφοδιαστεί με τα απαραίτητα τρόφιμα για το ταξίδι και φυσικά με νερό.. Πρώτος μας προορισμός η καταρράκτες του Kintampo. Βρίσκονται κεντρικά της χώρας και δυτικά, 324 χλμ. βορειοδυτικά της πρωτεύουσας Άκρα. Ο καταρράκτης έχει ύψος 70 μ. και πιστέψτε με πρόκειται για πολύ όμορφη γωνιά, «κρυμμένη» μέσα στην πλούσια βλάστηση της γύρω περιοχής. Αυτή η σταγόνα νερού μας έκανε να ξεχάσουμε για λίγη ώρα, μέχρι και τα συχνά προβλήματα ύδρευσης του stundent hostel μας στο Kumasi. Βλέπετε οι διακοπές νερού αποτελούν συχνό φαινόμενο σε ολόκληρη τη χώρα της Γκάνας. Αν και τις περισσότερες φορές διαρκούσαν μόνον για μερικές ώρες..

Στις επαρχιακές όμως περιοχές τα πράγματα είναι δυστυχώς πολύ χειρότερα, όχι μόνο λόγο της έλλειψης, αλλά και λόγο της κακής ποιότητας του νερού..


Ήταν η πρώτη μου επίσκεψη σε καταρράκτες τέτοιου μεγέθους και πιστέψτε με πραγματικά το διασκέδασα με την ψυχή μου.. Δε διστάσαμε μάλιστα μαζί με κάποια από τα παιδιά να κολυμπήσουμε ή μάλλον να κάνουμε νερο-τσουλήθρα αφού τα βράχια που υπήρχαν εκεί γύρω γλιστρούσαν υπερβολικά.. χαχαχα

To be continued..


Ghana the hope of Africa..

Η γενική παθολογία και η γενική χειρουργική αποτελούν αναμφίβολα δύο από τις σημαντικότερες ειδικότητες της ιατρικής τέχνης.. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι ως φοιτητές ασκούμαστε  με αρκετή λεπτομέρεια και επιμονή πάνω στα συγκεκριμένα αντικείμενα και ιδιαίτερα στα μεγαλύτερα – κλινικά έτη. Δεν είναι λίγες φυσικά και οι υπο-ειδικότητες που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό και προαπαιτούν γνώσεις στους παραπάνω τομείς. Αυτοί ήταν λοιπόν και οι λόγοι που με οδήγησαν, προτού ακόμη βρεθώ στη Γκάνα, να συμπεριλάβω τις παραπάνω ειδικότητες στις πρώτες θέσεις των επιλογών της αίτησης μου. Και φυσικά με χαροποίησε ιδιαίτερα η θετική απάντηση του τομέα της γενικής χειρουργικής του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Kumasi..


 

Konfo Anokye Teaching Hospital – On the ward..

Η παρακολούθηση αρκετών χειρουργικών ασθενών και επεμβάσεων κατά το διάστημα των τεσσάρων εβδομάδων της εκπαίδευσης μου σίγουρα μου έδωσε την δυνατότητα να πάρω μία μικρή γεύση από το συγκεκριμένο τομέα, αλλά και να εντοπίσω κάποιες από τις διαφορές, που υπάρχουν μεταξύ των εκεί  χειρουργικών κλινικών και των χειρουργικών κλινικών του δικού μας νοσοκομείου εδώ στην Αλεξανδρούπολη. Δεν ήταν όμως και λίγες οι επισκέψεις μου και σε άλλους τομείς, όπως στον τομέα της παιδιατρικής, της μαιευτικής, της παθολογικής, της ορθοπεδικής αλλά και σε αρκετά από τα εργαστήρια του νοσοκομείου του Kumasi.. Εκεί είχα την χαρά και την τύχη να γνωριστώ με πολλούς από τους εργαζομένους του νοσοκομείου, όπως με νοσηλευτές, τεχνολόγους, παρασκευαστές, νοσοκόμες, διοικητικό προσωπικό αλλά και με πολλούς ακόμη. Ιδιαίτερα όταν τους πληροφορούσα με το γεγονός πως κι εγώ προτού ακολουθήσω την ιατρική είχα αποφοιτήσει ως Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων, γινόταν ακόμη πιο πρόθυμοι να κουβεντιάσουν αλλά και να μοιραστούν τις απόψεις, τις ιδέες  και τις ανησυχίες τους μαζί μου.. Αυτοί είναι άλλωστε οι αφανείς ήρωες κάθε νοσοκομείου,  που φέρνουν εις πέρας ένα τεράστιο κομμάτι της «δύσκολης» δουλειάς  και η παρουσία τους είναι κάτι παραπάνω από σημαντική..  (Ας ελπίσουμε πως κάποτε θα καλυφθούν και οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού των ελληνικών νοσοκομείων..)

Konfo Anokye Teaching Hospital - In the Laboratory

Konfo Anokye Teaching Hospital - Pediatrics

Τα προβλήματα εκεί είναι αναμφιβόλως τεράστια, όπως και στα περισσότερα δημόσια νοσοκομεία της Γκάνας.. Πιο συγκεκριμένα και όσον αφορά τις νοσοκομειακές εγκαταστάσεις του Komfo Anokye Teaching Hospital, σίγουρα τα πράγματα δεν ήταν καθόλου ευχάριστα. Τα περισσότερα από τα κτίρια είναι παλιά και ανεπαρκή για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες νοσηλείας των ασθενών. Από την άλλη το φαινόμενο της μεγάλης αναμονής των ασθενών είναι κι εκεί σύνηθες και καθημερινό.. Παρά ταύτα γίνονται σημαντικές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια και τα πράγματα έχουν βελτιωθεί σημαντικά.. Τρανή απόδειξη το νέο κτήριο του Νοσοκομείου του Kumasi που πιστέψτε με δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τα διάφορα δήθεν ευρωπαϊκών προδιαγραφών ελληνικά νοσοκομεία..

Konfo Anokye Teaching Hospital - New building

To be continued..


Doctors in Ghana..

Main Theatre - With Dr Hammond

Σύμφωνα με άρθρο του έγκριτου επιστημονικού περιοδικού “The NEW ENGLAND JOURNAL of MEDICINE” (Doctors and soccer players – African Proffecionals on the move) ένας μεγάλος αριθμός νέων ιατρών στη Γκάνα εγκαταλείπει την χώρα για να εργαστεί στο εξωτερικό.. Έτσι ο αριθμός των ιατρών είναι πάρα πολύ μικρός για να εξυπηρετήσει τον πληθυσμό της χώρας (περίπου 2600 ιατροί καλούνται να εξυπηρετήσουν τα 20 εκατομμύρια του πληθυσμού!). Φυσικά μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και το γεγονός πως η χώρα διέθετε μόλις 3 (ίσως 4 διότι όπως έμαθα άλλη μια νέα ιατρική σχολή δημιουργήθηκε στην πόλη του Tamale) ιατρικές σχολές παρά τις μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό..

Σε συζήτηση που είχα με Γκανέζους φοιτητές ιατρικής μου αποκάλυψαν αρκετούς από τους λόγους που τους οδηγούν στην απόφαση να εγκαταλείψουν την χώρα τους. Και πιστέψτε οι περισσότεροι από αυτούς τους λόγους είναι οι ίδιοι που έχουν οδηγήσει και πολλούς Έλληνες νέους ιατρούς να μετακινηθούν σε άλλα κράτη.. Ενδεικτικά σας αναφέρω κάποιους από τους λόγους που μου ανέφεραν:

1) Οι χαμηλές αποδοχές (κυρίως στα δημόσια νοσοκομεία)

2) Οι μεγάλες ελλείψεις σε αναλώσιμα ιατρικά υλικά, οι ελλείψεις σημαντικών ιατρικών μηχανημάτων και εγκαταστάσεων υγείας

3) Είναι ευκολότερο να αποκτήσεις μία υψηλότερη θέση εφόσον έχεις εργαστεί ή κάνει έρευνα σε χώρες του εξωτερικού

Κυριότερες χώρες προορισμού των νέων ιατρών αποτελούν οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, ίσως λόγο των πολλών ευκαιριών σε αυτές τις χώρες αλλά και λόγο της κοινής γλώσσας (αφού επίσημη γλώσσα της Γκάνας είναι τα αγγλικά). Μολαταύτα οι περισσότεροι δεν σκοπεύουν να ζήσουν ολόκληρη τη ζωή τους στις χώρες αυτές. Θέλουν να επιστρέψουν μετά από 5-10 χρόνια, έχοντας αποκομίσει ήδη αρκετές γνώσεις και χρήματα, ώστε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους συμπατριώτες τους.. Τους ρώτησα επίσης αν είναι ευχαριστημένοι με το επίπεδο της ιατρικής εκπαίδευσης στη Γκάνα. Και έδειξαν να είναι αρκετά ικανοποιημένοι ως φοιτητές ιατρικής, “Τα σημαντικά προβλήματα αρχίζουν μετέπειτα για εμάς, αφού υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις, ειδικά σε συσκευές υψηλού κόστους όπως οι αξονικοί τομογράφοι, οι μαγνητικοί τομογράφοι κλπ “ όπως χαρακτηριστικά κάποιοι από αυτούς μου ανέφεραν..

Main Theatre - Our team on duty

Περίπου της ίδιας φιλοσοφίας ήταν και ο υπεύθυνος για την εκπαίδευση μου χειρούργος ιατρός Dr Joseph Yorke. Είχε και ο ίδιος μια μακρά θητεία σε χώρες του εξωτερικού. Και μιλούσε 4 γλώσσες παρακαλώ, εκτός της μητρικής του γλώσσας! Είχε τελειώσει τις σπουδές του στην Ουκρανία και μετέπειτα εργάστηκε σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων η Γερμανία και η Ολλανδία.. Και φυσικά είχε επιστρέψει στην πατρίδα του πλέον, έχοντας φτιάξει μια μικρή περιουσία.. Αν και οι αμοιβές του συνεχίζουν να είναι αρκετά ικανοποιητικές και στην Γκάνα όπου είναι αρκετά περιζήτητος κάτι που διαπίστωσα κι εγώ όλες αυτές τις μέρες (περίπου 3000 Euro το μήνα  καθαρά όπως μου είπε, που αν αναλογιστεί κανείς τα δεδομένα της Γκάνας είναι αρκετά χρήματα). Σίγουρα πάντως πρόκειται για έναν εξαιρετικό άνθρωπο και επιστήμονα που με βοήθησε να εμπλουτίσω σημαντικά τις γνώσεις μου πάνω σε περιστατικά γενικής χειρουργικής δίνοντας μου αρκετές ευκαιρίες. Αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μας όπως ο Dr Hammond, ο Dr Michael, ο Harrison αλλά και όλες οι νοσηλεύτριες μου συμπεριφέρθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς!

To be continued..


Bobiri Butterfly Forest and the gossamer wings of a dragonfly..

With my good friend Katie..

Οι μέρες κυλούσαν, ήρεμα, αδιάκοπα, με την σκέψη όμως πως όλα αυτά κάποια στιγμή θα τελειώσουν κάναμε ότι μπορούσαμε για να κρατήσουμε τις αναμνήσεις.. Ήταν 1η Αυγούστου και βρισκόμουν ήδη 20 ημέρες στην “ανεξερεύνητη” ήπειρο, την ήπειρο που ακόμη και σήμερα φαντάζει μυστηριώδης στα μάτια κάθε αμύητου εξερευνητή.. Το τρίτο κατά σειρά σαββατοκύριακο της διαμονής μου είχε κιόλας φθάσει και συνάμα η στιγμή για μία ακόμη μαγική εξόρμηση..

Το δάσος του Bobiri βρίσκεται κοντά στην πόλη του Kumasi (περίπου 40 λεπτά) και αποτελεί ένα εξαιρετικό μέρος για να δει κανείς διάφορα είδη εξωτικών πουλιών, περίεργων εντόμων και πεταλούδων με αραχνοΰφαντα φτερά. Για να φτάσουμε ως εκεί χρειάστηκε να πάρουμε ένα μικρό λεωφορείο (το γνωστό για τους ντόπιους tro tro) με το οποίο και πήγαμε ως το κοντινό χωριό Kubease και μετέπειτα να περπατήσουμε για ακόμη περίπου 1 ώρα έως το τουριστικό περίπτερο που υπάρχει στο κέντρο του δάσους.. Η βόλτα μέσα στο δάσος είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ειδικά εφόσον και οι καιρικές συνθήκες το ευνοούν.. Εμείς το επισπευτήκαμε νωρίς το πρωί, η μέρα ήταν ηλιόλουστη και έτσι είχαμε την τύχη να δούμε ένα μεγάλο αριθμό πουλιών, εντόμων και πεταλούδων..

Bobiri forest - Group shot..

Το τουριστικό περίπτερο ήταν ένα όμορφο, μικρό, ξύλινο κτίσμα σε καλή, για τα δεδομένα της Γκάνας, κατάσταση. Υπήρχε η δυνατότητα μετά από παραγγελία να σου ετοιμάσουν έως και γεύμα με φρέσκα υλικά από το κοντινό χωριό του Kubease. Επίσης υπήρχε η δυνατότητα εκδρομής μέσα στο δάσος με ξεναγό που σου εξηγούσε με λεπτομέρειες τα διάφορα είδη των τροπικών δένδρων αλλά και τη χρησιμότητα που πιθανώς αυτά να έχουν για τους ντόπιους. Ήταν φανταστικά να μαθαίνεις λεπτομέρειες για όλα αυτά τα γιγάντια δένδρα που είχαν ιδιότητες που ούτε καν θα μπορούσες να φανταστείς. Πολλά από αυτά μάλιστα τα χρησιμοποιούσαν ακόμη και ως ιατρικά βότανα για την καταπολέμηση πλειάδας ασθενειών! Σε κάποια στιγμή αξίζει να αναφέρω πως ο ξεναγός έκοψε ένα κομμάτι ξύλου από το δένδρο μαόνι (mahogany) και μας έδωσε να το δοκιμάσουμε. Ήταν όπως μας είπε χαρακτηριστικά το πιο πικρό είδος ξύλου σε ολόκληρο τον πλανήτη και δεν είχε άδικο! χαχαχα Και φυσικά όπως κάθε δάσος που σέβεται τον εαυτό του, έφερε στις πλάτες του διάφορες ιστορίες για νάνους, νεράιδες και ξωτικά.. Όπως μας ανέφερε ο ξεναγός οι ντόπιοι πίστευαν στην ιστορία μιας γυναίκας που έχασε το παιδί της μέσα στο δάσος και δεν το ξαναβρήκε ποτέ.. μπρρρ..

Τέλος ακριβός δίπλα στο τουριστικό περίπτερο βρίσκεται και το καταφύγιο πεταλούδων.. Είναι ένας κήπος με διάφορα λουλούδια που προκαλεί φυσικά μεγάλο αριθμό αυτών των πολύχρωμων πλασμάτων. Σε αυτό το μέρος μπορεί κανείς να βγάλει πολλές όμορφες φωτογραφίες χωρίς να χρειάζεται να τρέχει επί ώρες πίσω από φτερωτούς μας φίλους, ή και απλά να θαυμάσει τα ζωηρά τους παιχνίδια..

Bobiri Butterfly sanctuary (Anne's photo)

To be continued..


Η χαμένη μας εθνική υπερηφάνεια..

Κάποτε βλέπαμε ταινίες για το 40΄ και κλαίγαμε από υπερηφάνεια.. Τώρα τις βλέπουμε και κλαίμε για τη χαμένη μας υπερηφάνεια όπως πολύ σωστά σχολίασε σήμερα μια καλή μου φίλη και συμφοιτήτρια..

Η χθεσινή ημέρα (28 Οκτωβρίου) ήταν μια ημέρα εθνικής εορτής και υπερηφάνειας για τη χώρα μας, τη χώρα μας που δυστυχώς κάποιοι κύριοι φρόντισαν να κάνουν διεθνώς ρεζίλι επί σειρά ετών.. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος φίλοι και φίλες, καθ’ όλη  την διάρκεια της παραμονής μου στη Γκάνα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που στο άκουσμα της λέξης έλληνας δε δίσταζαν να γελάσουν να ειρωνευτούν ή ακόμη και να σχολιάσουν αρνητικά.. Έχουμε γίνει περίγελος όχι μόνο των ευρωπαίων αλλά και των αμερικάνων και των αφρικανών και ολόκληρου του πλανήτη.. Όλοι ήξεραν για την οικονομική κρίση που επικρατεί στη χώρας μας.. Ακόμη και ένας από τους Γκανέζους ιατρούς μόλις άκουσε ότι είμαι από την Ελλάδα είπε “ Έλληνας; Η χώρα σου πρέπει να είναι πάρα πολύ φτωχή φίλε μου.. Συνέχεια ακούω στο BBC και στο CNN πως παρακαλάτε για να πάρετε δάνεια..”

Relaxing and talking in Shy's room..

Αλλά το χειρότερο από όλα, σε μία από τις συζητήσεις που κάναμε με τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών, συγκεντρωμένοι σε ένα από τα δωμάτια του student hostel, το έφερε η κουβέντα και συζητήσαμε σχετικά με τα μελλοντικά μας σχέδια ως ιατροί.. Και ξέρεται πια ήταν η διαπίστωση μου κύριοι; Μας έχετε απαγορέψει πλέον να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε.. Μας έχετε κάνει να αισθανόμαστε σαν κομπλεξικοί και καταδικασμένοι, σαν να μην “έχουμε στον ήλιο μοίρα”.. Είναι άδικο οι νέοι άλλων χωρών να απολαμβάνουν διαφόρων ειδών ανέσεις και ο έλληνας νέος να ζει σε αυτή την αβεβαιότητα..

Και βέβαια δεν ήμουν ο μόνος που κλήθηκε να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους καταστάσεις και σχόλια.. Μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα και με τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών (οι έλληνες συμφοιτητές μου που ταξίδεψαν σε άλλες χώρες του κόσμου), μου ανέφεραν παρόμοια περιστατικά ντροπής και αγανάκτησης.. Μπράβο σας κύριοι..Τα συμπεράσματα δικά σας..

 To be continued..


Clubbing in Ghana!!!

Genesiz Club

Αρκετούς μήνες πριν, και αφού είχα μάθει πως εγώ θα είχα τελικά την ευκαιρία να επισκεφθώ τη Γκάνα, προσπάθησα να κάνω μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο ώστε να μη βρεθώ προ εκπλήξεως κατά την άφιξη μου. Σίγουρα ένα από τα θέματα που με απασχόλησαν ήταν και το θέμα της νυχτερινής διασκέδασης.. Δεν είναι και εύκολο βλέπετε να θυσιάσεις σχεδόν όλες τις ημέρες των καλοκαιρινών σου διακοπών πηγαίνοντας σε μια χώρα που δεν ξέρεις αν θα περάσεις όμορφα. Ειδικά όταν έχει προηγηθεί μια αρκετά εξαντλητική – ψυχοφθόρος εξεταστική, όπως ισχύει για όλες τις εξεταστικές της σχολής μας. Έτσι παρακολούθησα αρκετά videos στο Youtube και διάβασα αρκετούς ταξιδιωτικούς οδηγούς προτού πάρω την τελική μου απόφαση να θυσιάσω την ελληνική summer night life, τον ελληνικό ήλιο και τις ατελείωτες ώρες χαλάρωσης στις πανέμορφες παραλίες της χώρας μας..  Φθάνοντας στην ξένη χώρα και μετά από τα πρώτα εικοσιτετράωρα ήμουν σχεδόν πεπεισμένος πως θα περνούσα όλες τις βραδιές μου κάτω από την κουνουπιέρα του δωματίου μου, έχοντας υπόψη μου πως δεν ήταν και τόσο ασφαλές να κυκλοφορείς μόνος στους δρόμους της αφρικάνικης πόλης.. Είχα υπόψη μου επίσης πως και οι ντόπιοι προτιμούσαν να παραμένουν στα σπίτια τους τα βράδια καθώς οι περισσότεροι βλέπετε δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια ώστε να αντέξουν το υψηλό για τα δεδομένα της Γκάνας κόστος της νυχτερινής διασκέδασης (6 Euro η είσοδος χωρίς το ποτό).. Παρόλα αυτά είχα διαπιστώσει από τις πρώτες κιόλας στιγμές αλλά και πριν ακόμη επισκεφθώ την χώρα πως ο λαός της Γκάνας έχει μία έμφυτη αίσθηση του ρυθμού.. Πώς να ξεχάσει κανείς άλλωστε τους χορευτικούς πανηγυρισμούς του Asamoah Gyan αλλά και των υπολοίπων Blackstars στο πρόσφατο παγκόσμιο κύπελλο αλλά και σε παλιότερες διοργανώσεις..



Η πρώτη μας επίσκεψη πάντως σε ένα από τα clubs της πόλης του Kumasi με ανάγκασε να αναθεωρήσω εντελώς τις απόψεις μου.. Υπάρχουν αρκετά clubs εκεί όπως το Genesiz, Vienna City και το Café Masarati και τα οποία επισκεφθήκαμε αρκετές φορές. Συνήθως δεν υπήρχε πολύς κόσμος έτσι μπορούσες να χορέψεις άνετα και να απολαύσεις το ποτό σου.. Η βραδιά ξεκινούσε γύρο στις 11μ.μ με το γνωστό “pregaming”. Από την στιγμή που τα ποτά ήταν ακριβότερα στα clubs τα αγοράζαμε από supermarkets ή από μικρότερα μπαρ που υπήρχαν κοντά στο hostel σε πολύ χαμηλότερη τιμή.. Με αυτό τον τρόπο πηγαίναμε προετοιμασμένοι έχοντας ήδη πιεί αρκετά και γλυτώνοντας από περιττά έξοδα.. Η τεχνική του pregaming δεν εφαρμόζεται από όσο ξέρω σε μεγάλο βαθμό στην χώρα μας ακόμα αλλά όπως πάνε τα πράγματα στο κοντινό μέλλον προβλέπω πως θα την οικειοποιούνται όλο και περισσότεροι.. Ενημερωτικά την τεχνική του pregaming χρησιμοποιούν αμερικάνοι και οι περισσότεροι από τους ευρωπαίους συστηματικά..

Clubbing in Ghana

Όσον αφορά τα ποτά που κυκλοφορούσαν στην Γκάνα, μπορούσες να βρεις σχεδόν τα πάντα. Ουίσκι, Βότκα, Τζίν, Τεκίλα, Ρούμι και πολλά άλλα ήταν διαθέσιμα όμως το περισσότερο δημοφιλές ποτό ήταν με διαφορά η μπύρα. Υπήρχαν αρκετές τοπικές μπύρες όπως η Star, η Castle, η Club αλλά και κάποιες εισαγωγής όπως η Guinness που ήταν και επίσημος χορηγός της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Γκάνας..

Guinness Beer

Ghanaian Beers

Η μουσική στα clubs ήταν κυρίως τοπική με hits από την Γκάνα και τη Νιγηρία αλλά και κομμάτια hip hop, Reggae και R&B  από την Αμερική ήταν επίσης αρκετά διαδεδομένα. Έτσι δεν ήταν λίγες η φορές που ακούσαμε Ne-yo, Usher, Chris Brown, και Rihanna.. Απολαύστε κι εσείς λοιπόν μερικά από τα πιο δημοφιλή τοπικά μουσικά κομμάτια.. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να διοργανώσω κι εγώ ένα αφρικάνικο πάρτι στο κοντινό μέλλον εδώ στην Ελλάδα..





Culture of Africa…

Drums and african dance lessons..

Το Κουμάσι, η παλαιότερη πρωτεύουσα του βασιλείου των Ασάντι, είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Γκάνα, γεμάτη μουσεία και πολιτιστικά κέντρα που προσφέρουν μία ολοκληρωμένη εικόνα για τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην ιστορία της Αφρικής.. Μάλιστα σταθήκαμε ιδιαίτερα τυχεροί αφού ακριβώς δίπλα από το νοσοκομείο μας βρισκόταν το μεγαλύτερο πολιτιστικό κέντρο της πόλης.. Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αρκετές εκδηλώσεις τοπικών χορευτικών συγκροτημάτων αλλά και συγκροτημάτων γειτονικών χωρών, όπως παραδείγματος χάρη η συναυλία ενός συγκροτήματος Reggae από την γειτονική χώρα της Burkina Faso.. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που χορέψαμε κι εμείς μαζί τους!!! Όμως ξέχασα να σας πω ότι είχαμε παρακολουθήσει κάποια μαθήματα χορού και αφρικάνικων ντραμς τις προηγούμενες ημέρες.. χαχαχα

Ένα ακόμη σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα ήταν η ευαισθησία των ντόπιων για τη ζωγραφική.. Υπήρχαν σε κάθε γωνιά της πόλης πλανόδιοι-ζωγράφοι οι οποίοι και πουλούσαν δικά τους έργα.. Αλλά και μέσα στο πολιτιστικό κέντρο του Kumasi υπήρχε μία μεγάλη έκθεση ζωγραφικής απ’ όπου δε δίστασα να αποκτήσω κι εγώ μερικά αφρικάνικα έργα τα οποία και έφερα μαζί μου πίσω στην Ελλάδα.. Βέβαια η τιμή των έργων ζωγραφικής δεν ήταν φιξ, έτσι έπρεπε να διαπραγματευτείς για αρκετή ώρα με τους καλλιτέχνες.. Έκτος από τους αφρικάνικους πίνακες μπορούσε κανείς να βρει ξύλινα αγαλματίδια, ξύλινες μάσκες, διάφορα κολιέ, δερμάτινες τσάντες, παραδοσιακά υφάσματα Kente και πολλά άλλα..

Philip's painting "Lion" decorates my room..


Malaria and the beautiful herpes..

Mosquito Net

Ένα ταξίδι στο εξωτερικό, ειδικά σε μακρινούς προορισμούς, συχνά θέλει ουσιαστική προφύλαξη.. Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε καθόλου “αποικιοκρατική” συνείδηση, κάτι δηλαδή που διαθέτουν οι Ολλανδοί, οι Ισπανοί, οι Άγγλοι αλλά και οι περισσότεροι ευρωπαίοι.. Πολλές φορές μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι που όταν ακούσουν πως πρέπει να εμβολιαστούν για να επισκεφτούν με ασφάλεια τη χώρα της προτίμησής τους, αλλάζουν προορισμό γιατί διστάζουν να βάλουν σε ταλαιπωρία το ανοσοποιητικό τους σύστημα.. Η Γκάνα ανήκει στην παραπάνω κατηγορία των εξωτικών προορισμών που απαιτούν την λήψη αρκετών μέτρων προφύλαξης από τον ταξιδιώτη.. Έτσι κι εγώ συνολικά χρειάστηκε να εμβολιασθώ 5 φορές προτού επιχειρήσω αυτό το ταξίδι. Εμβολιάστηκα για τον τυφοειδή πυρετό, τον τέτανο, τον κίτρινο πυρετό, την ηπατίτιδα Α, όπως και για την παρωτίτιδα, την ερυθρά και την ιλαρά (τριπλό M.M.R.). Επίσης λόγω του ότι η Γκάνα θεωρείτε μια χώρα μολυσμένη από την ελονοσία (μαλάρια) χρειάστηκε να ακολουθήσω αγωγή χημειοπροφύλαξης (μεφλοκίνη σε χάπια) καθ’ όλη την διάρκεια παραμονής μου, όπως και να χρησιμοποιώ κουνουπιέρα κατά τη διάρκεια του ύπνου, ώστε να εξαλείψω της όποιες πιθανότητες μόλυνσης μου από το παράσιτο.. Παγκοσμίως δεν είναι λίγες οι προσπάθειες που γίνονται από διάφορες εθελοντικές οργανώσεις για την εξάλειψη αυτής της ασθένειας που σκοτώνει περίπου 1 εκατομμύριο ανθρώπους ετησίως. Πλειάδα επωνύμων και ανωνύμων έχει επιστρατευθεί  στην μεγάλη αυτή μάχη..

 

Ευτυχώς κατάφερα να αποφύγω όλες αυτές τις ανεπιθύμητες σοβαρές ασθένειες, όμως δεν κατάφερα να αποφύγω τον επιχείλιο έρπητα.. Έκανε την εμφάνιση του μετά την επιστροφή μου από την περιοχή του Takoradi, προφανώς λόγο της αλλαγής περιβάλλοντος αλλά και λόγο των πολλών ωρών που είχα περάσει εκτεθειμένος κάτω από τον καυτό Αφρικάνικο ήλιο.. Όμως πιστέψτε με δεν στάθηκε αρκετός ώστε να μου χαλάσει τις υπέροχες εκείνες στιγμές..


Ελονοσία είναι μια λοιμώδης ασθένεια που προκαλείται από παρασιτικά πρωτόζωα του γένους Πλασμώδιο (Plasmodium) και η οποία μεταδίδεται στον άνθρωπο μόνο από το θηλυκό κουνούπι του γένους Ανωφελές (Anopheles).

Κίτρινος πυρετός είναι ένα ιογενές νόσημα που μεταδίδεται στον άνθρωπο με τα τσιμπήματα των κουνουπιών. Συναντάται στις τροπικές περιοχές της νότιας Αμερικής και της Αφρικής, ενώ απουσιάζει από τις χώρες της Ασίας.

Τυφοειδής πυρετός οφείλεται στη σαλμονέλα του τύφου (S. Typhi). Ο άνθρωπος είναι ο κύριος ξενιστής της σαλμονέλας και μπορεί να τη διασπείρει στο περιβάλλον με τα κόπρανά του. Η μετάδοσή της επέρχεται με τη λήψη μολυσμένου νερού, τροφής ή γάλακτος. Επίσης, βασικές πηγές μόλυνσης θεωρούνται η ανεπαρκής λειτουργία του συστήματος ύδρευσης-αποχέτευσης και η επικοινωνία του βόθρου και των πηγαδιών με το υδρευτικό σύστημα. Το νερό των πηγαδιών μπορεί να μολυνθεί πολύ συχνά από σαλμονέλες.

Τέτανος, είναι μια λοιμώδης ασθένεια η οποία προκαλείται από το βακτήριο κλωστρίδιο του τετάνου (clostridium tetani), το οποίο παράγει την νευροτοξίνη τετανοσπασμίνη, η οποία προκαλεί τα πρωταρχικά συμπτώματα της ασθένειας. Τα συμπτώματα αυτά χαρακτηρίζονται από σπασμούς των μυών και ειδικά των σκελετικών μυών. Η μόλυνση γενικά συμβαίνει μέσω ενός μολυσμένου τραύματος και συχνά περιλαμβάνει ένα κόψιμο ή μια βαθιά πληγή.

Ηπατίτιδα Α, είναι μια ιογενής λοίμωξη του συκωτιού. Ο ιός που την προκαλεί εισέρχεται στον οργανισμό μας μέσω του πεπτικού σωλήνα. Μεταδίδεται συχνότερα από το ένα άτομο στο άλλο με τα κόπρανα (κόπρανα- άπλυτα χέρια-στόμα). Κατά καιρούς έχουν σημειωθεί επιδημίες ηπατίτιδας που οφείλονται σε μολυσμένες από κόπρανα τροφές (π.χ., κατανάλωση θαλασσινών) ή νερό.

Παρωτίτιδα, είναι μία μεταδοτική νόσος που οφείλεται σε ιό και προκαλεί επώδυνη διόγκωση των αδένων που εκκρίνουν το σάλιο.

Ερυθρά, είναι ένα οξύ, μεταδοτικό ιογενές νόσημα. Η ερυθρά, παλαιότερα γνωστή και ως γερμανική ιλαρά, είναι μία πολύ μεταδοτική νόσος. Είναι συνήθως ήπια ασθένεια. Η προσβολή από την ασθένεια συνήθως δημιουργεί ισόβια ανοσία. Η ερυθρά δεν εμφανίζεται πλέον συχνά γιατί τα περισσότερα παιδιά εμβολιάζονται από τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Μεταδίδεται άμεσα με την εισπνοή σταγονιδίων που έχει εκπνεύσει ο άρρωστος. Μπορεί να την κολλήσει επίσης ένα άτομο όταν έχει έρθει σε επαφή με τις εκκρίσεις ενός ασθενούς (όπως το σάλιο) και μετά βάλει τα χέρια του στο στόμα ή τη μύτη του. Η ερυθρά μεταδίδεται από 5 ημέρες πριν από την εκδήλωση του εξανθήματος μέχρι μία εβδομάδα μετά.

Ιλαρά, είναι οξεία εξανθηματική νόσος που οφείλεται στον ιό της ιλαράς, ο οποίος είναι ένας RNA ιός και ανήκει στην ομάδα των παραμυξοϊών. Μεταδίδεται 1. κυρίως από το αναπνευστικό με σταγονίδια που εκπέμπουν οι ασθενείς και 2. με αντικείμενα που μολύνθηκαν πολύ πρόσφατα.

Επιχείλιος έρπητας, είναι μια ήπια διαταραχή. Αποτελεί τη συχνότερη υποτροπή λοίμωξης από τον απλό ερπητοϊό 1. Επάγεται συνήθως σε καταστάσεις stress. Στο δέρμα ενός χείλους ο ασθενής μετά από αίσθημα πίεσης, θερμότητας ή κνησμού, που διαρκεί 12 περίπου ώρες, εμφανίζει ερυθρότητα και στη συνέχεια χαρακτηριστικό εξάνθημα. Ο κύκλος της νόσου, που είναι συνήθως ο ίδιος σε κάθε υποτροπή, διαρκεί 5-12 ημέρες μέχρι την ίαση.

To be continued..


Alexandroupolis – Kumasi… Οι φοιτητές ιατρικής είναι σε ολόκληρο τον πλανήτη ίδιοι!!!

Takoradi.. With the 5th year medical students..

Μια από τις σημαντικότερες επιδιώξεις μου, από την πρώτη κιόλας ημέρα, ήταν να καταφέρω να βρεθώ κοντά στους ντόπιους φοιτητές ιατρικής.. Με αυτό τον τρόπο ήθελα να διαπιστώσω τυχόν διαφορές στον τρόπο σκέψης, να μάθω για την καθημερινότητα τους, τα μελλοντικά τους σχέδια, τις επιδιώξεις τους, αλλά και να συζητήσω μαζί τους επί διαφόρων θεμάτων. Οι ευκαιρίες που μου δόθηκαν ήταν βεβαίως αρκετές αφού μέναμε όλοι στο ίδιο student hostel. Μία εκδρομή όμως στην παραθαλάσσια περιοχή του Takoradi μαζί με το 5ο έτος ιατρικής του Kumasi και ενώ οι υπόλοιποι φοιτητές των ανταλλαγών είχαν επιλέξει να επισκεφθούν άλλη περιοχή της χώρας, ήταν αυτή που μου έδωσε την ευκαιρία να γνωριστώ καλύτερα μαζί τους.. Βλέπετε είναι αρκετά εύκολο παρασυρόμενος από την international ομάδα των φοιτητών της IFMSA να μείνεις λίγο απόμακρος από τα παιδιά αυτά. Κάτι που αποτελεί κατά την άποψη μου μεγάλο λάθος..

 Αφού επιστρέψαμε από εκείνη την εκδρομή, στο hostel του Kumasi άκουγα από πολλούς ντόπιους φοιτητές να με αποκαλούν με το μικρό μου όνομα “Hi Dimitrios! Good morning Dimitrios!” ακόμη και παιδιά που εγώ δε θυμόμουν καν. χαχαχα Έτσι καθ’ όλη την διάρκεια της διαμονής μου δε δίσταζα να τους ακολουθώ στις διαλέξεις, στις κλινικές τους, αλλά και σε δραστηριότητες εκτός του πανεπιστημίου..

Ghanaian medical students on duty

Μια από τις σημαντικότερες μου διαπιστώσεις, που με ξάφνιασε ευχάριστα, ήταν ότι οι φοιτητές εκεί λειτουργούν πιο ομαδικά.. Υπάρχει πραγματική συνεργασία μεταξύ τους και όχι συνεργασία μόνο μέσα στην αίθουσα των εξετάσεων.. Σχεδόν κάθε απόγευμα έδιναν ραντεβού ομάδες 5 έως 10 ατόμων στις αίθουσες διδασκαλίας και συζητούσαν επί ώρες πάνω σε συγκεκριμένα θέματα μαθημάτων του εξαμήνου τους, στα οποία βεβαίως είχαν προηγουμένως προετοιμαστεί κατάλληλα.. Με αυτό τον τρόπο συμπλήρωναν τις γνώσεις τους, ενώ ταυτόχρονα ερχόταν πιο κοντά με τους συμφοιτητές τους αποφεύγοντας πολλές ώρες μοναχικού διαβάσματος..

To be continued..


Ανταλλαγές φοιτητών ιατρικής της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Συλλόγων Φοιτητών Ιατρικής (IFMSA)

Η IFMSA (International Federation of Medical Students’ Association) αποτελεί μια γιγαντιαία οργάνωση νέων φοιτητών Ιατρικής, με πάνω από 100 οργανώσεις μέλη σε 97 χώρες του κόσμου περικλείοντας περί τα 1.2 εκατομμύρια φοιτητών. Τους Έλληνες φοιτητές Ιατρικής εκπροσωπεί αποκλειστικά η HelMSIC, ως οργάνωση  και μέλος της IFMSA..

Άξονες δράσης της HelMSIC, αλλά και της IFMSA εν γένει, είναι η Ιατρική Εκπαίδευση, η Δημόσια και Αναπαραγωγική Υγεία, η προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και οι Διεθνείς Ανταλλαγές Φοιτητών Ιατρικής..

Σημεία σταθμοί στη δράση των φοιτητών που ασχολούνται διεθνώς με όλες αυτές τις δράσεις της IFMSA είναι οι εξαμηνιαίες Διεθνείς Συναντήσεις (Γενικές Συνελεύσεις της IFMSA). Φέτος οι Γενικές Συνελεύσεις έλαβαν χώρα στην Ταϊλάνδη όπως και στο Μόντρεαλ του Καναδά, με την συμμετοχή φοιτητών ιατρικής από ολόκληρο τον πλανήτη..

Το πιο ξεχωριστό πρόγραμμα της IFMSA αποτελούν αναμφίβολα οι ανταλλαγές.. Μέσω της IFMSA περισσότεροι από 11.000 φοιτητές ιατρικής ετησίως έχουν την δυνατότητα να ανακαλύψουν τα μυστικά της ιατρικής επιστήμης γνωρίζοντας παράλληλα ένα σύστημα υγείας διαφορετικό από εκείνο της δικής τους χώρας. Οι ιατρικές σχολές  των χωρών μελών υπογράφουν συμβόλαια μεταξύ τους: Για κάθε φοιτητή ιατρικής από την χώρα Χ ο οποίος επισκέπτεται την χώρα Υ, ανάλογος αριθμός φοιτητών της χώρας Υ επισκέπτεται την χώρα Χ.. Από την στιγμή που η πρόοδος της ιατρικής επιστήμης υποτίθεται πως αποτελεί υποχρέωση του κάθε φοιτητή ιατρικής, η συμμετοχή του σε διεθνή προγράμματα ανταλλαγών αποτελεί μία μοναδική ευκαιρία για την απόκτηση γνώσεως και την επικοινωνία-συνεργασία με συναδέλφους άλλων χωρών.. Μπορεί να προερχόμαστε βλέπετε από διαφορετικά κράτη, να έχουμε διαφορετικούς τρόπους ζωής, διαφορετικούς πολιτισμούς ή ακόμη και να πιστεύουμε σε διαφορετικές θρησκείες, όμως όλοι  αντιμετωπίζουμε παρόμοιες προκλήσεις στο χώρο της υγείας. Με ένα και μόνο σκοπό, που δεν είναι άλλος παρά η βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας προς τον ασθενή..

International potluck.. With Mathias..

Σίγουρα πάντως η παρουσία των φοιτητών των ανταλλαγών της IFMSA μου έδωσε  την ευκαιρία να πάρω μία γεύση από αρκετούς διαφορετικούς πολιτισμούς, να γνωρίσω  άτομα με διαφορετική κουλτούρα και όχι μόνο.. Το καλύτερο παράδειγμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το διεθνές “τσιμπούσι” που είχαμε οργανώσει. Κάθε φοιτητής έπρεπε να προετοιμάσει ένα αντιπροσωπευτικό γεύμα της χώρας καταγωγής του. Πιστέψτε με δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κάνεις τα ιδανικά υλικά ώστε να ετοιμάσει κάτι αντιπροσωπευτικό της ελληνικής κουζίνας.. Παρόλα ταύτα και αφού «όργωσα» την αγορά του Kumasi κατάφερα να βρω φέτα, γιαούρτι, σκόρδο, τομάτες, μελιτζάνες, κρεμμύδια και ελαιόλαδο. Έτσι τελικά το λαχταριστό τζατζίκι και η ιδανική χωριάτικη σαλάτα (υποψήφια στη λίστα της παγκόσμιας Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάμας της UNESCO)  μας εκπροσώπησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.. Είχα μαζί μου και το laptop μου, έτσι εκτός της ελληνικής κουζίνας, οι φίλοι μας είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις ικανότητες τους και στο συρτάκι..χαχαχα

Sirtaki dance in Ghana.. What??

To be continued..


Miss Ghana 2010.. The Search for Gold..

Mole National Park.. With Frances..

Εσκεμμένα και λόγο περιορισμένου χρόνου, θα αναγκαστώ να σας ταξιδέψω αρκετές ημέρες μπροστά.. Ήταν οι τελευταίες ημέρες της διαμονής μου στη Γκάνα και αφού είχα επισκεφτεί ήδη διάφορα μέρη της χώρας, στα οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια, είχε έρθει η ώρα για το πρώτο μου σαφάρι.. Λόγο ενός προβλήματος που προέκυψε την τελευταία στιγμή η προγραμματισμένη επίσκεψη της αδερφής μου δεν κατέστη δυνατή. Ως εκ τούτου ήμουν εκτός προγράμματος, αφού σχεδιάζαμε να επισκεφθούμε το Mole National Park παρέα και για το λόγο αυτό είχα προτιμήσει να μην ακολουθήσω τα υπόλοιπα παιδιά των ανταλλαγών λίγες ημέρες πριν.. Έπρεπε να αποφασίσω λοιπόν αν θα πραγματοποιούσα ακόμη ένα ταξίδι μόνος ή θα έχανα τη μοναδική εμπειρία ενός Safari.. Και όπως καλά μαντέψατε η τελική μου επιλογή ήταν να ρισκάρω.. Έχοντας πλέον πιάσει για τα καλά το σφυγμό της τοπικής κοινωνίας και γνωρίζοντας πως έπρεπε να κινούμαι, τίποτα δεν μπορούσε να με αποτρέψει να πραγματοποιήσω ακόμη ένα ταξίδι..

Ας περάσουμε όμως στο κεντρικό θέμα αυτού του έκτακτου άρθρου που έχει να κάνει με μία κοπέλα την Frances.. Ως άνθρωπος και ως άντρας θέλω να πιστεύω πως ακόμη στις μέρες μας υπάρχουν, όμορφες, ευγενικές και απλές κοπέλες που μπορούν να σε γοητεύσουν με τον ιδιαίτερο τους χαρακτήρα.. Νομίζω πως η γνωριμία μου με την Frances με έκανε σε μεγάλο βαθμό να επιβεβαιώσω όλα τα παραπάνω.. Μια κοπέλα που ο κάθε άνδρας αναμφίβολα θα ξεχώριζε από την πρώτη στιγμή.. Και δεν εννοώ μόνο λόγο της εξωτερικής της εμφάνισης, αλλά κυρίως λόγο της απλότητας, και της ευγένειας του χαρακτήρα της..

Βρισκόμουν στο εστιατόριο του ξενοδοχείου του πάρκου του Mole και μαζί μου ήταν ακόμη τέσσερα παιδιά.. Είχαμε γνωριστεί κατά την διαδρομή. Και οι ίδιοι ταξίδευαν μόνοι με τον ίδιο ακριβώς σκοπό.. Οι obronis είμαστε βλέπετε πολλοί λίγοι σε αυτή τη μακρινή χώρα και όταν συναντηθούμε μιλάμε σχεδόν πάντοτε μεταξύ μας.. Ήταν λοιπόν απόγευμα και μετά από ακόμη ένα επεισοδιακό ταξίδι καθόμουν για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της διαμονής μου απογοητευμένος και ιδιαίτερα σκεπτικός αφού δεν υπήρχε απογευματινή διαδρομή σαφάρι.. Οι επιλογές μου ως εκ τούτου ήταν πολύ περιορισμένες, μόλις τρεις ημέρες πριν από την επιστροφή μου στην Ελλάδα.. Γνωρίζοντας το πρόβλημα που υπήρχε με την συγκοινωνία σκεφτόμουν αν θα ήταν προτιμότερο να έπερνα το μοναδικό υπεραστικό λεωφορείο που υπήρχε το πρωί της επόμενης ημέρας, ώστε να μη ριψοκινδυνέψω να χάσω την πτήση μου από την πρωτεύουσα Accra (βρίσκεται νότια της χώρας).. Κάτι τέτοιο όμως σήμαινε πως δε θα είχα το χρόνο να πάω για σαφάρι.. Κάτι που σίγουρα απευχόμουν..

Frances.. The second most beautiful woman in Ghana for 2010..

Κάπου εκεί όμως έμελε να γνωρίσω την Frances. Καθότανε με την παρέα της στο διπλανό τραπέζι του εστιατορίου.. Δε δίστασε να με ρωτήσει από ποια χώρα ερχόμουν.. Κουβεντιάσαμε για αρκετή ώρα.. Η ίδια είχε τελειώσει πριν λίγο καιρό με τις σπουδές της (Human Resources). Ήταν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη για τα μικρά παιδιά και είχε συμμετάσχει σε προγράμματα στήριξης των επαρχιακών σχολείων κατά το παρελθόν όπως μου εκμυστηρεύτηκε. Φυσικά της  εξήγησα το πρόβλημα που καλούμουνα να αντιμετωπίσω και η απάντηση της ήρθε άμεσα.. “You could join us..” Είναι πραγματικά ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος και σίγουρα δεν θα ξεχάσω αυτό που έκανε για μένα.. Θα έχει πάντα ένα φίλο εδώ στην Ελλάδα όπως ήδη της έχω πει.. Για την ιστορία, την επόμενη ημέρα το πρωί πήγαμε όλοι μαζί για Safari (video), περάσαμε τέλεια και δεν κινδύνεψα να χάσω την πτήση μου, χωρίς να χρειαστεί να πάρω το super αναξιόπιστο λεωφορείο!!!

Με χαρά σας ανακοινώνω πως η Frances είναι μία από τις φιναλίστ για το στέμμα της Miss Ghana 2010.. Ο τελικός είναι στις 30 Οκτωβρίου στην πόλη της Accra. Αν και δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ φυσικά, την έχω ήδη ψηφίσει.. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε κι εσείς αν θέλετε κάνοντας LIKE στο παρακάτω link του Facebook Frances Nyamikeh for MISS Ghana 2010 (Οι ψήφοι σας προσμετρούνται κανονικά για το τελικό αποτέλεσμα).. Πρέπει να τη βοηθήσουμε όλοι γιατί το αξίζει.. Α!! Και παραλίγο να το ξεχάσω.. Δεν μου είχε πει τίποτε για τον διαγωνισμό.. Έμαθα ότι θα πάρει μέρος αφού είχα επιστρέψει στην Ελλάδα.. Thanks for your support!!!  Και φυσικά εκ μέρους της Frances.. Aς ελπίσουμε της νέας Miss Ghana 2010.. Good luck Frances!!!

To be continued..


Άσε τα παιδιά να ονειρεύονται..

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Η επιστροφή στην πόλη του Kumasi, μας έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε λεπτομέρειες, σχετικά με τον τρόπο ζωής της τοπικής κοινωνίας..

Children playing soccer (Arthur's photo)

Ένα από τα σημαντικότερα σημεία που θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα ήταν η παρουσία πολλών μικρών παιδιών, τα οποία έτρεχαν χαμογελαστά από πίσω σου γεμάτα περιέργεια για τον άγνωστο επισκέπτη.. Μάλιστα τα μικρότερα σε ηλικία, αν και δεν μπορούσαν να μιλήσουν αγγλικά, δε δίσταζαν να σε χαιρετήσουν αποκαλώντας σε obrοni (λευκός στην τοπική διάλεκτο).. Ήθελαν όλα να παίξουν ή ακόμη και να φωτογραφηθούν μαζί σου.. Αν και στερούνται βλέπετε τις πολυτέλειες και τα λούτρινα παιχνίδια των παιδιών του “ανεπτυγμένου κόσμου” ή πολλές φορές αναγκάζονται δουλεύουν ώστε να βοηθήσουν οικονομικά τις οικογένειες τους, δεν παύουν να είναι παιδιά.. Και κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να στερήσει από τα παιδιά, το δικαίωμα του να χαμογελούν, να παίζουν και να ονειρεύονται..

 

Το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε εμείς (τα παιδιά των ανταλλαγών), ήταν φυσικά να τους προσφέρουμε ένα χαμόγελο, μία αγκαλιά και να παίξουμε μαζί τους.. Άλλωστε όπως πιστεύω φανατικά, για να γίνει κάποιος καλός ιατρός δεν αρκεί μόνο  να έχει καλούς βαθμούς  ή “δυνατό μυαλό” αλλά πρέπει να επιδεικνύει και πολλές ακόμη αρετές.. Αρετές  όπως η συμπόνια, η ευσπλαχνία, η τιμιότητα, η ανιδιοτέλεια, η αποφασιστικότητα, η υπομονή, η προσαρμοστικότητα,  η δημιουργικότητα, η πρωτοτυπία, η καλή αίσθηση του χιούμορ αλλά και πολλές ακόμη, είναι εξίσου σημαντικές και αναγκαίες για τον σύγχρονο ιατρό όπως και για το φοιτητή ιατρικής..

Δε θα ξεχάσω τους μικρούς μας φίλους στο hostel των φοιτητών ιατρικής του Kumasi. Οι γονείς τους εργαζόταν εκεί, είτε καθαρίζοντας τα δωμάτια του hostel, είτε πλένοντας τα ρούχα των φοιτητών. Έτσι περίπου πέντε  μικροί μπόμπιρες μας ακολουθούσαν σε κάθε μας βήμα.. Προσπάθησα να τους διδάξω την ελληνική αλφαβήτα και τους ελληνικούς αριθμούς, αλλά και να ζωγραφίσω μαζί τους.. Άλλωστε ως παιδία, ποιοι είναι εκείνοι που δεν άφησαν την φαντασία τους να καλπάσει, πάνω από ένα μπλοκ ζωγραφικής..?? We are the world.. We are the children..

 

To be continued..


Cape Coast 6.. Ξε(Φύγαμε) από το στόμα του καρχαρία..

Elmina beach

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας και μετά από μία σύντομη στάση στις εστίες του Cape Coast βάλαμε πλώρη για την παραλία της Elmina.. Μια εξωτική παραλία, με τις γνωστές ανέσεις των δικών μας παραλίων. Μέσα στα φοινικόδεντρα υπήρχε ξενοδοχείο – restaurant όπου και γευματίσαμε με θέα τον Ατλαντικό ωκεανό.. Εκεί δοκίμασα και την πρώτη μου καρύδα επί Αφρικανικού εδάφους. Ήταν πραγματικά εκπληκτικό διότι το άτομο που τις πουλούσε σκαρφάλωνε με χαρακτηριστική ευκολία στα φοινικόδεντρα για να σου προσφέρει μια ολόφρεσκη και απολαυστική καρύδα.
Υπέροχη η αίσθηση να κολυμπάς στον ωκεανό δε λέω, αν και τα νερά είναι εμφανώς πιο θολά από αυτά των δικών μας μεσογειακών ακτών και οι καρχαρίες είναι λίγο περισσότεροι εκεί. Χωρίς ευτυχώς να συναντηθούμε με τους κυρίους..  Είχα μαζί μου και την υποβρύχια κάμερα μου, που πάντα με βγάζει ασπροπρόσωπο. Έτσι αφού δεν διστάσαμε να δανειστούμε από τους ψαράδες της περιοχής ένα βαρκάκι, συνεχίσαμε το σπορ της φωτογραφίας για αρκετή ακόμη ώρα.

Elmina Beach - Paula & Cashito

Elmina Beach - fishing boat

Δεν θα ξεχάσω και τον συναρπαστικό αγώνα Frisbee που παίξαμε με τα παιδιά, χωρισμένοι σε δύο ομάδες των 10 ατόμων, με τις τρομερές μονομαχίες στην λεπτή άμμο, να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη και φυσικά να μας χαρίζουν πολλές στιγμές γέλιου!! Για να σας πω την αλήθεια ένοιωσα λίγο αμερικανάκι εκείνη την στιγμή..

Elmina Castle

Το πρωί της επόμενης ημέρας επιστρέψαμε στην πόλη της Elmina όμως αυτή τη φορά στόχος μας ήταν το κάστρο της περιοχής.. Το κάστρο της Elmina χτίστηκε από τους Πορτογάλους το 1482. Ήταν ο πρώτος εμπορικός σταθμός στον κόλπο της Γουϊνέας και αποτελεί το αρχαιότερο υπάρχον ευρωπαϊκό κτίσμα της υποσαχάριας Αφρικής. Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να μην το επισκεφτούμε. Το συγκεκριμένο κάστρο αρχικώς χρησιμοποιήθηκε για εμπορικούς σκοπούς, μετέπειτα όμως έμελε να αποτελέσει έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς των δρόμων του δουλεμπορίου του Ατλαντικού ωκεανού (Atlantic Slave Trade). Οι Ολλανδοί το 1637 κατέκτησαν το κτήριο ενώ έως το 1642 είχαν εξαλείψει την οποιαδήποτε Πορτογαλική κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή. Το δουλεμπόριο συνεχίστηκε και από τους Ολλανδούς έως και το 1814. Το 1871 το κάστρο πέρασε στα χέρια των Βρετανών οι οποίοι και διατήρησαν την κατοχή ως το 1957 (έτος ανεξαρτησίας της Γκάνας). Σήμερα αποτελεί ένα δημοφιλές αρχαιολογικό μνημείο, το οποίο αποτέλεσε την κυριότερη τοποθεσία όπου και έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας Cobra Verde (is a 1987 German drama film based upon Bruce Chatwin’s 1980 novel, The Viceroy of Ouidah.) Ακόμη δεν την έχω δει. Αφού την δω όμως θα σας πω εντυπώσεις.. Το μνημείο έχει αναγνωρισθεί από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς..

Έτσι και έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο η επίσκεψη στην περιοχή του Cape Coast, με όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές, να μας έχουν φέρει όλους τόσο κοντά, που ήταν σίγουρα και το σημαντικότερο γεγονός..

To be continued..


Cape Coast 5.. Welcome To Kakum National Park

Kakum National Park

Kakum National Park

Το επόμενο πρωί ήταν η σειρά του εθνικού πάρκου του Kakum (Kakum National Park) να μας υποδεχθεί..  Λίγα χιλιόμετρα μόλις από την πόλη του Cape Coast το rainforest του Kakum αποτελεί έναν από τους πιο όμορφους προορισμούς στην Γκάνα.. Καταπράσινο, έχοντας όλα τα στοιχεία ενός γνήσιου τροπικού δάσους, προκαλεί θαυμασμό και δέος στον επισκέπτη από την πρώτη κιόλας στιγμή..

Έβρεχε καθώς προχωρούσαμε μέσα στο δάσος, για καλή μας όμως τύχη σταμάτησε όταν είχε έρθει η σειρά μας να περπατήσουμε στις κρεμαστές γέφυρες που απλώνονται πάνω από την πυκνή βλάστηση, χαρίζοντας μια υπέροχη θέα στον επισκέπτη.. Αποτελεί μοναδική ευκαιρία για πολλές και ωραίες φωτογραφίες..

Σίγουρα ένα πρόβλημα για εκείνους που φοβούνται τα μεγάλα ύψη ειδικά αν λάβει υπόψη του πως εμείς οι υπόλοιποι θα του κάνουμε τη ζωή ακόμη πιο δύσκολη.. χαχαχα Πολλά τα πειράγματα και οι πλάκες μεταξύ μας κουνώντας με δύναμη τις γέφυρες πέρα δώθε.. Σίγουρα δεν άρεσε καθόλου στις κοπέλες αλλά και εγώ δεν το κρύβω ότι μετά από τις πολλές μου απόπειρες να τρομάξω τον κόσμο κόντεψα στην κυριολεξία να πέσω κάτι που με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός στη συνέχεια..

Eva vs Cocoa

Τέλος στην είσοδο του πάρκου μας δόθηκε η ευκαιρία, να ανακαλύψουμε από που προέρχεται η σοκολάτα.. Ο καρπός του κακάο που ομοιάζει με κολοκυθάκι και περιέχει στο εσωτερικό, τους σπόρους του κακάο, οι οποίοι συλλέγονται και αποξεραίνονται για να καταλήξουν στο γνωστό μας κακάο και την αγαπημένη μας σοκολάτα.. Η Γκάνα στηρίζει μεγάλο μέρος της οικονομίας της σε αυτό το ακαταμάχητης νοστιμιάς προϊόν.. Προσοχή γιατί οι σπόροι είναι ιδιαίτερα πικροί αν μασηθούν!

To be continued..


Cape Coast 4.. It’s party time baby!!

Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.. Το υπέροχο γεύμα μας είχε φτάσει στο τέλος του και αφού συζητήσαμε επί διάφορων θεμάτων πάντα σε κλίμα ευφορίας, κατενθουσιασμένοι από την έως τότε πορεία της εκδρομής μας, είχε φτάσει η ώρα της επιστροφής στο hostel των φοιτητών ιατρικής του Cape Coast.. Παρόλα αυτά οι εκπλήξεις δεν είχαν ακόμη τελειώσει.. Άκουσα τον Nelson, έναν από τους Γκανέζους φοιτητές να λέει “Hey Ayew is here!!”  Ήταν ο Ayew ένα blackstar, μέλος της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Γκάνα!! Χωρίς να χάσω χρόνο σηκώθηκα από την θέση μου και πλησίασα να του μιλήσω! Ως φανατικός υποστηρικτής των Blackstars στο πρόσφατο μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής και μη έχοντας χάσει ούτε δευτερόλεπτο από τους αγώνες τους του έδωσα τα συγχαρητήρια μου για της υπέροχες εμφανίσεις της ομάδας του..  Με ρώτησε από πιο μέρος της γης ερχόμουν, “Greece” η απάντηση μου.. Δεν έλειψαν βέβαια και τα σχόλια για την δική μας εθνική ομάδα αφού όπως μου είπε είχε δει τους αγώνες  της εθνικής μας και μάλιστα του είχε αρέσει.. Άλλωστε καθ’όλη τη διάρκεια της διαμονής μου στη Γκάνα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μου μίλησαν με εγκωμιάστηκα σχόλια για την εθνική.. Ήξεραν ακόμη και λεπτομέρειες.. “Zagorakis, Torosidis, Karagounis, Charisteas, Stelios..” ήταν μερικά από τα ονόματα ελλήνων παικτών που από μόνοι τους μου ανέφεραν!  Και βέβαια όλοι, μα όλοι γνώριζαν για τον άθλο του 2004..

Με την άφιξη μας στο hostel συναντήσαμε τα παιδία της Accra.. Μια ακόμη international ομάδα περίπου 30 ατόμων και οι ίδιοι φοιτητές ιατρικής. Η πρωτεύουσα της χώρας Accra είναι μαζί με το Kumasi οι δύο πόλεις που μοιράζονται τους φοιτητές των ανταλλαγών. Θα διανυκτέρευαν και οι ίδιοι στο hostel του Cape Coast.. Ήταν όπως και εμείς γεμάτοι από διάθεση και κέφι.. Έτσι είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή για ένα party! Το ισόγειο του hostel έμοιαζε ο ιδανικός χώρος και από τη στιγμή που η μουσική άρχισε να παίζει, πιστέψτε με κανείς μας δεν ήθελε να καθίσει!!!! Τη συνέχεια τη φαντάζεστε όλοι νομίζω.. Oh Yeah!!!

To be continued..

Cape Coast Party (Arthur's picture)

Cape Coast Party (Arthur's picture)


Cape Coast 3.. Μπουκιά και συχώριο..

Μια παλιά παροιμία λέει πως “νηστικό αρκούδι δεν χορεύει” και σίγουρα μετά το πολύωρο – επεισοδιακό ταξίδι και την ενδιαφέρουσα επίσκεψη στο κάστρο είχε έρθει η μεγάλη στιγμή και για την παρέα μας.. Το εστιατόριο ήταν πολύ κοντά στο κάστρο και οι παραγγελίες μας μπορεί να άργησαν να έρθουν άλλα πιστέψτε με άξιζε τον κόπο..

Fried rise with Shrimps (Eva's picture)

Η τέχνη της κουζίνας ήταν ανέκαθεν μια μεγάλη τέχνη. Και αποτελεί αδιαμφισβήτητα αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού κάθε λαού.. Ήδη από τις προηγούμενες ημέρες μου είχε δοθεί η ευκαιρία να πάρω μία πρώτη γεύση της τοπικής κουζίνας. Κυρίως στην λέσχη της σχολής όπου τρώγαμε κάθε μεσημέρι μαζί με τους ντόπιους φοιτητές. Οι πρώτες μου εντυπώσεις ήταν θετικές. Έψαχνα άλλωστε το κάτι διαφορετικό! Και όντως μου δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσω πολλές νέες και ιδιαίτερες γεύσεις.. Σίγουρα οι κανόνες υγιεινής δεν ήταν και οι καλύτεροι δυνατοί, παρόλα αυτά, γευστικά τα περισσότερα από τα γεύματα θα τα χαρακτήριζα εξαιρετικά.. Οπωσδήποτε διαφορετικές γεύσεις από τη δική μας μεσογειακή κουζίνα. Με το ρύζι να κυριαρχεί χαρακτηριστικά, συνοδευόμενο από κοτόπουλο, ψάρι ή κρέας αλλά και απαραιτήτως από διάφορα είδη πικάντικης σάλτσας. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η έλλειψη λαχανικών (ως σαλάτα). Και όπου αυτά υπήρχαν οι ποσότητες ήταν πάρα πολύ μικρές. Ένα πρόβλημα για μένα στην αρχή αφού λατρεύω τις σαλάτες..  Mερικά από τα γνωστότερα τοπικά γεύματα ήταν τα εξής:

Fried Plantain (Eva's picture)

Fufu, Παρόμοιο με το Banku σε εμφάνιση (σχήμα μπάλας), με τη διαφορά πως ο πουρές προέρχεται στην περίπτωση αυτή από την ανάμιξη των plantains (είδος μπανάνας, που χρησιμοποιείτε όμως αποκλειστικά για μαγείρεμα και δεν είναι τόσο γλυκό όσο οι κοινές μας μπανάνες άλλα μοιάζει περισσότερο με την πατάτα) και cassava (είδος λαχανικού παρόμοιο με το ζαχαρότευτλο). Το Fufu τρώγεται με σούπα, ένα πικάντικο ζωμό με βάση τη τομάτα που έχει γεύση κρέατος ή ψαριών και χύνεται από πάνω του. Το Fufu τρώγεται με τα χέρια κάτι που οι obroni ( έτσι αποκαλούνται οι λευκοί από τους ντόπιους) βρίσκουν συνήθως αστείο.. Σίγουρα πάντως δεν βρίσκουν αστεία τη συνέχεια αφού το γαστρεντερικό τους δεν είναι συνηθισμένο σε αυτού του είδους την τροφή με αποτέλεσμα να πρέπει να επισκεφθούν αρκετές φορές την τουαλέτα ειδικά κατά τις πρώτες ημέρες (ευτυχώς δεν ίσχυε κάτι τέτοιο για εμένα).. Κόστος: 1.5 – 5 Euro

Banku Ένα ιδιαίτερο γεύμα που περιλαμβάνει κόκκινο ψάρι από τη μία και cassava σε μορφή πουρέ (που πλάθεται σε σχήμα μπάλας) από την άλλη, με την απαραίτητη πάντα πικάντικη σάλτσα. Συμβουλή χρησιμοποιείτε πάντα σάλτσα διαφορετικά δεν τρώγεται! Κόστος: 1.5 – 5 Euro

Plain rice, το γνωστό μας βραστό ρύζι σε συνδυασμό με διαφόρων ειδών σάλτσες και φυσικά κοτόπουλο, ψάρι ή κόκκινο κρέας. Κόστος: 2 – 5 Euro

Fried rice, τηγανιτό ρύζι σε συνδυασμό επίσης με διάφορες σάλτσες αλλά και κοτόπουλο, ψάρι ή κόκκινο κρέας. Κόστος: 2 – 5 Euro

Jollof rice, ποικιλία ρυζιού με διάφορα μπαχαρικά και κόκκινες πικάντικες σάλτσες συνοδευόμενο όπως τα παραπάνω με κοτόπουλο, ψάρι ή κόκκινο κρέας και διάφορα λαχανικά. Κόστος: 2 – 5 Euro

Red Red

Red Red, τηγανιτό plantain  (είδος μπανάνας, που χρησιμοποιείτε όμως αποκλειστικά για μαγείρεμα και δεν είναι τόσο γλυκό όσο οι κοινές μας μπανάνες) με φασόλια και κόκκινη σάλτσα συνοδευόμενο συνήθως από κοτόπουλο. Κόστος: 2 – 4 Euro

Fried Egg Sandwich, η κοινή μας ομελέτα συνήθως με κρεμμύδι και ντομάτα και σε μορφή σάντουιτς. Κόστος: 0.50- 1 Euro

Goat/Beef Kebobs, Τα γνωστά μας κεμπάπ, σίγουρα είναι ένας άριστος συνδυασμός για μια κρύα μπύρα. 0.50 Euro

Βεβαίως υπήρχαν και πολλά άλλα γεύματα στα διάφορα ρεστοράν που ήταν πιο κοντά στα ευρωπαϊκά πρότυπα όπως μακαρόνια, πίτσα, τηγανιτές πατάτες, διάφορα θαλασσινά και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα γεύματα. Ειδικότερα για τα θαλασσινά θα ήθελα να σας πω ότι υπάρχουν πολλά από τα δικά μας είδη ψαριών και είναι μια πάρα πολύ καλή επιλογή (με λιγότερα από 5 Euro και όχι 20 και 30 Euro).. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα απολαύσω λυθρίνι στα κάρβουνα πίνοντας χυμό καρύδας και έχοντας θέα τον ατλαντικό ωκεανό.. χαχαχα

(Μια διευκρίνιση όσο αφορά τις τιμές των γευμάτων, ευνόητο είναι πως υπήρχαν και ακριβότερα ρεστοράν, όμως η πλειάδα των επιλογών κυμαινόταν μεταξύ των τιμών που σας αναφέρω και μάλιστα έκλεινε προς τη χαμηλότερη τιμή)

To be continued..


Cape Coast 2.. “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ”

Cape Coast Castle - With my good friend Eva

Ας ταξιδέψουμε όμως πίσω στο παρελθόν.. 1653 μ.Χ. Ακτές της δυτικής Αφρικής.. Παρθένες έως τότε εκτάσεις, πλούσιες κυρίως σε ξυλεία και διάφορα μεταλλεύματα μεταξύ των οποίων και ο χρυσός.. Αδύνατο για τους “διψασμένους” για χρήμα και πλούτο ευρωπαίους – ηγεμόνες της εποχής, να αντισταθούν. Σε εποχές που οι ευρωπαϊκές γαλέρες όργωναν τους ωκεανούς έχοντας ως ένα και μοναδικό σκοπό το κέρδος..Το κάστρο του Cape Coast χτίστηκε από Σουηδούς έμπορους αρχικώς ως ξύλινη κατασκευή που αργότερα αντικαταστάθηκε από το τελικό πέτρινο κτίσμα.Το 1663 πέρασε υπό την κατοχή των Δανών αποικιοκρατών, ενώ το επόμενο μόλις έτος κατακτήθηκε από τους Άγγλους από τους οποίους ανακατασκευάστηκε σε μεγάλο βαθμό. Αυτοί διατήρησαν υπό την κατοχή τους το κάστρο έως και το 1957 που αποτελεί και το έτος ανεξαρτησίας της Γκάνας. Το κάστρο αποτελούσε επί αρκετά χρόνια την έδρα της Βρετανικής αποικίας της χρυσής ακτής (όπως ονομάζονταν λόγο των κοιτασμάτων χρυσού) και χρησιμοποιήθηκε τόσο για το εμπόριο υλικών αγαθών όσο και ως φυλακές για την ανάπτυξη του δουλεμπορίου. Χιλιάδες τυχοδιώκτες και εγκληματίες ευρωπαίοι αναζήτησαν την τύχη τους όλα αυτά τα χρόνια, προσβάλλοντας, βιάζοντας ακόμη σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους..Μετά την ανεξαρτησία της χώρας το κάστρο ανακατασκευάστηκε παίρνοντας τη σημερινή του μορφή ως μουσείο.. Άραγε πόσοι σοφοί έχουν κυβερνήσει σε αυτόν τον πλανήτη όπως διερωτάται  και ο Κώστας Χατζής σε ένα από τα τραγούδια του..

 
 

The Independence Square of Accra

Αυτά μας είπε εν ολίγης ο ξεναγός, εμφανώς συγκινημένος για την άδικη τύχη των προγόνων του.. Λόγια που δεν πέρασαν απαρατήρητα και που σίγουρα μας βύθισαν σε σκέψεις για αρκετή ώρα.. Αισθανόμουν περήφανος ως έλληνας που η χώρα μας δεν εμπλεκόταν σε όλα αυτά τα απαράδεκτα – απάνθρωπα γεγονότα.. Σίγουρα όλα αυτά ανήκουν όμως πλέον στο παρελθόν. .  Από την άλλη όμως διαπίστωσα και πολλές ομοιότητες μεταξύ των δύο λαών μας, ενθυμούμενος τους αγώνες που έδωσε κατά το παρελθόν και  η δική μας χώρα  για την ελευθερία. Η Γκάνα μια χώρα φιλελεύθερη  της οποίας εθνικό σύνθημα αποτελεί η φράση “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ” ήταν και η πρώτη χώρα της υποσαχάριας Αφρικής η οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της. Να σας θυμίσω τo σύνθημα της δική μας πατρίδας; “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ”.. Που είναι λοιπόν η εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων της χώρας μας; Και που είναι οι καλές σχέσεις συνεργασίας που θα μπορούσαμε να έχουμε αναπτύξει σε διάφορους τομείς με χώρες, που έχουν τόσο κοινά βιώματα με εκείνα της δικής μας χώρας;  Σίγουρα δεν είμαι ειδικός επί των θεμάτων αυτών, αλλά να σας πω κάτι, με ενόχλησε που σε όλα τα Super Markets της χώρας δεν είδα ούτε ένα ελληνικό προϊόν, ακόμα και το ελαιόλαδο ήταν Γαλλίας. Από την άλλη θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου στην γείτονα χώρα που έχει πλημμυρίσει στην κυριολεξία ολόκληρη τη Γκάνα με τουρκικά προϊόντα και ιδιαίτερα τρόφιμα, όπως μπισκότα, σοκολάτες κλπ. Δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με πολιτικά θέματα όμως ήθελα να σας ενημερώσω για να γνωρίζεται τη ακριβώς συμβαίνει στη μακρινή αυτή χώρα.  Άραγε πόσοι σοφοί έχουν κυβερνήσει και τη δική μας χώρα; Τα συμπεράσματα δικά σας..

 

 To be continued..


Cape Coast 1.. H στρογγυλή θεά..

Ghana Black Stars - Asamaoh Gyan

H επόμενη ημέρα δεν άργησε να ξημερώσει.. Όλοι οι φοιτητές των ανταλλαγών και περίπου πέντε από τους Γκανέζους φοιτητές της τοπικής επιτροπής των ανταλλαγών, είχαμε μαζευτεί στην είσοδο του hostel.. Το μικρό λεωφορείο ( tro-tro όπως τα ονομάζουν οι ντόπιοι) που είχαμε ναυλώσει είχε αργήσει, οπότε έπρεπε να περιμένουμε για αρκετή ώρα.. Και τότε ο Guillermo ένας Βάσκος φοιτητής από το πανεπιστήμιο της χώρας των Βάσκων (University of Bascue country) έδωσε την καλύτερη λύση ώστε να περάσει ευχάριστα ο χρόνος της αναμονής.. Είχε φέρει μαζί του.. Τι άλλο? Τη στρογγυλή θεά.. Αυτή που με τον ξεχωριστό της τρόπο μπορεί να φέρνει τόσο κοντά τους λαούς της γης και να προσφέρει συγκινήσεις και συναισθήματα, που λίγα πράγματα σε αυτή τη ζωή μπορούν να μας τα προσφέρουν.. Ας μην ξεχνάμε πως βρισκόμασταν στη Γκάνα! Tην μόνη χώρα της Αφρικής που έφθασε ως την προημιτελική φάση του πρόσφατου παγκοσμίου κυπέλου της Νοτίου Αφρικής, μια χώρα που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο..

Η πρώτη μου τουριστική εξόρμηση ήταν πλέον γεγονός.. Θα ήθελα όμως να σας ομολογήσω πως δεν ήταν όλα όμορφα και αγγελικά πλασμένα.. Και αυτό γιατί μεγάλο μέρος των εθνικών οδών της Γκάνας είναι χωματόδρομοι βλέπετε, με πολλές και τεράστιες λακκούβες.. Το ταξίδι – τραμπολίνο διαμέσου αρκετών τροπικών δασών και πολλών μικρών παραδοσιακών χωριών, διήρκεσε περίπου 4 ώρες και ευτυχώς, όλα πήγανε καλά. Σημαντικό ρόλο έπαιξε βέβαια και η πολύ καλή παρέα με αποτέλεσμα οι λακκούβες να μοιάζουν παιχνιδάκι.. Ειδικά από τη στιγμή που ο οδηγός του λεωφορείου μας, έβαλε την κατάλληλη μουσική υπόκρουση.. Πάρτε λοιπόν μια γεύση και αφήστε τους μαγευτικούς αφρικάνικους ρυθμούς να σας ταξιδέψουν..

Περάσαμε πρώτα από το hostel των φοιτητών ιατρικής του Cape Coast για να αφήσουμε τα πράγματα μας αφού θα επιστρέφαμε να διανυκτερεύσουμε εκεί. Δεν μας πήρε πολύ χρόνο αφού δεν βλέπαμε την ώρα να επισκεφθούμε το πρώτο τουριστικό θέρετρο, το κάστρο του Cape Coast..

To be continued..


Η γη μπαλόνι και γυρίζει, η γη μπαρούτι και μυρίζει…

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

 

Cape Coast Student Hostel

Ήμουν στην είσοδο του hostel των φοιτητών ιατρικής, το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Kumasi (Komfo Anokye Teaching Hospital) διευκολύνοντας με αυτό τον τρόπο τη ζωή των φοιτητών σε μεγάλο βαθμό.. Όλοι οι φοιτητές στη Γκάνα ζουν σε εστίες.. Βλέπετε αν και το κράτος τους αντιμετωπίζει σημαντικά οικονομικά προβλήματα, μεριμνά για τις βασικές τουλάχιστον ανάγκες των φοιτητών. Και αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, επειδή έχω βρεθεί σε εστίες πανεπιστημίων άλλων ελληνικών πόλεων (αφού εδώ στην Αλεξανδρούπολη δεν υπάρχουν καν! Αν είναι δυνατόν!) όπως παραδείγματος χάρη σε αυτές του ΑΠΘ και σε αυτές των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Η διαφορά ήταν εμφανής.. Οι εστίες τους βρισκόταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση..

Laparoscopy in Komfo Anokye Teaching Hospital

Οι πρώτες στιγμές εκεί αναγνωριστικές..Στο ισόγειο του κτιρίου υπήρχε κυλικείο (TV room) για τους φοιτητές, με ένα μπιλιάρδο και ένα τραπέζι του ping pong να μου τραβάνε αμέσως την προσοχή.. Υπήρχαν αρκετοί φοιτητές εκεί και με καλωσόρισαν χαμογελαστοί. Ήταν όλοι πρόθυμοι να με βοηθήσουν με τις αποσκευές. Τους ζήτησα να ενημερώσουν τους υπεύθυνους της ανταλλαγής (contact person) για την άφιξη μου.. Η πρώτη φοιτήτρια ιατρικής από το group των ανταλλαγών  δεν άργησε να φανεί. Ήταν η Agnieszka, μια πολωνέζα φοιτήτρια ιατρικής από την Κρακοβία και η οποία μου έκανε παρέα μέχρι να έρθει ο γκανέζος φοιτητής, ο Prince που ήταν και ο contact person μου. Αφού τακτοποιήθηκα σε ένα από τα δωμάτια του hostel, γνώρισα και το υπόλοιπο team των ανταλλαγών.. Ήταν περίπου 25 άτομα. Μεταξύ αυτών ισπανοί, αυστριακοί, δανοί, γερμανοί, ελβετοί, νορβηγοί, άγγλοι, αμερικάνοι κάποιοι από αυτούς βρισκόταν εκεί με ερευνητικά προγράμματα.. Υπάρχει βλέπετε συνεργασία μεταξύ του πανεπιστημίου του Kumasi και του πανεπιστημίου του Michigan των ΗΠΑ, αλλά και με άλλα διεθνώς αναγνωρισμένα πανεπιστήμια από την Γερμανία και την Αγγλία.. Αργότερα διαπίστωσα πως υπήρχαν και μερικοί αμερικανοί καθηγητές του πανεπιστημίου του Michigan. Βρισκόταν εκεί για να διδάξουν τεχνικές λαπαροσκοπικής χειρουργικής στους ντόπιους ιατρούς. Στις χώρες αυτές θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό να έχεις εργαστεί ή να έχεις πραγματοποιήσει έρευνα σε μία αναπτυσσόμενη χώρα όπως είναι η Γκάνα, όπως μου εκμυστηρεύθηκαν αργότερα οι φοιτητές..

Παρεμπιπτόντως ήμουν το μόνο άτομο που δεν είχε ζευγάρι για να μιλήσει στη μητρική του γλώσσα.. Και αυτό ίσχυε για όλο το υπόλοιπο της διαμονής μου στη Γκάνα.. Το πολιτισμικό σόκ λοιπόν στην μαύρη ήπειρο, ήταν απλά ζήτημα χρόνου.. Και πως να μην είναι άλλωστε με τον πολιτισμικό πλουραλισμό που κλήθηκα να αντιμετωπίσω..  Το πρώτο σύμπτωμα δεν άργησε να εμφανιστεί ή μάλλον η στιγμή που αντιλήφθηκα πως κάτι περίεργο μου συμβαίνει.. Ήταν το βράδυ της επόμενης ημέρας όταν μετά από τον αγώνα των τελευταίων ημερών να ξεσκουριάσω τα αγγλικά μου δέχτηκα το τηλεφώνημα του πατέρα μου από την Ελλάδα.. “Τι κάνεις Δημήτρη; Όλα πάνε καλά;” με ρώτησε, σαν σωστός γονιός, φορτωμένος με άγχος λόγο του ταξιδιού μου στην “άγνωστη” χώρα.. Και η απάντηση μου.. άργησε να έρθει.. Αγγλικά ή ελληνικά ή κάτι ενδιάμεσο.. χαχαχα Τελικά πάντως κατάφερα να του απαντήσω. Όλα κυλούσαν ιδανικά.. Πολύ καλύτερα από ότι τα υπολόγιζα! Το Σαββατοκύριακο ήταν προ των πυλών και είχε έρθει η στιγμή για την πρώτη μου εξόρμηση στην πιο τουριστική ίσως περιοχή της χώρας το Cape Coast!!!

To be continued..


Και τώρα εξεταστική!!!

Δυστυχώς ακόμη ένα καλοκαίρι έφθασε στο τέλος του αρκετά γρήγορα θα έλεγα. Έχοντας ήδη πάρει μια γεύση από Παθολογική Ανατομική 2 στις 6 Σεπτεμβρίου και με τη Φυσιολογία 2 να έπεται στις 22 και 23 του ίδιου μήνα, σίγουρα οι επιλογές μου δεν είναι πολλές..

Με αρκετό από το άγχος της σχολής να με κυνηγά ακόμη και στο ταξίδι μου στην Γκάνα. Αφού το 4ο έτος της ιατρικής το οποίο θα παρακολουθήσω φέτος, θεωρείται ίσως το δυσκολότερο της σχολής, λόγω της ύπαρξης πολλών βασικών θεωρητικών μαθημάτων, αλλά και πολλών σημαντικών κλινικών ασκήσεων. Παρόλα αυτά ,πείτε με τρελό, και παρόλο το στρες που σίγουρα θα ακολουθήσει μέσα στην χρονιά, είμαι αρκετά ενθουσιασμένος λόγω του ότι έχουμε φτάσει στα κλινικά έτη και η επαφή με τον ασθενή αποτελεί σίγουρα μια ξεχωριστή εμπειρία, και μια νέα πρόκληση για μένα. Και μιας και μιλάμε για ξεχωριστές εμπειρίες..

Elmina beach

Το καλοκαίρι που μας πέρασε βρέθηκα στην Γκάνα για περίπου 40 ημέρες σε ένα πρόγραμμα κλινικών ανταλλαγών της IFMSA (International Federation of Medical Students’ Associations). Η Γκάνα μια χώρα “άγνωστη” για στους περισσότερους εδώ στην Ελλάδα, όπως άλλωστε ίσχυε και για εμένα προτού την επισκεφθώ,  αποτελεί μία από τις φτωχότερες, αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικανικής Ηπείρου. Είναι σίγουρα μια μεγάλη πρόκληση για τον οποιοδήποτε και ειδικά για έναν φοιτητή ιατρικής.

Η αγωνία μου τις πρώτες ώρες εκεί μεγάλη.. Τι θα συναντούσα??? Πως θα ήταν τα πράγματα??? Σίγουρα όμως τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει την απόφαση μου να πραγματοποιήσω αυτό το ταξίδι. Με λίγη τύχη, αν και κανείς δεν εμφανίστηκε να με παραλάβει από το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας (Kotoka airport,Accra) της Γκάνας όπως υπολόγιζα, βρέθηκε στο δρόμο μου μία ακόμη ελληνίδα φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, η Μικέλα, με την οποία είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε στο αεροδρόμιο του Cairo που ήταν και ο πρώτος μας σταθμός μετά την Αθήνα. Ταξίδευε και η ίδια με παρόμοιο σκοπό στη Γκάνα αφού θα εργαζόταν για κάποιες ημέρες εκεί με παρόμοιο πρόγραμμα. Ευτυχώς κάποιοι ήρθαν να την παραλάβουν και προθυμοποιήθηκαν να με βοηθήσουν να βρω κάποιο hostel για να περάσω εκείνο βράδυ. Η συνέχεια ήταν απλή.. Την επόμενη ημέρα, μετά από μια σύντομη βόλτα με τη “σωτήρα” μου Μικέλα στις γειτονιές  της πρωτεύουσας και έχοντας αποκομίσει τις πρώτες μου εικόνες από τη χώρα , ο Kaffui (το αφεντικό της Μικέλας) με οδήγησε στον σταθμό λεωφορείων VIP από όπου πήρα το υπεραστικό λεωφορείο και ξεκίνησα για τον τελικό μου προορισμό, το Kumasi. Εκεί με περίμενε ο Odoοm υπεύθυνος του συγκεκριμένου προγράμματος στο Kumasi, που είχε προηγουμένως ενημερωθεί για την άφιξη μου. Για ακόμη ένα βράδυ hostel “άσχετο” με την ιατρική σχολή περίμενε να με φιλοξενήσει.  Αυτή τη φορά το hostel αρχιτεκτόνων και μηχανικών στην πανεπιστημιούπολη του Kumasi (KNUST). Εκεί φυσικά συνάντησα και την πρώτη international ομάδα περίπου 10 φοιτητών, οι οποίοι με υποδέχθηκαν με χαμόγελο και κερνώντας με μια δροσερή μπύρα.. Από εκείνη τη στιγμή και για 38 ημέρες δεν θα συναντούσα άλλον έλληνα. Όμως είχα αρχίσει ήδη να το διασκεδάζω.. Το κλίμα ήταν φανταστικό.. Περάσαμε την βραδιά συζητώντας, ακούγοντας μουσική και παρακολουθώντας ταινίες από το Bollywood.. Ναι το Bollywood.. Τις οποίες είχε φέρει μαζί του ο Bala ένας Ινδός φοιτητής-πολιτικός μηχανικός. Το επόμενο πρωί περιελάμβανε τζόκιν στην καταπράσινη πανεπιστημιούπολη μαζί με την Iulia φοιτήτρια από τον Ισημερινό και η οποία προθυμοποιήθηκε να μου δείξει το χώρο. Τα τεράστια τροπικά δένδρα γύρω μας αναμφίβολα προκαλούσαν δέος.. Αισθανόμουν τυχερός που βρισκόμουν εκεί και ας ήταν μόλις η δεύτερη μου ημέρα. Ήμουν στην Αφρική..

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας και αφού αποχαιρέτησα τα παιδιά ξεκίνησα για τον τελικό μου προορισμό το μεγαλύτερο νοσοκομείο του Kumasi ή Komfo Anokye Teaching Hospital όπως ονομάζεται και όπου θα περνούσα τις υπόλοιπες ημέρες της διαμονής μου.. Μια νέα πρόκληση με περίμενε..!!!

To be continued..