Cape Coast 4.. It’s party time baby!!

Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.. Το υπέροχο γεύμα μας είχε φτάσει στο τέλος του και αφού συζητήσαμε επί διάφορων θεμάτων πάντα σε κλίμα ευφορίας, κατενθουσιασμένοι από την έως τότε πορεία της εκδρομής μας, είχε φτάσει η ώρα της επιστροφής στο hostel των φοιτητών ιατρικής του Cape Coast.. Παρόλα αυτά οι εκπλήξεις δεν είχαν ακόμη τελειώσει.. Άκουσα τον Nelson, έναν από τους Γκανέζους φοιτητές να λέει “Hey Ayew is here!!”  Ήταν ο Ayew ένα blackstar, μέλος της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Γκάνα!! Χωρίς να χάσω χρόνο σηκώθηκα από την θέση μου και πλησίασα να του μιλήσω! Ως φανατικός υποστηρικτής των Blackstars στο πρόσφατο μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής και μη έχοντας χάσει ούτε δευτερόλεπτο από τους αγώνες τους του έδωσα τα συγχαρητήρια μου για της υπέροχες εμφανίσεις της ομάδας του..  Με ρώτησε από πιο μέρος της γης ερχόμουν, “Greece” η απάντηση μου.. Δεν έλειψαν βέβαια και τα σχόλια για την δική μας εθνική ομάδα αφού όπως μου είπε είχε δει τους αγώνες  της εθνικής μας και μάλιστα του είχε αρέσει.. Άλλωστε καθ’όλη τη διάρκεια της διαμονής μου στη Γκάνα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μου μίλησαν με εγκωμιάστηκα σχόλια για την εθνική.. Ήξεραν ακόμη και λεπτομέρειες.. “Zagorakis, Torosidis, Karagounis, Charisteas, Stelios..” ήταν μερικά από τα ονόματα ελλήνων παικτών που από μόνοι τους μου ανέφεραν!  Και βέβαια όλοι, μα όλοι γνώριζαν για τον άθλο του 2004..

Με την άφιξη μας στο hostel συναντήσαμε τα παιδία της Accra.. Μια ακόμη international ομάδα περίπου 30 ατόμων και οι ίδιοι φοιτητές ιατρικής. Η πρωτεύουσα της χώρας Accra είναι μαζί με το Kumasi οι δύο πόλεις που μοιράζονται τους φοιτητές των ανταλλαγών. Θα διανυκτέρευαν και οι ίδιοι στο hostel του Cape Coast.. Ήταν όπως και εμείς γεμάτοι από διάθεση και κέφι.. Έτσι είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή για ένα party! Το ισόγειο του hostel έμοιαζε ο ιδανικός χώρος και από τη στιγμή που η μουσική άρχισε να παίζει, πιστέψτε με κανείς μας δεν ήθελε να καθίσει!!!! Τη συνέχεια τη φαντάζεστε όλοι νομίζω.. Oh Yeah!!!

To be continued..

Cape Coast Party (Arthur's picture)

Cape Coast Party (Arthur's picture)

Cape Coast 3.. Μπουκιά και συχώριο..

Μια παλιά παροιμία λέει πως “νηστικό αρκούδι δεν χορεύει” και σίγουρα μετά το πολύωρο – επεισοδιακό ταξίδι και την ενδιαφέρουσα επίσκεψη στο κάστρο είχε έρθει η μεγάλη στιγμή και για την παρέα μας.. Το εστιατόριο ήταν πολύ κοντά στο κάστρο και οι παραγγελίες μας μπορεί να άργησαν να έρθουν άλλα πιστέψτε με άξιζε τον κόπο..

Fried rise with Shrimps (Eva's picture)

Η τέχνη της κουζίνας ήταν ανέκαθεν μια μεγάλη τέχνη. Και αποτελεί αδιαμφισβήτητα αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού κάθε λαού.. Ήδη από τις προηγούμενες ημέρες μου είχε δοθεί η ευκαιρία να πάρω μία πρώτη γεύση της τοπικής κουζίνας. Κυρίως στην λέσχη της σχολής όπου τρώγαμε κάθε μεσημέρι μαζί με τους ντόπιους φοιτητές. Οι πρώτες μου εντυπώσεις ήταν θετικές. Έψαχνα άλλωστε το κάτι διαφορετικό! Και όντως μου δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσω πολλές νέες και ιδιαίτερες γεύσεις.. Σίγουρα οι κανόνες υγιεινής δεν ήταν και οι καλύτεροι δυνατοί, παρόλα αυτά, γευστικά τα περισσότερα από τα γεύματα θα τα χαρακτήριζα εξαιρετικά.. Οπωσδήποτε διαφορετικές γεύσεις από τη δική μας μεσογειακή κουζίνα. Με το ρύζι να κυριαρχεί χαρακτηριστικά, συνοδευόμενο από κοτόπουλο, ψάρι ή κρέας αλλά και απαραιτήτως από διάφορα είδη πικάντικης σάλτσας. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η έλλειψη λαχανικών (ως σαλάτα). Και όπου αυτά υπήρχαν οι ποσότητες ήταν πάρα πολύ μικρές. Ένα πρόβλημα για μένα στην αρχή αφού λατρεύω τις σαλάτες..  Mερικά από τα γνωστότερα τοπικά γεύματα ήταν τα εξής:

Fried Plantain (Eva's picture)

Fufu, Παρόμοιο με το Banku σε εμφάνιση (σχήμα μπάλας), με τη διαφορά πως ο πουρές προέρχεται στην περίπτωση αυτή από την ανάμιξη των plantains (είδος μπανάνας, που χρησιμοποιείτε όμως αποκλειστικά για μαγείρεμα και δεν είναι τόσο γλυκό όσο οι κοινές μας μπανάνες άλλα μοιάζει περισσότερο με την πατάτα) και cassava (είδος λαχανικού παρόμοιο με το ζαχαρότευτλο). Το Fufu τρώγεται με σούπα, ένα πικάντικο ζωμό με βάση τη τομάτα που έχει γεύση κρέατος ή ψαριών και χύνεται από πάνω του. Το Fufu τρώγεται με τα χέρια κάτι που οι obroni ( έτσι αποκαλούνται οι λευκοί από τους ντόπιους) βρίσκουν συνήθως αστείο.. Σίγουρα πάντως δεν βρίσκουν αστεία τη συνέχεια αφού το γαστρεντερικό τους δεν είναι συνηθισμένο σε αυτού του είδους την τροφή με αποτέλεσμα να πρέπει να επισκεφθούν αρκετές φορές την τουαλέτα ειδικά κατά τις πρώτες ημέρες (ευτυχώς δεν ίσχυε κάτι τέτοιο για εμένα).. Κόστος: 1.5 – 5 Euro

Banku Ένα ιδιαίτερο γεύμα που περιλαμβάνει κόκκινο ψάρι από τη μία και cassava σε μορφή πουρέ (που πλάθεται σε σχήμα μπάλας) από την άλλη, με την απαραίτητη πάντα πικάντικη σάλτσα. Συμβουλή χρησιμοποιείτε πάντα σάλτσα διαφορετικά δεν τρώγεται! Κόστος: 1.5 – 5 Euro

Plain rice, το γνωστό μας βραστό ρύζι σε συνδυασμό με διαφόρων ειδών σάλτσες και φυσικά κοτόπουλο, ψάρι ή κόκκινο κρέας. Κόστος: 2 – 5 Euro

Fried rice, τηγανιτό ρύζι σε συνδυασμό επίσης με διάφορες σάλτσες αλλά και κοτόπουλο, ψάρι ή κόκκινο κρέας. Κόστος: 2 – 5 Euro

Jollof rice, ποικιλία ρυζιού με διάφορα μπαχαρικά και κόκκινες πικάντικες σάλτσες συνοδευόμενο όπως τα παραπάνω με κοτόπουλο, ψάρι ή κόκκινο κρέας και διάφορα λαχανικά. Κόστος: 2 – 5 Euro

Red Red

Red Red, τηγανιτό plantain  (είδος μπανάνας, που χρησιμοποιείτε όμως αποκλειστικά για μαγείρεμα και δεν είναι τόσο γλυκό όσο οι κοινές μας μπανάνες) με φασόλια και κόκκινη σάλτσα συνοδευόμενο συνήθως από κοτόπουλο. Κόστος: 2 – 4 Euro

Fried Egg Sandwich, η κοινή μας ομελέτα συνήθως με κρεμμύδι και ντομάτα και σε μορφή σάντουιτς. Κόστος: 0.50- 1 Euro

Goat/Beef Kebobs, Τα γνωστά μας κεμπάπ, σίγουρα είναι ένας άριστος συνδυασμός για μια κρύα μπύρα. 0.50 Euro

Βεβαίως υπήρχαν και πολλά άλλα γεύματα στα διάφορα ρεστοράν που ήταν πιο κοντά στα ευρωπαϊκά πρότυπα όπως μακαρόνια, πίτσα, τηγανιτές πατάτες, διάφορα θαλασσινά και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα γεύματα. Ειδικότερα για τα θαλασσινά θα ήθελα να σας πω ότι υπάρχουν πολλά από τα δικά μας είδη ψαριών και είναι μια πάρα πολύ καλή επιλογή (με λιγότερα από 5 Euro και όχι 20 και 30 Euro).. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα απολαύσω λυθρίνι στα κάρβουνα πίνοντας χυμό καρύδας και έχοντας θέα τον ατλαντικό ωκεανό.. χαχαχα

(Μια διευκρίνιση όσο αφορά τις τιμές των γευμάτων, ευνόητο είναι πως υπήρχαν και ακριβότερα ρεστοράν, όμως η πλειάδα των επιλογών κυμαινόταν μεταξύ των τιμών που σας αναφέρω και μάλιστα έκλεινε προς τη χαμηλότερη τιμή)

To be continued..

Cape Coast 2.. “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ”

Cape Coast Castle - With my good friend Eva

Ας ταξιδέψουμε όμως πίσω στο παρελθόν.. 1653 μ.Χ. Ακτές της δυτικής Αφρικής.. Παρθένες έως τότε εκτάσεις, πλούσιες κυρίως σε ξυλεία και διάφορα μεταλλεύματα μεταξύ των οποίων και ο χρυσός.. Αδύνατο για τους “διψασμένους” για χρήμα και πλούτο ευρωπαίους – ηγεμόνες της εποχής, να αντισταθούν. Σε εποχές που οι ευρωπαϊκές γαλέρες όργωναν τους ωκεανούς έχοντας ως ένα και μοναδικό σκοπό το κέρδος..Το κάστρο του Cape Coast χτίστηκε από Σουηδούς έμπορους αρχικώς ως ξύλινη κατασκευή που αργότερα αντικαταστάθηκε από το τελικό πέτρινο κτίσμα.Το 1663 πέρασε υπό την κατοχή των Δανών αποικιοκρατών, ενώ το επόμενο μόλις έτος κατακτήθηκε από τους Άγγλους από τους οποίους ανακατασκευάστηκε σε μεγάλο βαθμό. Αυτοί διατήρησαν υπό την κατοχή τους το κάστρο έως και το 1957 που αποτελεί και το έτος ανεξαρτησίας της Γκάνας. Το κάστρο αποτελούσε επί αρκετά χρόνια την έδρα της Βρετανικής αποικίας της χρυσής ακτής (όπως ονομάζονταν λόγο των κοιτασμάτων χρυσού) και χρησιμοποιήθηκε τόσο για το εμπόριο υλικών αγαθών όσο και ως φυλακές για την ανάπτυξη του δουλεμπορίου. Χιλιάδες τυχοδιώκτες και εγκληματίες ευρωπαίοι αναζήτησαν την τύχη τους όλα αυτά τα χρόνια, προσβάλλοντας, βιάζοντας ακόμη σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους..Μετά την ανεξαρτησία της χώρας το κάστρο ανακατασκευάστηκε παίρνοντας τη σημερινή του μορφή ως μουσείο.. Άραγε πόσοι σοφοί έχουν κυβερνήσει σε αυτόν τον πλανήτη όπως διερωτάται  και ο Κώστας Χατζής σε ένα από τα τραγούδια του..

 

 

The Independence Square of Accra

Αυτά μας είπε εν ολίγης ο ξεναγός, εμφανώς συγκινημένος για την άδικη τύχη των προγόνων του.. Λόγια που δεν πέρασαν απαρατήρητα και που σίγουρα μας βύθισαν σε σκέψεις για αρκετή ώρα.. Αισθανόμουν περήφανος ως έλληνας που η χώρα μας δεν εμπλεκόταν σε όλα αυτά τα απαράδεκτα – απάνθρωπα γεγονότα.. Σίγουρα όλα αυτά ανήκουν όμως πλέον στο παρελθόν. .  Από την άλλη όμως διαπίστωσα και πολλές ομοιότητες μεταξύ των δύο λαών μας, ενθυμούμενος τους αγώνες που έδωσε κατά το παρελθόν και  η δική μας χώρα  για την ελευθερία. Η Γκάνα μια χώρα φιλελεύθερη  της οποίας εθνικό σύνθημα αποτελεί η φράση “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ” ήταν και η πρώτη χώρα της υποσαχάριας Αφρικής η οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της. Να σας θυμίσω τo σύνθημα της δική μας πατρίδας; “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ”.. Που είναι λοιπόν η εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων της χώρας μας; Και που είναι οι καλές σχέσεις συνεργασίας που θα μπορούσαμε να έχουμε αναπτύξει σε διάφορους τομείς με χώρες, που έχουν τόσο κοινά βιώματα με εκείνα της δικής μας χώρας;  Σίγουρα δεν είμαι ειδικός επί των θεμάτων αυτών, αλλά να σας πω κάτι, με ενόχλησε που σε όλα τα Super Markets της χώρας δεν είδα ούτε ένα ελληνικό προϊόν, ακόμα και το ελαιόλαδο ήταν Γαλλίας. Από την άλλη θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου στην γείτονα χώρα που έχει πλημμυρίσει στην κυριολεξία ολόκληρη τη Γκάνα με τουρκικά προϊόντα και ιδιαίτερα τρόφιμα, όπως μπισκότα, σοκολάτες κλπ. Δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με πολιτικά θέματα όμως ήθελα να σας ενημερώσω για να γνωρίζεται τη ακριβώς συμβαίνει στη μακρινή αυτή χώρα.  Άραγε πόσοι σοφοί έχουν κυβερνήσει και τη δική μας χώρα; Τα συμπεράσματα δικά σας..

 

 To be continued..

Cape Coast 1.. H στρογγυλή θεά..

Ghana Black Stars - Asamaoh Gyan

H επόμενη ημέρα δεν άργησε να ξημερώσει.. Όλοι οι φοιτητές των ανταλλαγών και περίπου πέντε από τους Γκανέζους φοιτητές της τοπικής επιτροπής των ανταλλαγών, είχαμε μαζευτεί στην είσοδο του hostel.. Το μικρό λεωφορείο ( tro-tro όπως τα ονομάζουν οι ντόπιοι) που είχαμε ναυλώσει είχε αργήσει, οπότε έπρεπε να περιμένουμε για αρκετή ώρα.. Και τότε ο Guillermo ένας Βάσκος φοιτητής από το πανεπιστήμιο της χώρας των Βάσκων (University of Bascue country) έδωσε την καλύτερη λύση ώστε να περάσει ευχάριστα ο χρόνος της αναμονής.. Είχε φέρει μαζί του.. Τι άλλο? Τη στρογγυλή θεά.. Αυτή που με τον ξεχωριστό της τρόπο μπορεί να φέρνει τόσο κοντά τους λαούς της γης και να προσφέρει συγκινήσεις και συναισθήματα, που λίγα πράγματα σε αυτή τη ζωή μπορούν να μας τα προσφέρουν.. Ας μην ξεχνάμε πως βρισκόμασταν στη Γκάνα! Tην μόνη χώρα της Αφρικής που έφθασε ως την προημιτελική φάση του πρόσφατου παγκοσμίου κυπέλου της Νοτίου Αφρικής, μια χώρα που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο..

Η πρώτη μου τουριστική εξόρμηση ήταν πλέον γεγονός.. Θα ήθελα όμως να σας ομολογήσω πως δεν ήταν όλα όμορφα και αγγελικά πλασμένα.. Και αυτό γιατί μεγάλο μέρος των εθνικών οδών της Γκάνας είναι χωματόδρομοι βλέπετε, με πολλές και τεράστιες λακκούβες.. Το ταξίδι – τραμπολίνο διαμέσου αρκετών τροπικών δασών και πολλών μικρών παραδοσιακών χωριών, διήρκεσε περίπου 4 ώρες και ευτυχώς, όλα πήγανε καλά. Σημαντικό ρόλο έπαιξε βέβαια και η πολύ καλή παρέα με αποτέλεσμα οι λακκούβες να μοιάζουν παιχνιδάκι.. Ειδικά από τη στιγμή που ο οδηγός του λεωφορείου μας, έβαλε την κατάλληλη μουσική υπόκρουση.. Πάρτε λοιπόν μια γεύση και αφήστε τους μαγευτικούς αφρικάνικους ρυθμούς να σας ταξιδέψουν..

Περάσαμε πρώτα από το hostel των φοιτητών ιατρικής του Cape Coast για να αφήσουμε τα πράγματα μας αφού θα επιστρέφαμε να διανυκτερεύσουμε εκεί. Δεν μας πήρε πολύ χρόνο αφού δεν βλέπαμε την ώρα να επισκεφθούμε το πρώτο τουριστικό θέρετρο, το κάστρο του Cape Coast..

To be continued..

Η γη μπαλόνι και γυρίζει, η γη μπαρούτι και μυρίζει…

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

 

Cape Coast Student Hostel

Ήμουν στην είσοδο του hostel των φοιτητών ιατρικής, το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Kumasi (Komfo Anokye Teaching Hospital) διευκολύνοντας με αυτό τον τρόπο τη ζωή των φοιτητών σε μεγάλο βαθμό.. Όλοι οι φοιτητές στη Γκάνα ζουν σε εστίες.. Βλέπετε αν και το κράτος τους αντιμετωπίζει σημαντικά οικονομικά προβλήματα, μεριμνά για τις βασικές τουλάχιστον ανάγκες των φοιτητών. Και αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, επειδή έχω βρεθεί σε εστίες πανεπιστημίων άλλων ελληνικών πόλεων (αφού εδώ στην Αλεξανδρούπολη δεν υπάρχουν καν! Αν είναι δυνατόν!) όπως παραδείγματος χάρη σε αυτές του ΑΠΘ και σε αυτές των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Η διαφορά ήταν εμφανής.. Οι εστίες τους βρισκόταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση..

Laparoscopy in Komfo Anokye Teaching Hospital

Οι πρώτες στιγμές εκεί αναγνωριστικές..Στο ισόγειο του κτιρίου υπήρχε κυλικείο (TV room) για τους φοιτητές, με ένα μπιλιάρδο και ένα τραπέζι του ping pong να μου τραβάνε αμέσως την προσοχή.. Υπήρχαν αρκετοί φοιτητές εκεί και με καλωσόρισαν χαμογελαστοί. Ήταν όλοι πρόθυμοι να με βοηθήσουν με τις αποσκευές. Τους ζήτησα να ενημερώσουν τους υπεύθυνους της ανταλλαγής (contact person) για την άφιξη μου.. Η πρώτη φοιτήτρια ιατρικής από το group των ανταλλαγών  δεν άργησε να φανεί. Ήταν η Agnieszka, μια πολωνέζα φοιτήτρια ιατρικής από την Κρακοβία και η οποία μου έκανε παρέα μέχρι να έρθει ο γκανέζος φοιτητής, ο Prince που ήταν και ο contact person μου. Αφού τακτοποιήθηκα σε ένα από τα δωμάτια του hostel, γνώρισα και το υπόλοιπο team των ανταλλαγών.. Ήταν περίπου 25 άτομα. Μεταξύ αυτών ισπανοί, αυστριακοί, δανοί, γερμανοί, ελβετοί, νορβηγοί, άγγλοι, αμερικάνοι κάποιοι από αυτούς βρισκόταν εκεί με ερευνητικά προγράμματα.. Υπάρχει βλέπετε συνεργασία μεταξύ του πανεπιστημίου του Kumasi και του πανεπιστημίου του Michigan των ΗΠΑ, αλλά και με άλλα διεθνώς αναγνωρισμένα πανεπιστήμια από την Γερμανία και την Αγγλία.. Αργότερα διαπίστωσα πως υπήρχαν και μερικοί αμερικανοί καθηγητές του πανεπιστημίου του Michigan. Βρισκόταν εκεί για να διδάξουν τεχνικές λαπαροσκοπικής χειρουργικής στους ντόπιους ιατρούς. Στις χώρες αυτές θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό να έχεις εργαστεί ή να έχεις πραγματοποιήσει έρευνα σε μία αναπτυσσόμενη χώρα όπως είναι η Γκάνα, όπως μου εκμυστηρεύθηκαν αργότερα οι φοιτητές..

Παρεμπιπτόντως ήμουν το μόνο άτομο που δεν είχε ζευγάρι για να μιλήσει στη μητρική του γλώσσα.. Και αυτό ίσχυε για όλο το υπόλοιπο της διαμονής μου στη Γκάνα.. Το πολιτισμικό σόκ λοιπόν στην μαύρη ήπειρο, ήταν απλά ζήτημα χρόνου.. Και πως να μην είναι άλλωστε με τον πολιτισμικό πλουραλισμό που κλήθηκα να αντιμετωπίσω..  Το πρώτο σύμπτωμα δεν άργησε να εμφανιστεί ή μάλλον η στιγμή που αντιλήφθηκα πως κάτι περίεργο μου συμβαίνει.. Ήταν το βράδυ της επόμενης ημέρας όταν μετά από τον αγώνα των τελευταίων ημερών να ξεσκουριάσω τα αγγλικά μου δέχτηκα το τηλεφώνημα του πατέρα μου από την Ελλάδα.. “Τι κάνεις Δημήτρη; Όλα πάνε καλά;” με ρώτησε, σαν σωστός γονιός, φορτωμένος με άγχος λόγο του ταξιδιού μου στην “άγνωστη” χώρα.. Και η απάντηση μου.. άργησε να έρθει.. Αγγλικά ή ελληνικά ή κάτι ενδιάμεσο.. χαχαχα Τελικά πάντως κατάφερα να του απαντήσω. Όλα κυλούσαν ιδανικά.. Πολύ καλύτερα από ότι τα υπολόγιζα! Το Σαββατοκύριακο ήταν προ των πυλών και είχε έρθει η στιγμή για την πρώτη μου εξόρμηση στην πιο τουριστική ίσως περιοχή της χώρας το Cape Coast!!!

To be continued..

Και τώρα εξεταστική!!!

Δυστυχώς ακόμη ένα καλοκαίρι έφθασε στο τέλος του αρκετά γρήγορα θα έλεγα. Έχοντας ήδη πάρει μια γεύση από Παθολογική Ανατομική 2 στις 6 Σεπτεμβρίου και με τη Φυσιολογία 2 να έπεται στις 22 και 23 του ίδιου μήνα, σίγουρα οι επιλογές μου δεν είναι πολλές..

Με αρκετό από το άγχος της σχολής να με κυνηγά ακόμη και στο ταξίδι μου στην Γκάνα. Αφού το 4^ο έτος της ιατρικής το οποίο θα παρακολουθήσω φέτος, θεωρείται ίσως το δυσκολότερο της σχολής, λόγω της ύπαρξης πολλών βασικών θεωρητικών μαθημάτων, αλλά και πολλών σημαντικών κλινικών ασκήσεων. Παρόλα αυτά ,πείτε με τρελό, και παρόλο το στρες που σίγουρα θα ακολουθήσει μέσα στην χρονιά, είμαι αρκετά ενθουσιασμένος λόγω του ότι έχουμε φτάσει στα κλινικά έτη και η επαφή με τον ασθενή αποτελεί σίγουρα μια ξεχωριστή εμπειρία, και μια νέα πρόκληση για μένα. Και μιας και μιλάμε για ξεχωριστές εμπειρίες..

Elmina beach

Το καλοκαίρι που μας πέρασε βρέθηκα στην Γκάνα για περίπου 40 ημέρες σε ένα πρόγραμμα κλινικών ανταλλαγών της IFMSA (International Federation of Medical Students’ Associations). Η Γκάνα μια χώρα “άγνωστη” για στους περισσότερους εδώ στην Ελλάδα, όπως άλλωστε ίσχυε και για εμένα προτού την επισκεφθώ,  αποτελεί μία από τις φτωχότερες, αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικανικής Ηπείρου. Είναι σίγουρα μια μεγάλη πρόκληση για τον οποιοδήποτε και ειδικά για έναν φοιτητή ιατρικής.

Η αγωνία μου τις πρώτες ώρες εκεί μεγάλη.. Τι θα συναντούσα??? Πως θα ήταν τα πράγματα??? Σίγουρα όμως τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει την απόφαση μου να πραγματοποιήσω αυτό το ταξίδι. Με λίγη τύχη, αν και κανείς δεν εμφανίστηκε να με παραλάβει από το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας (Kotoka airport,Accra) της Γκάνας όπως υπολόγιζα, βρέθηκε στο δρόμο μου μία ακόμη ελληνίδα φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, η Μικέλα, με την οποία είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε στο αεροδρόμιο του Cairo που ήταν και ο πρώτος μας σταθμός μετά την Αθήνα. Ταξίδευε και η ίδια με παρόμοιο σκοπό στη Γκάνα αφού θα εργαζόταν για κάποιες ημέρες εκεί με παρόμοιο πρόγραμμα. Ευτυχώς κάποιοι ήρθαν να την παραλάβουν και προθυμοποιήθηκαν να με βοηθήσουν να βρω κάποιο hostel για να περάσω εκείνο βράδυ. Η συνέχεια ήταν απλή.. Την επόμενη ημέρα, μετά από μια σύντομη βόλτα με τη “σωτήρα” μου Μικέλα στις γειτονιές  της πρωτεύουσας και έχοντας αποκομίσει τις πρώτες μου εικόνες από τη χώρα , ο Kaffui (το αφεντικό της Μικέλας) με οδήγησε στον σταθμό λεωφορείων VIP από όπου πήρα το υπεραστικό λεωφορείο και ξεκίνησα για τον τελικό μου προορισμό, το Kumasi. Εκεί με περίμενε ο Odoοm υπεύθυνος του συγκεκριμένου προγράμματος στο Kumasi, που είχε προηγουμένως ενημερωθεί για την άφιξη μου. Για ακόμη ένα βράδυ hostel “άσχετο” με την ιατρική σχολή περίμενε να με φιλοξενήσει.  Αυτή τη φορά το hostel αρχιτεκτόνων και μηχανικών στην πανεπιστημιούπολη του Kumasi (KNUST). Εκεί φυσικά συνάντησα και την πρώτη international ομάδα περίπου 10 φοιτητών, οι οποίοι με υποδέχθηκαν με χαμόγελο και κερνώντας με μια δροσερή μπύρα.. Από εκείνη τη στιγμή και για 38 ημέρες δεν θα συναντούσα άλλον έλληνα. Όμως είχα αρχίσει ήδη να το διασκεδάζω.. Το κλίμα ήταν φανταστικό.. Περάσαμε την βραδιά συζητώντας, ακούγοντας μουσική και παρακολουθώντας ταινίες από το Bollywood.. Ναι το Bollywood.. Τις οποίες είχε φέρει μαζί του ο Bala ένας Ινδός φοιτητής-πολιτικός μηχανικός. Το επόμενο πρωί περιελάμβανε τζόκιν στην καταπράσινη πανεπιστημιούπολη μαζί με την Iulia φοιτήτρια από τον Ισημερινό και η οποία προθυμοποιήθηκε να μου δείξει το χώρο. Τα τεράστια τροπικά δένδρα γύρω μας αναμφίβολα προκαλούσαν δέος.. Αισθανόμουν τυχερός που βρισκόμουν εκεί και ας ήταν μόλις η δεύτερη μου ημέρα. Ήμουν στην Αφρική..

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας και αφού αποχαιρέτησα τα παιδιά ξεκίνησα για τον τελικό μου προορισμό το μεγαλύτερο νοσοκομείο του Kumasi ή Komfo Anokye Teaching Hospital όπως ονομάζεται και όπου θα περνούσα τις υπόλοιπες ημέρες της διαμονής μου.. Μια νέα πρόκληση με περίμενε..!!!

To be continued..

All of the body!!! All the body!!!

 

This is my new blog!!! Relax and enjoy…

Νιώθοντας την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας εμπειρίες και απόψεις,  επί διαφόρων θεμάτων, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω το νέο μου Blog!